The Vampire Werewolf

H12

"De maangodin zag dat jullie de clan wilde aanvallen en daarom stuurde ze me terug om het te zeggen tegen Sarah en daarna terug te keren naar hier" eindig ik mijn verhaal. Hier is het echt veel makkelijker om mijn krachten te gebruiken, dat was wel handig, anders was het niet gelukt om naar hier te komen. Dat verschijnen en verdwijnen is hier echt super makkelijk. Ik hoop dat dat ook zo is met mijn andere gaven (of is het gaves???). "Hoelang blijf je?" Vraagt Jason "een week" zeg ik met een glimlach, ik zie Jasons ogen groot worden van verbazing en blijdschap. "Dan moeten we een feest houden of op zijn minst een groot dinner" zegt Jason

Opeens begint het beeld voor me wazig te worden en de stemmen zachter. Ik voel me duizelig en moet me vasthouden aan een kastje. Ik begin onregelmatig te ademen en ik voel dat mijn hart sneller en ook onregelmatiger gaat. Ik kan me niet meer overeind houden aan het kastje en ik val, nu heeft iedereen pas in de gaten dat het niet goed met me gaat. Als ik heel goed luister kan ik net een stem horen, ik heb alleen geen idee wie het is en wat diegene zegt. Zo snel als ik net ademde, zo langzaam dat ik nu adem, het zelfde geld voor mijn hart. Die gaat net als mijn ademhaling nu veel te langzaam. En dan word alles helemaal zwart.

POV Denise

Ik zit in de les natuurkunde, de les is echt super saai. Dan komt de rector binnen en vraagt of ik even mee kan komen. Zou er iets met Robin of mijn ouders zijn, de rector is ook een weerwolf en zit ook in de roedel.

Als we aankomen bij het kantoor van de rector doet hij de deur dicht, hij hoeft niet op slot, want we horen het toch wel als er iemand aan komt. Ik kijk hem vragend aan en hij zegt "het gaat heel slecht met Robin" "wat is er aan de hand? Mag ik er heen? Hoe kan dat? Ze is toch bij Luna?" Iedereen in de roedel weet nu dat Robin speciaal is en haar krachten leert bij de maangodin. "Ze begon opeens zwaar en onregelmatig te ademen en haar hart ging ook opeens heel snel en onregelmatig en toen ging ze opeens heel langzaam te ademen, te langzaam en hetzelfde gold ook voor haar hart" ik ben geschokt, ik dacht dat er niks kon gebeuren als ze bij Luna was "hoe kon dat gebeuren, ze was toch bij Luna?" Vraag ik verdrietig "ze was niet meer bij Luna, je weet toch dat ze ontvoert was voor heel even?" Ik kijk geschokt dat wist ik helemaal niet, hij ziet het aan m'n gezicht en zegt "ze was ontvoert door de vampieren en we stonden op het punt iedereen bij elkaar te roepen zodat we ze aan konden vallen toen ze ineens uit het huis kwam rennen en schreewde dat we moesen stoppen, alleen daarna toen ze boven waren toen begon ze te uitleggen en ze zei dat ze een week bleef begon het" ik voel me niet echt beter en zeg "ik ga terug naar de les, ik weet niet of ik me nog goed kan concentreren en wilt u het melden als er nieuws is?" Vraag ik hem "is goed". Ik loop verdrietig door de gangen naar mijn les. Wanneer ik de klas in loop kijkt iedereen naar me, maar daar maak ik me nu geen zorgen over en ga verdrietig zitten. Ik probeer mijn hoofd erbij te houden, maar het lukt niet. Dan ben ik opeens bij Luna, ze ziet er in paniek uit. Ik vraag "wat is er?" "Ik probeerde met Robin in contact te komen, maar ik voel helemaal niets, het lijkt net alsof ze dood is" dan begin ik te huilen en ze kijkt me verwart. Ik besluit haar het hele verhaal te vertellen, en dus begin ik.