"Don't hate me" yarı texting /bakudeku/

°~10k özel / 27~°

Bir önceki bölümde söylemiştim ama tekrar söyleyeceğim. 10K için hepinize teşekkür ederim.  Bu kitap henüz 1k'ya yeni ulaştığı gün büyük bir sevinçle duyuru atmıştım. O günkü  heyecanımın kat kat fazlası şuan var. Yazmaya ilk başladığımda asla buralara geleceğimi düşünmemiştim. Eski kitabımın okuyucu kitlesinden okuyanlar olur ve bununla sınırlı kalırım diye düşünüyordum ama çoktan 10k olduk bile.  Hatta ben bölümü yayınlarken 11k'yız. Hepinizin canını yerim <3 :kiss:

Ve bu bölüm için smut bekleyenlerden de özür diliyorum çünkü yok :P Yine de vasatın üstünde yakınlaşma var bence adam olana çok bile LASDKJİAFVAOŞLVAS

Yazım hatalarım varsa şimdiden özür dilerim. Hatalarımı söylerseniz ben düzeltirim hemen bazen gözümden kaçanlar oluyor. Çok bekletmek istemiyorum o yüzden hadi bölüme geçeliimm

****

Ertesi hafta cuma. İzuku'nun ağzından.

Üzerimi değiştirdim ve oturdum. Ayağımı artık kullanabiliyordum o yüzden son birkaç gündür giyinirken Kacchana ihtiyaç duymuyordum.

Duyuyor gibi yapsan fena olmazdı.

Yani güzel fikir ama banyoda yaşadığımız andan sonra... Hayır ben almayayım.

Kapım açıldı ve Kacchan içeri girdi. 

Katsuki: Hazırlanmışsın.

İzuku: Evet. 

Katsuki: Gidelim o zaman.

İzuku: Artık ayağımı kullanabiliyorum o yüzden bence yanımda gelmene gerek yok.

Katsuki: Ne olur ne olmaz ben yanında durayım içim rahat etmez. 

İzuku: Hem hastanede, hem okulda, hem yurtta hep sana yük oldum. Beni defalarca kucağına ya da sırtına aldın, giyinmeme yardım ettin, sargılarımı değiştirdin. Yaptıkların için teşekkür ederim ama daha fazla yük olmak istemiyorum. 

Bana aptalca bir şey söylemişim gibi baktı. Sürekli bana bu şekilde baktığından artık buna aldırmıyordum. Fakat o sırada beklemediğim bir şey yapıp yanıma yaklaştı ve aniden beni kucağına aldı. Ağzımdan bir şaşkınlık nidası dökülürken düşmemek için boynuna sarıldım.

Katsuki: Bana yük olmuyorsun aptal. Gerekirse seni sonsuza dek kucağımda taşırım ama inan bana o zaman bile yüküm var gibi hissetmem. 

Söylediği şey karşısında utandım ve kızardığımı görmemesi için başımı eğdim. 

Onun Kacchan olduğuna emin miyiz?

Bilmiyorum.

Ben değilim.

Hiçbir şey söylemedim. O ise hiçbir şey söylememiş gibi aşağı kata yürümeye başladı.

İzuku: Kendim inebilirim.

Cevap vereceği sırada Uraraka ile karşılaştık. Kacchan ve ikisi nedensiz bir bakışma içine girdiklerine Uraraka memnuniyetsizce, Kacchan ise önemli bir savaşı kazanmışcasına zaferle sırıtarak bakıyordu. 

Uraraka'ya bakmak istemediğim için bakışlarımı kaçırdım. Onu gördükçe moralim bozuluyor ve kötü hissediyordum. Bu yüzden o an tek dayanağım olan Kacchan'a yaslandım. Başımı göğsüne gömerek kokusu ile rahatladım.

Sanırım ondan biraz hoşlanmaya başlamıştım. Anonime söylediğim "gay değilim" lafını Kacchan resmen bana yutturmuştu. Gerçi aynı kişi olduklarını düşünmeye başlamam da işin cabası tabii. Böyle düşünmem beni umutlandırıyordu ve Kacchan'ın benden hoşlandığını düşünmek....