The Vampire Werewolf

H28

Wat vooraf ging:

Als Jason me eindelijk neer ze, wil ik eerst weg rennen, maar dan zie ik dat we op een schitterende plek zijn. Ik merk pas na een paar minuten dat mijn mond open staat en ik doe hem dicht. Jason moet lachen door mijn gestaar, maar ik trek me er niks van aan en ga gewoon door. Het is een plek aan de rand van het bos met een meertje en het ziet er nu nog mooier uit door de vollemaan, ik had niet eens gemerkt dat het al avond was. Als ik uitgestaart ben ren ik naar het meertje en spring erin, waar ik niet bij na had gedacht is dat het zo koud was, dus terwijl ik in het water kwam riep ik "F*CK DIT IS KOUD!" Daardoor moet Jason weer lachen, hoezo lacht hij zo veel, is hij melig ofzo. Ik kwam uit het water, maar ikhad het ijs koud ik vroeg klappertandend "z zulen w we n naar h huis g gaan en e een a andere k keer t terug k komen?" "Ja is goed, en dan niet in het water springen he, tenzij het water warm is natuurlijk" zegt hij lachend, hij is echt wel melig.

Het was gister echt gezellig nadat we weer thuis waren gekomen, ik ga vandaag een stukje rennen met Denise, ze gaat in de middag naar haar mate Steven en ik ga mee om hem te ontmoeten. Ik ben benieuwd hoe hij is? Zou hij aardig zijn? Of juist niet? Is hij belangrijk? Als dat niet zo is kan ik Denise nog zien, dus ik hoop dat hij niet belangrijk is. Ik heb zin om Steven te ontmoeten, ik vind het jammer dat ik er niet bij was toen ze elkaar ontmoette.

Terwijl we de route rennen vind ik hem al bekent voorkomen en als we er zijn weet ik het zeler, dit is mijn clan, nouja niet 'mijn' clan maar ik zit in de clan. Ik staar even naar het gebouw en ren dan naar binnen zonder op Denise te wachten, ik ren rechtstreeks naar de kamer van Sarah. Voor haar deur aarzel ik even, maar klop dan toch aan, als de deur nog maar half open is trek ik haar al in een knuffel "Robin, ben je dit echt?" vraagt ze "nee, ik ben Denise nou goed" grap ik, ze moet lachen en dan bedenk ik me dat Denise hier nog ergens is dus ik vraag "wil je Denise mee gaan zoeken, ik geloof dat ik haar kwijt ben" Sarah zegt lachend "is goed, maar ik denk dat ze de weg wel weet hoor" ik haal mijn schouders op als teken dat dat me niet uit maakt, Sarah moet weer lachen en we lopen de weg weer terug die ik net had gerent. Terwijl we druk aan het bijkletsen zijn komen we Denise tegen, die mijn geur volgde "hee" zeg ik "sorry dat ik je daar achter liet, maar ik moest gewoon naar Sarah toe" "maakt niet uit" zegt Denise "nu ga ik je voorstellen aan Steven" Denise is helenaal hyper en ik en Sarah moeten lachen "laten we maar gaan dan" zeg ik, ik ren in vampiersnelheid weg, want ik weet al waar het is, ik heb hem alleen nog nooit ontmoet. Op de dag dat ik hem zou ontmoeten, ontmoette ik Jason. Ik ben er eerder als de rest, Sarah komt niet veel seconden later en Denise komt een paar minuten later. Denise maakt de deur open en roept "ik ben terug samen met Robin en Sarah!" Binnen een paar seconden staat hij voor ons "hallo, ik ben Robin" zeg ik netjes, Denise en Sarah schieten in de lach doordat ik zo netjes doe "hoi, ik ben Steven" zegt Steven Sarahs en Denises lach negerend. Ik begin de kamer te bekijken en zeg "dit is geen kamer, dit is een compleet huis" Denise begint hierdoor nog harder te lachen en kan nog net uitbrengen "dat zei ik ook" daardoor begin ik ook te lachen en roep "tweelingpowerrrr" en we geven elkaar een high-five, Steven begint nu ook te lachen. We zijn echt melig, geen idee waarom, we moeten bijna om alles lachen.

"Ik moet maar weer eens gaan denk ik, het begint al donker te worden" zeg ik "denk ik ook, wel jammer het was net zo gezellig" zegt Denise, Sarah en Steven knikken dat ze het er mee eens zijn. We nemen afscheid en ik ren in vampiersnelheid weg, ik loop in de frisse lucht en adem even diep in. Als ik thuis ben ren ik direct naar Jason toe, want hoe gezellig het ook was ik miste hem wel, best wel logisch, ik ben zo lang van hem gescheiden geweest dat ik nu bijna de hele tijd bij hem wil zijn en hij bij mij. "Hee, ik heb je gemist" zeg ik terwijl ik hem in een knuffel trek "hey, ik jou ook" zegt hij, daardoor moet ik glimlachen en ik voel dat hij ook moet glimlachen. Ik trek me terug uit de knuffel en pak wat te drinken, ik heb dorst gekregen van het rennen. Als het glas leeg is ga ik naar boven en ga direct slapen, niet aan een pyama denkend. Ik voel naast me het bed indeuken en weet dat ook Jason in bed licht, meer merk ik niet, want ik ben al in dromenland.