The Vampire Werewolf

H31♡

Wat vooraf ging:

Ik ben weer terug op mijn kamer en weet niet wat ik moet doen, tot ik de boekenkast zie, dan ga ik maar lezen, lezen is altijd al een van mijn grootste hobby's geweest, maar ik had er de laatste tijd jammer genoeg geen tijd meer voor. Ik zoek en boek uit en begin met lezen, het gaat over gaves.

Na waarschijnlijk ongeveer een uur heb ik het boek uit en zet ik hem terug in de boekenkast. Dan gebeurt wat ik al had verwacht, de kamer verandert weer terug in de trainingszaal. Daar staat Luna al klaar en vraagt "was het een leuk boek?" "ja hoor" antwoord ik "mooizo, maar we moeten wel weer aan de slag, je gaat nu de tijd stil leren zetten" zegt Luna "oke, maar hoe moet dat? Want ik heb echt geen idee" vraag ik "je bedenkt gewoon dat alles stil staat, zelfs de tijd en als je wil kun je ook iemand niet stil zetten en de rest wel, dan denk je gewoon dat diegene niet stil staat" "oke, ik zal het proberen". Ik probeer het, maar het wil maar niet lukken en dat doet er geen goed aan, ik word er heel gefrustreerd van "ughhhh, we kunnen net zo goed stoppen, het lukt toch niet" zeg ik nog steeds gefrustreerd "nee, je moet nu doorzetten, je hebt het bijna" zegt Luna "nee echt niet, ik heb het helemaal niet bijna" zeg ik en dan staat alles in eens stil, ook de klok, hoe moet ik de tijd nou weer laten lopen? Ik denk heel hard denken dat iedereen weer beweegt, maar waarom lukt het niet. Ik moet rustig blijven, ik heb alle tijd. Ik moet vooral niet gefrustreerd raken, dan duurt het alleen maar langer. Om rustig te blijven ga ik zitten, zitten is rustgevender dan staan.

Uggghhh het wil echt niet lukken, voor mij is er al meer als een uur voorbij en het wil net echt niet lukken, ik begin steeds meer de hoop op te geven. Ik denk dat ik maar even ga slapen, maar ik kan de kamer niet veranderen, nouja dan maar een keertje op de vloer slapen.

Na te hebben geslapen, ik heb geen idee hoelang, omdat de klok ook stil staat. Ik ga zitten en ga weer door met proberen, het lukt nog steeds niet echt en ik begin weer gefrustreerd te raken, dan schiet me iets te binnen, toen ik de tijd stil zette was ik ook heel gefrustreerd en had ik de hoop bijna op gegeven, ik moet dus helemaal niet rustig blijven, nee ik moet juist gefrustreerd zijn. Ik sta op en ga door met denken aan Luna die beweegt en zoals verwacht raak ik weer veel sneller geirriteerd. Na een aantal keer proberen begin ik de hoop weer een beetje op te geven, maar dan gaat ze opeens verder terwijl ze zegt "ja e" ik onderbreek haar door te schreeuwen "yesssss, eindelijk" Luna kijkt even raar en zegt dan "ik zei toch dat het zou lukken" "het lukt alleen als ik de hoop bijna opgeef en ik heb iets van een dag daarin vast gezeten" zeg ik "ohwww" zegt Luna "laten we dan maar even stoppen voor vandaag" "bedankt, mag ik dan terug naar Jason?" Vraag ik hoopvol "natuurlijk mag dat, ik heb het ook belooft" antwoord Luna "yessss, dankje dankje dankje dankje" en voor ik nog meer dankjes kan zeggen ben ik bij Jason, ik kijk op de klok en zie dat het nog maar zes uur is, yess dan ben ik nog super lang bij Jason denk ik. Ik ren naar de keuken, want ik denk dat ze daar zijn, voor de keuken sta ik even stil om mijn adem nornaal te krijgen, ik loop naar binnen en het eerste wat ik zie is Jason, zoenend met een meisje dat ik niet ken, mijn hart breekt in hondert stukjes. Ik ren de keuken uit, als ik op onze kamer kom doe ik hem opslot en begin te huilen, na een paar minuten stop ik met huilen en ik denk hij verdient mijn tranen niet, maar wat moet ik doen. Na een paar minuten heb ik het, ik ga gewoon naar de clan, ik pak mijn spullen en schrijf een briefje voor Jason.

Jason,
Ik ben bij de clan, ik blijf daar wonen, jij hoeft me toch niet meer.
R

Ik ren met mijn spullen in vampiersnelheid naar de clan, ik ben er dus binnen een paar minuten.

Heeeeeeee eenhoorntjes,

Vote&Comment

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxEva