The Vampire Werewolf

H4 De Training

Als ik wakker word moet ik heel nodig naar de wc dus spring ik uit bed en en ren snel naar de wc als ik langs de spiegel ren schrik ik me kapot ik zie er echt niet uit mijn ogen zijn rood en dik van het huilen en mn haren zitten helemaal in de klit, nou ja ik ga vandaag toch alleen maar trainen. Als ik klaar ben ga ik weer naar m'n slaapkamer en zie een zwart trainingspak op m'n bed liggen, dat zal wel voor het trainen zijn.
Als ik het aan doe voel ik dat het helemaal aansluit en lekker soepel is.
Ik ga zitten wachten tot het tijd is. En mn gedachten dwalen al snel af, want ik ben best zenuwachtig voor mijn eerste training. Ik hoop dat ik alles snel onder controle krijg. Ik weet niet eens zeker of ik wel een dier kan doden, ik hou namelijk heel erg van dieren. Ik hoop echt dat ik snel naar huis mag, niet dat ik Sarah niet aardig vind, maar tja ik mis gewoon men familie en vriendinnen, dat is toch logisch ik heb niet eens fatsoenlijk afscheid kunnen nemen. Ik mis zelfs Denise want tja we zijn en blijven toch een eeneiïge tweeling. Daardoor kan ik ook een beetje voelen hoe zij zich voelt en het voelt alsof er iets van me is weggenomen (en dat is eigenlijk ook wel). Ik voel dat Denise verdrietig is, zou het om mij, onze ouders of om haar vriendje gaan dat hij het heeft uitgemaakt ofzo. Ik denk het tweede (al hoop ik stiekem ook het eerste erbij, al kan ik me het niet voorstellen want we hebben eigenlijk altijd ruzie).
Maar terug naar hier. Ik merk dat het al bijna tijd is dus loop ik snel naar de trainingszaal en doe tegelijkertijd mijn haren in een vlugge hoge staart. Ik heb geen make-up op, want tja ik ga maar sporte. Als ik er net een paar minnuten ben komt Sarah aangelopen en vraagt "sta je hier al lang?" "Nee hoor" antwoord ik "ik sta hier pas net" "oke mooi zo, laten we maar naar binnen gaan"
Als we binnen zijn zegt Sarah "We zorgen er eerst voor dat je jr krachten onder controle krijgt en dat je je gave ontdekt" "oke" zeg ik maar omdat ik niks anders weet om te zeggen.
"Je moet vanaf hier zo snel mogelijk heen en terug rennen" "oke" "3,2,1, START". En ik begin zo snel mogelijk heen en terug te rennen en dan merk ik dat ik binnen een paar seconden al terug ben, maar Sarah lijkt het volkomen normaal te vinden. Dan zegt ze "en probeer het nu een op mensen tempo" "wat bedoel je? Ik weet ook wel dat dat niet 'mensen tempo' was maar hoe moet ik dat dan wel doen?" "Gewoon niet te snel willen gaan" zegt Sarah alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
owkee dan denk ik en Sarah zegt weer "3,2,1,START" en ik begin te rennen maar nu niet zo snel en merk dat ik nu wel op 'mensen tempo' ren.
"Oke, dat gaat dus goed" zegt Sarah "dan hoeven we alleen nog haar gave te ontdekken" "oke" zeg ik en Sarah kijkt me raar aan "wat?" Vraag ik " ik zei niks" zegt Sarah "ja echt wel" zeg ik nu weer " je zei 'oke dat gaat dus goed, dan hoeven we alleen nog haar gave te ontdekken'" "echt niet" zegt Sarah nu weer "ik dacht dat" "dan hebben we dus je gave ontdekt" "inderdaad" zeg ik en Sarah begint te glimlachen "wat? Ohww dat dacht je zeker he?" "Jepp" grinnikt Sarah "en dan zijn we dus klaar voor vandaag.

hier naast een foto van Robin (zo ziet Denise er dus ook uit)

meld het even als je een spelfout ziet ofzo

Vote&Coment

xxxxxxxxxx me