The Vampire Werewolf

H33♡

wat vooraf ging:

Na ongeveer twee uur zegt Luna "ik denk dat je dit nu wel kan, dan zijn we dus klaar, vaarwel mijn dochter" "vaarwel.......... mam" zeg ik "ik hoop dat Jason in ziet wat voor fout hij heeft gemaakt en je terug probeert te krijgen" zegt Luna net voordat ze me terug stuurt, ik kon zelfs niet eens reageren.

Ik ben weer terug in mijn oude/nieuwe kamer, ik wil hier helemaal niet zijn, ik voel hier de pijn van mijn wolf, bij Luna niet en daar had ik wat te doen, hier heb ik niks te doen en ga ik alleen alles maar overdenken. Wacht ik kan ook gewoon gaan trainen, hier is een trainingszaal. Ik kleed me om in sportkleding en ga de trainingszaal zoeken. Ik loop naar waar ik denk de trainingszaal is, maar ik zie hem nergens, ohw shiddels, ik ben denk ik weer eens verdwaalt, ik probeer maar weer terug te gaan naar mijn kamer, maar ik kan hem niet meer terug vinden, het is nu officieel, ik ben verdwaalt, domme ik ging weer eens nadenken tijdens het lopen, meestal verdwaal ik dan. Gelukkig zie ik daar Sarah lopen "hee Sarah" roep ik, ze kijkt om en glimlacht naar me "hee" "waar is de traingszaal ookal weer, ik geloof dat ik verdwaalt ben" vraag/zeg ik, ze schiet in de lach en zegt "je bent ook helemaal aan de andere kant van het gebouw suffie" "ohwww" zeg ik lachend "wie gebruikt er nou nog het woord suffie" lach ik "nou ikke dus" zegt Sarah "maar laten we maar naar de trainingszaal gaan" "oke" zeg ik. Ik heb geen idee hoe we lopen, maar Sarah lijkt de weg precies te weten, logisch ook als je hier al super lang woont, ik heb hier maar heel kort gewoond, toch zal ik hier de weg voortaan moeten kennen, hier ga ik wonen. Na tien minuten komen we bijde trainingszaal aan, daar gingen we weer onze eigen weg, Sarah hoefde hier niet te zijn. Ik loop nu rond, kijken wat ik eerst wil doen, dan zie ik van die poppen waar je op mag slaan, dat ga ik doen, kan ik me mooi voorstellen dat Jason dat is. Ik ga helemaal in op, zo erg zelfs dat ik niet eens merk dat ik hier al super lang ben en dat het al meer als drie uur verder is, ik merk het pas als mijn maag begint te knorren, shit ik moet echt even eten, denk ik.

Ik sta in mijn kamer, ik weet dat ik moet eten, maar ik heb er helemaal geen zin in, ik voel me heel leeg, ik denk dat dat het niet zo fijne gevolg is van een mate hebben, als je niet bij hem bent dan voel je je leeg en heb nergens zin in. Ik ga liggen en probeer te slapen.

Ik word wakker gemaakt door geklop op de deur "binnen" zeg ik slaperig, Denise komt de deur binnen "hee" zegt ze "ik voel de hele tijd dat je vedrietig en boos bent, wat is er?" "Jason zoende met een ander" zeg ik verdrietig Denises ogen worden zo groot als schoteltjes "omg, dat is nog erger dan ik dacht" fluistert ze, ik kan haar maar net verstaan. Ik laat me weer op bed vallen en begin te huilen door het denken aan Jason, Denise probeert me te troosten, maar dat lukt niet echt "sorry dat ik het vroeg" zegt Denise zach "maakt niet uit, ik moest het je ooit vertellen" zeg ik nog steeds huilend "kom we gaan even wat eten" zegt Denise alsof ze weet dat ik nog niks heb gegeten "nee, ik heb geen honger" zeg ik

Hee unicorntjes van me,

Sorry voor het zolange wachten, alweer :(, het lijkt wel alsof leraren denken 'die hebben toch geen leven, die kunnen we wel veel proefwerken opgeven' nou nieuws, we hebben wel een leven :)) jeej. Ughh en ik heb deze week weer een pw Frans :(( dus in de vakantie komt waarschijnlijk weer een hoofstuk

xxxxxxxxxxxxxEva