The Vampire Werewolf

H18

POV Sindy

Mark's huis is echt heel mooi, hij was er in het begin nogal onzeker over te zijn, dat was zo cute. Toen ik hier logeerde lette ik er niet op, maar het huis is echt super groot. Ik ben nu op onze slaapkamer, wow dat klinkt raar. Ughh waar ben ik mee bezig ik kan nog helemaal niet samenwonen met Mark, ik ben nog maar 17, wat dacht ik wel niet toen ik ja zei. Oke ik moet nu duidelijk geen beslissingen nemen om weg te gaan ofzo, ik zit duidelijk in een van mijn dipjes. Ik wou dat Robin hier was, die zou me wel kunnen opvrolijken, die weet prescies wat me vrolijk maakt. Opeens komt Mark binnen "gaat het wel?" vraagt hij, wat te hek hoe weet hij nou weer dat ik in een van mijn dipjes zit, "als mate kan ik je gevoelens voelen" verklaart hij "ohw, nou het gaat wel" "ik voel toch van niet, wat is er?" "uhggg je moet niet zo dooordrammen, ik vertel het wel als ik daar zelf zin in heb" zeg ik boos en loop weg, gelukkig komt Mark me niet achterna. Ik kom beneden in de keuken, zal ik? NEEE, ik ben gestopt ik mag het niet meer doen, maar dan voel ik me wel beter, NEEE ik zou er later spijt van krijgen, maar het zou nu helpen, NEEEEE ik wil het niet en ga het ook niet doen. Ik besef dat ik al die tijd in de deuropening ben blijven staan en loop snel weg, naar de woonkamer daar zijn tenminste geen messen. Ik ga daar maar op de bank zitten en ik begin te huilen,dat ik het zelfs maar heb overwogen, dat mag echt nooit meer gebeuren.

Na vijf minuten gehuild te hebben komt Mark aarzelend binnen, hij legt aarzelend een arm om me heen, ik leun huilend tegen hem aan. Na een tijdje ben ik eindelijk gestopt met huilen "wil je erover praten?" vraagt Mark "nee, misschien later, maar nu nog niet" antwoord ik, hij knikt begrijpelijk. Ik sta op en ga naar onze slaapkamer, klinkt nog steeds raar, en ga op bed liggen, na een paar minuten val ik al in slaap, een fijne drommloze slaap.

POV Mark

Wat zou er met Sindy zijn, mijn wolf word echt gek van ongerustheid. Waarom zou ze zo moeten huilen? Waarom werd ze opeens zo boos? Ze is meestal vrolijk, Waarom net niet? Ughh ik word gek van al die vragen. Ik ga Sindy zoeken, ik vind haar in onze slaapkamer, ze ligt heel schattig te slapen. Ik kan het niet laten en ga ook op bed liggen, met mijn armen om haar heen (lepeltje lepeltje).

Als ik wakker word ligt Sindy nog steeds in mijn armen te slapen, ik blijf een tijdje naar haar liggen staren. Ik heb echt geluk met haar, ze is zo mooi. Ik ga een ontbijtje voor haar maken. Zou ze van een eitje met spek houden? Ik maak het gewoon, want wie houd daar nou niet van.

Als ik weer op onze slaapkamer kom is Sindy wakker "hey schone slaapster, ik heb een ontbijtje voor je gemaakt" zeg ik, ik zie haar glimlachen.

hier naast Mark :))

meer als honderd votes :))) en meer als 1,7k reads!!!!!!

OMG NIET TE GELOVEN IK BEN JARIG!!!!!!! IK BEN ZOOO HAPPY, IK DACHT IK UPDATE EEN HOOFDSTUK

waarom zijn mensen in boeken en films altijd zo knap, dan kijk je naar je zelf en denk je tja dit is de echte wereld waar mensen nie zo knap kunnen zijn.

Vote&Comment (en meld natuurlijk de spelfouten als die er zijn en je ziet ze)

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxme