agliophobia ¦ Taekook

"Son Kullanma Tarihi."

Selam fındıklı lokumlarım
Uzun bir zaman sonra geldim.. Biliyorum çok beklediniz... Hepinizden özür dilerim.
Aylardır hem ilhamım, hem zamanım yoktu.

Sizlerle buluşmak çok istedim. Bazılarınıza "şu zaman yazacağım." gibi şeyler söyledim fakat yazamadım. Yazmak için sözler vermemem gerekiyormuş.

Finale çok fazla kalmadı, sizi fazla bekletmeden sonuca götürmek istiyorum. Umarım hep beraber bu yolculuğu bitirebiliriz. Sizleri çok seviyorum, iyi okumalar 💜💜

"Jungkook-ah..."

Uykumun arasında duyduğum sesle irkilmiştim. Sesler gelmeye devam ediyordu ama gözlerimi açamıyordum bir türlü.

"Jungkook, oraya gitme. Biz, her şeyi birlikte aşabiliriz."

Bu ses Taehyung'un sesiydi. Yanımda hareketlenmeler hissediyordum.
Gözümü açamıyor, hareket edemiyorum.

Yanımda kıvranan Taehyung'a yardım edememek göğsümde bir baskıya neden olmuştu.

"Jungkook-ah, hayır!"

Taehyung'un sesi ağlamaklı çıkmaya başlayınca artık gözlerimi açmak zorunda olduğumu farkettim.

Göz kapaklarımdaki tonlarca ağırlığa meydan okuyarak uğraştım, uğraştım ve uğraştım.

Yavaş yavaş bedenim hareket etmeye başlamıştı. En sonunda gözlerimi açabildiğimde yanımda titreyen bedeni aradım.

"Jungkook-ah..."

Ağlıyordu.

Gözlerinden ardı arkasına gözyaşı süzülüyordu.

Yavaşça kolunu sarsıkladım. Tepki vermeyince biraz daha şiddetli sallayıp konuştum.

"Taehyungie Hyung, ben buradayım. Geçti, lütfen uyan."

"Jungkook-ah..." dedi sorar tonla. Uyumaya devam ediyordu.

"Sen Jungkook değilsin, Uzak dur benden! Sevgilim kendini binadan aşağıya attı. Onun yanına gitmem gerek."

İntihar ettiğimi görmüştü.

Hayır, o acı verici hissi ona daha fazla yaşatamazdım.

Konuşmaya devam ettim. "Öyle olmadı, sevgilim. Lütfen gözlerini aç ve bana bak. "

Taehyung'un gözyaşları sonunda durmuştu. Elimle bir çırpıda gözyaşlarını silip uyanmasını bekledim.

"Buradayım ben ve seni bırakmayacağım."

Taehyung, yaşlı gözlerini açtı yavaşça.

"Jungkook-ah..."

Yatakta doğrulup boynuma sarıldı sımsıkı. Ona karşılık verip iki kolumu da beline sardım.

"Öldün sandım."

"Ama buradayım."

"Çok korktum."

"Seni bırakmayacağım, Hyung."

Taehyung, dakikalarca öyle durduktan sonra yavaşça benden ayrılıp yüzüme baktı.

"Beni bir daha bırakırsan seni affetmem."

İster istemez gülmeye başladım. Onun bir şey demeyeceğini farkedip durdurdum kendimi.

"Çok güzelsin."

Oyuncu bir tavırla omzuma vurdu. "Sensin güzel."

"Her neyse, bugün buradaki son günümüz. Hiç bitmesin isterdim ama biliyorsun, ikimiz de meşgul insanlarız." dedim kafamı yastığa geri koymadan birkaç saniye önce.