LIMN - 2

6.2K 634 123
                                    

ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္သို႔ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္လို႔ပတ္ဝန္းက်င္အႏွံ႔ ႏွင္းတဖဲြဖဲြက်ေနၿပီး လူသူအရိပ္အေယာင္နည္းပါးလွသည္။ ကားမီးႀကီးထိုးကာ ပံုမွန္ထက္ျမန္ေနသည့္ ကားတစ္စီးကေတာ့ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္႐ွိ အိမ္တစ္လံုးဆီသို႔ ဦးတည္ေနခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေက်ာ္လြန္ေနသည့္အျပင္ အံု႔မိႈင္းေနသည့္ ေတာေတာင္ေတြၾကားထဲက အိမ္တစ္လံုးဆီသို႔ ထိုကားေလးက ဦးတည္ေနခဲ့ျခင္းပင္။

တအိမ္နဲ႔တအိမ္အလွမ္းေဝးလြန္းၿပီး လူမေနသည္ကပိုမ်ားေနသည့္အျပင္ ႐ွိေနသည့္အိမ္တစ္ခ်ိဳ႕မွာလဲ အိမ္ထဲမွာေနေနၾကသည္ျဖစ္လို႔ လမ္းမႀကီးကေျခာက္ကပ္ေနဆဲ။ မၾကာခင္မွာပင္ ထိုကားေလးက မီးေရာင္တစက္မွ မထြန္းညႇိထားသည့္ ႏွစ္ထပ္တုိက္ေလးတစ္လံုးေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ့ၿပီး အိမ္ေဘးမွာကပ္လ်က္ သစ္သားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဂိုေဒါင္အတြင္းသို႔ ေမာင္းဝင္သြားကာ စက္သပ္ရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ လက္မွာပတ္ထားသည့္ ပစၥည္းတခုအား ကားေနာက္ခန္းေလးထဲ ေသခ်ာစြာထည့္လိုက္သည္။

ထိုကားေလးထဲမွ ျမင့္မားသည့္အရပ္ပိုင္႐ွင္ လူရြယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာကာ အိမ္မႀကီးတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ဝင္ေရာက္သြားသည္။ ျမင့္မားလွသည့္အရပ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည့္ ကိုယ္ေနဟန္ထား၊ ေျခတလွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း လြင့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည့္ ​ေလာင္းကုတ္အက်ီစနဲ့ထပ္တူ Leather Shoe ဖိနပ္ရဲ႕ခြာသံ တေဒါက္ေဒါက္က ထိုအိမ္ထဲ စည္းခ်က္ညီညီ ထြက္ေပၚေနသည္။ ျခံတံခါးလဲမ႐ွိ၊ အိမ္တံခါးလဲေသာ့မခတ္ထားတဲ့ ဒီအိမ္ပို္င္႐ွင္က လူဝင္မွာမေၾကာက္တာပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တန္ဖိုး႐ွိပစၥည္းတခုမွ မပိုင္ဆိုင္ထားလို႔လားေတာ့ မသိေပ။

ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အေပၚအက်ီစကို ကြၽန္​ေတာ္ခြၽတ္ကာ အရင္ဦးဆံုးယူလိုက္သည္မွာ အရက္တပုလင္းႏွင့္ ဖန္ခြက္တစ္လံုးပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းက ေဟာင္းႏြမ္းေနသည့္ ဆိုဖာေပၚထိုင္ခ်၍ ခြက္ထဲသို႔အျပည့္ငွဲ႔ထည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေျခခ်ိတ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ျပင္း႐ွ႐ွအရသာကို လ်ွာဖ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ေစလိုက္သည္။ ခါးသက္သက္အရသာႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းမွာေတာ့ အျပံဳးေလးတခုကတဲြခိုလာခဲ့ၿပီး နာမည္တခုကို ေရရြတ္လိုက္ေတာ့သည္။

ʟɪɢʜᴛꜱ ɪɴ ᴍʏ ɴɪɢʜᴛᴍᴀʀᴇ Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang