The Vampire Werewolf

H6 Bewusteloos

sorry dat het zo lang duurde zal voortaan proberen elke week een hoofdstuk, zal ik met pov's gaan werken??? in dit hoofdstuk is dat in ieder geval wel (pov is de persoon waarvanuit je schrijft)

POV Jason

We hebben het er net over dat Robin geen vampier en weerwolf kan zijn als ze opeens flauwvalt. Ik kan haar nog maar net op vangen, wat gebeurde er net? Waarom viel ze opeens flauw? "Laten we haar maar naar de packdocter brengen" zeg Mark mijn beste vriend. 

POV Robin

Ik loop in een tunnel en ik weet niet waarom maare ik moet blijven lopen. Mijn benen doen pijn, maar ik kan niet stoppen met lopen. Opeens zie ik licht, ik ren er gauw heen, want tja wie wil er nou niet uit een grote donkere tunnel weg komen. De tunnel word steeds kleiner ik kan er nog maar net doorheen rennen en dan kom ik er uit. Ik zie daar een hele mooie vrouw staan die zegt "Hallo mijn dochter" dan zeg ik "uhmmm u bent mijn moeder niet, mijn moeder ligt samen met mijn vader in het ziekenhuis in coma" "ik ben ook niet je lichamenlijke moeder ik ben je geestelijke moeder" ik snap er echt helemaal niks meer van en waarschijnlijk is dat te zien want ze zegt "ik ben de maangodin, de godin die de wolven aanbidden en eens in de 100 jaar, mag ik een weerwolvenkind uitkiezen en die word mijn geestelijke dochter en die heeft dan twee wolven in zich de maanwolf en de gewone wolf. Alleen ben jij ook hier weer anders, want je bent ook nog een vampier." ik begin het langzaam te begrijpen al geloof ik het nog niet helemaal. "Dat je een vampier werd stond al lang vast in je lot, daarom heb ik ook jou gekozen. Ik zag dat je moed hebt en dat je niet op je mondje gevallen bent. En alleen jij kan de oorlog die eraan zit te komen stoppen" "WATTTTTT!!!!! oorlog, maar ik kan helemaal niet vechten" zeg ik "als het erop aan komt dan gaat het allemaal vanzelf schat" zegt de maangodin "nee ik kan echt niet vechten geloof me nou ik heb het een keer geprobeert en ik faalde echt hard" zeg ik weer "het lukt je wel ik help je en ik ga je leren je krachten onder controle te krijgen, maar dan moet je wel nog even hier blijven" zegt de maangodin "oke is goed, maar even HEB IK SERIEUS KRACHTEN?!" zeg ik al schreeuw ik bijna dat laatste "ja je hebt krachten, maar we gaan morgen pas beginnen" zei ze "oke" "dag mijn kind, tot morgen" en met dat gezegt te hebben loopt ze weg.

Opeens sta ik in een huge kamer met een tweepersoonshemelbed, een plasma tv en een boekenkast vol met boeken. Ik ben nog het meest blij met de boekenkast, want ik ben zeg maar een beetje verslaafd aan lezen. Ik loop als eerst naar de boekenkast en pak er een random boek uit. Als ik zie wat voor een boek ik heb gepakt schrik ik een beetje de titel is namenlijk "De vampier die tegelijkertijd een weerwolf is" dat is prescies wat er met mij is. Ik ga op bed liggen met het boek en merk meteen dat ik best moe ben dus ik lees een hoofdstuk en ga dan slapen.

POV Jason

Robin is nu al een paar uur buiten westen en we snappen niet waarom. Ik maak me erge zorgen om haar, ze is mijn mate en nu gaat het al niet goed met haar en we hadden elkaar net gevonden. Ik blijf alleen maar naast haar bed zitten.

POV Denise

Het is maandag en ik zit net in het vierde lesuur het is midden in de uitleg van de leraar, al let ik niet echt op ik maak me zorgen om Robin en onze ouders.  Robin is nog steeds niet gevonden, maar ik weet dat ze nog leeft, dat voel ik. Net als ik daarover denk voel ik de band weggaan. Ik ren daardoor huilend het lokaal uit ik zie nog net iedereen verbaasd mijn kant op kijken, maar dat maakt me nu niks uit. Robin is dood, ik voel me echt verschrikkelijk. Ik weet ook wel dat we het niet met elkaar konden vinden, maar dat betekent niet dat ik niet om haar geef ze is m´n tweelingzus en ik voel me nu niet meer compleet.

Ik weet niet meer waar ik ben in de school ik ben maar random ergens heen gerent. Ik hoor mijn beste vriendin Emma mijn naam roepen. "hier ben ik" roep ik naar Emma, nog steeds huilend. Ik zie Emma de hoek om komen, als ze me ziet vraagt ze meteen "wat is er?" want tja ze weet het wel van mijn ouders en Robin, maar ze heft me nog nooit zo'n uitbarsting zien hebben. ik antwoord op haar vraag met "ik voel Robin niet meer" ik zie Emma geschokt kijken, want zij weet dat ik wel om haar geef. "Omg dat is zo erg, is ze dood of is ze bewusteloos?" vraagt ze "weet ik  niet" antwoord ik.

Hier naast staat een foto van Emma.

sorry voor het korte hoofdstukje :(

ik ga voortaan proberen minstens elke week een hoofdstuk te publiceren

heel erg bedankt voor het idee @Swaggirl_xx

zeg het please als je spelfouten ziet ofzo

Vote&Comment

xxxxxxxxme