"Don't hate me" yarı texting /bakudeku/

°~19~°

Selaaamm yine ben. Nasılsınız? Ben çok iyiyim. Kitap 5 k ya yaklaşmış o yüzden hepinize çok çok teşekkür ederim. Bölümlerin geç gelmesi yüzünden de özür dilerim.

Bölüme geçelim.

*****

*İzuku'nun ağzından*

Neyden bahsettiğini anlamayarak telefonumu aldım. Karanlık odanın aksine oldukça aydınlık olan ekran ile gözlerimi kısıp alışması için birkaç kez kırpıştırdım. Ardından ışığını kısıp mesajları okumaya başladım.

Başlar gayet normal sohbetlerdi. Denki-kun'un söylediği şeye güldüm ve okumaya devam ettim. Bu mesajlardan en fazla ne çıkarabilirim diye bekliyordum.

Uraraka'nın mesajını gördüğümde ciddiyet ile okumaya devam ettim.

Haberi bile mi yoktu?

Kampa gelmedi. Biri de söylemediyse bilme imkanı yok.

Merak edip sorabilirdi?

Bir saniye düşündüm. Haklıydı. İsterse birine sorabilir veya en basitinden nasılsın diye aramayı akıl edebilirdi. Sonuçta onun yüzünden bu haldeyim.

Onun yüzünden demişken.. Kacchan bana neden gittiğimi sonra konuşacağımızı söylemişti. Uraraka'yı aramak içindi desem yüksek ihtimalle yaptığım şeyi saçma bulup üzerime gelirdi. Bunu pek düşünmeden okumaya devam ettim.

Kacchan'ın söylediği şey üzerine sadece pekala demesi ile yüzüm düştü.

Bu kadar mı önemsizdim? Benim yerimde o olsa ben hemen gelmek isterdim. Yanında olmak isterdim.

Dediği gibi gelmesi birşey değiştirmeyecek belki ama en azından bana psikolojik olarak yardımı olabilirdi. Düşen yüzüm ile telefonu kapattım. Komodinin üzerine bırakıp tekrar Kacchan'a döndüm.

İzuku: Sabah gelir belki boş ver. Normalde bana karşı o kadar umursamaz bir insan değil.

Bir saniye duraksayıp derin nefes aldı.

Şu an senin ne kadar aptal olduğunu düşünüyor olabilir. E takdir edersin ki haklı da.

İzuku:Kirishima demiştin?

Olabildiğince üzüntümü belli etmeden konuşmaya çalışıyordum.

Telefonunu açıp birşeyler yaparak ekranı bana gösterdi. Oturduğu koltuk hemen yatağımın yanında olduğu için uzamaya gerek kalmadan görebilmiştim.

Bir dakika- ne?

Daha fotoğrafın şokunu atlatmayı başaramadan açıklamayı okuduğumda gözlerim daha da açıldı.

Katsuki: Biz kampta uyurken Kirishima çekip magazin sayfası ile paylaşmış.

O an düşündüğüm tek şey bunu Uraraka görürse nasıl anlayacağıydı. Magazin sayfasını herkes gibi oda takip ediyordu.

Gerilmiştim. Ya yanlış anlarsa?

Boşversene. Oda seni aldatıyor zaten.

Bunu bilemeyiz.

Saf olmayı bırak gayet iyi biliyoruz.

Cevap vermedim.

Telefonu kapatıp kenara koydu. Gözlerimiz karanlığa alıştığı için hala birbirimizi görebiliyorduk.

Katsuki: Okulda dedikodular yayılmaya başlayınca ne yapacağız?

İzuku: Bilmiyorum. Asıl önemlisi Uraraka görürse ne yapacağım?