The Vampire Werewolf

H16

Als ik mijn ogen open doe zie ik heel fel wit licht dus doe ik snel mijn ogen dicht. Ik probeer mijn ogen weer open te doen, deze keer langzamer. Ik zie Jason op een stoel naast me zitten "hee" zeg ik schor hij kijkt blij op en knuffelt me "geen......adem" mompel ik, Jason laat me lachend los "soms vergeet ik hoe slap je eigenlijk bent" "hé" zeg ik quasi boos. Jason schiet in de lach en ik kan m'n lach ook niet meer inhouden. We lachen zo ongerveer vijf minuten lang, dan is Jason opeens serieus "ik dacht dat ik je weer heel lang niet zou zien, waarom ben je hier?" "ik mocht nog even gedag zeggen van Luna" zeg ik nog steeds blij, ik zie Jason heel snel weer verdrietig kijken maar dat is al snel weer weg en hij krijgt een speelse grijns op zijn gezicht "dan moeten we maar afscheid nemen". Hij begint me te kussen en vraagt om toestemming met zijn tong, ik trek me heel even terug om adem te halen, maar lang krijg ik niet de tijd, want Jason duwt zijn lippen weer op de mijne, hij probeert mijn broek uit te doen zonder zijn lippen van de mijne af te halen. Het lukt hem niet en hij vloekt tegen mijn lippen aan, maar haalt zijn lippen dan toch van de mijne af, ik zie dat zijn ogen helemaal zwart zijn van verlangen, die van mij waarschijnlijk ook. 

(jullie snappen wel wat er verder gebeurt)

POV Sindy

Waar kan Robin toch zijn. Iedereen maakt zich erg veel zorgen om haar, maar Denise niet zo, dat vind ik wel vreemd. Ik ben haar gaan zoeken in het bos, dan kom ik een hele knappe jongen tegen hij kijkt mijn kant op en loopt naar me toe "hee" zegt hij uit beleefdheid zeg ik "hee" terug, ik voel een vreemd soort aantrekkingskracht naar hem. Ik word een beetje bang van hem hij kijkt me zo raar aan, alsof hij me wil opeten ofzo, oke ik heb echt een te grote fantasie, "waarom kijk je me zo aan" vraag ik, hij lijkt te ontwaken uit zijn soortvan trance "sorry" zegt hij een beetje verlegen lachend, awhhhhh zijn lach is zoo cute, oke nee Sindy gewoon niet, ik moet echt stoppen met tegen mezelf te praten "geeft niet" zeg ik blozend, wtf waarom bloos ik, "hoe heet je vraagt de onbekende jongen "Sindy" zeg ik "en jij?" "Mark" zegt Mark

POV Mark 

YESSS ik heb eindelijk mijn mate gevonden, het maakt me helemaal nik suit dat ze een mens is. Hoe ga ik haar dit alles vertellen, ik moet het haar vertellen maar hoe? Ik bel Jason om te vragen hoe ik het haar moet vertellen "blijf alsjeblieft hier staan ik moet even iemand bellen" zeg ik met een smekend gezicht "oke" ze zegt het niet alsof ze me vertrouwd. Ik bel Jason, hij neemt na een paar keer overgaan op "wat?" zegt hij chacherijnig "ik heb m'n mate gevonden, ze is een mens, hoe moet ik haar vertellen dat ze m'n mate is?" "uhmmmmm" zegt Jason nu iets minder chacherijnig "neem haar hier heen, dan leggen we het hier uit" "oke, maar hoe krijg ik haar mee hier naar toe?" "uhmm, jullie gaan een eindje wandelen en komen hier uit en dan ga jij gewoon naar binnen, ze volgt je vast wel, dan zitten ik en Robin jullie op te wachten binnen, oke?" "oke" en ik hang op. Ik loop weer terug naar Sindy "zullen we een eindje gaan wandelen?" vraag ik zenuwachtig

POV Sindy

Awhhh hij is zo cute, hij is gewoon zenuwachtig om een eindje te gaan wandelen "uhmm, oke" zeg ik blozend, ughhh waarom moet ik de hele tijd blozen, omdat je hem leuk vind! Ughh hou je klep geweten. We zijn ondertussen al aan het wandelen, er is een stilte, maar geen ongemakkelijke. We komen bij een heel groot huis Mark loopt naar binnen en gebaart dat ik hem moet volgen, ik loop Mark achterna. Op de bank zitten een jongen en een meisje, OMG DAT MEISJE IS ROBIN. Robin kijkt me aan en haar gezicht staat geschokt, maar dan komt ze naar me toe rennen en voor ik het weet knuffellen we. De tranen stromen over mijn wangen, als Robin me eindelijk los laat zie ik dat de jongens ons heel raar aankijken "wat?" zegt Robin "mogen we niet knuffelen als we elkaar na weet ik veel hoelang weer terug zien" nu kijken de jongens ons nog raarder aan "we zijn beste vriendinnen, maar toen verdween jij opeens" zeg ik nu boos kijkend naar Robin, Robin kijkt naar beneden en zegt zacht "ja dat klopt, maar ik.... ik.....ik" de onbekende jongen slaat een arm om haar heen en ik zie nog net dat er een traan rolt over de wang van Robin, de onbekende jongen zegt "er is gewoon zoveel gebeurt en ze had de kans niet om met je te praten" Robin knikt, maar kijkt nog steeds naar beneden. "Misschien kunnen we het beter morgen vertellen, blijf je hier slapen?" vraagt Robin aan mij "is goed" zeg ik, ik heb te doen met Robin, ik heb geen idee wat er in die vier weken is gebeurt.

weer hoofdstuk :))

Sindy hiernaast

Vote&Comment

xxxxxxxx me