LIMN - 10

3.3K 474 123
                                    

တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ တိုက္ခန္းေတြရဲ႕ေနာက္ဘက္လမ္းမွာ လူတစ္ေယာက္လံုး မီးလ်ံွေတြထဲ ပေပ်ာက္သြားရသည္ကို ဘယ္သူမွမသိ႐ွိရေအာင္အထိ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္းသည္။ ခဏမ်ွ လင္းထိန္သြားစည္မွအပ အရာအားလံုးက စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားကာ ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားေသာသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖိနပ္ခြာသံတေဒါက္ေဒါက္သာ က်န္ေနခဲ့သည္။

Demon တပိုင္း မေသမ်ိဳးျဖစ္လို႔ မိမိမေသဘူးဆိုတာ သိေပမဲ့လဲ ရ႐ွိထားသည့္ ဒဏ္ရာမွန္သမ်ွဟာ ေနာက္ရက္မနက္အိပ္ရာထခ်ိန္မွသာ ေပ်ာက္ကင္းသြားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းတေန႔လံုးေတာ့ သာမာန္လူတစ္ေယာက္ခံစားရသလို လွိမ့္ေနေအာင္ ခံရသည္။ ေက်ာကုန္းဆီမွ နာက်င္မႈကစူး႐ွလြန္းေနကာ အသက္႐ႈလိုက္တုိင္း ေအာင့္တက္သြားသည္မို႔ မ်ွင္း႐ွဴ႐ိႈက္ေနရင္းျဖင့္ လူကေခါင္းေတြပါ ခ်ာခ်ာလည္မူးကာ ေအးလြန္းသည့္ ညခ်မ္းမွာ​ေတာင္ ေခြၽးေတြက ျမင္လို႔မေကာင္းေအာင္ပင္။

ေနအိမ္သို႔ျပန္ရမည္လမ္းက ေဝးလြန္းသည့္အျပင္ကားကစခန္းမွာ က်န္ေနခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ လုပ္ႏုိင္တာက ကားဌားစီးဖို႔ျဖစ္သည္။ ညေမွာင္ေမွာင္ထဲ ခက္ခက္ခဲခဲတစ္စီးရၿပီးေနာက္ ေနထိုင္ရာအိမ္ဆီျပန္လာခဲ့ၿပီး ျပန္လာစဥ္တစ္ေလ်ွာက္ မအီမသာျဖင့္႐ုပ္ပ်က္ေနခဲ့ၿပီး ကားဆရာမွာလဲ လူသူကင္းမဲ့ေနသည့္ေနရာဆီ ေရာက္လာေတာ့ေၾကာက္လာသည့္အလား ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန မၾကာခဏဆိုသလိုၾကည့္ေန႐ွာသည္။

ထိုအၾကည့္ကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဆင္းသြားၿပီးရင္ေတာ့ အမည္းေရာင္ ကားေနာက္ခန္းဆိုဖာေပၚ အိုင္က်ေနသည့္ ေသြးကြက္ႀကီးကိုေတာ့ ထိုကားဆရာေသြးပ်က္စြာ ျမင္ရမွာအမွန္ပင္။

"ဟို ဒီလမ္းထဲဝင္ရမွာလား...."?

"ဟုတ္တယ္..."

"ဒီလမ္းမွန္ရဲ႕လား။ အထဲေတာ္ေတာ္ဝင္ၿပီးရင္ေတာင္ အိမ္တအိမ္လားပဲ႐ွိတာ၊ "

"အဲ့ဒီအိမ္ကို သြားမွာ..."

"အဲ့ဒီအိမ္ကလဲ လူေတာင္ေနရဲ႕လားမသိဘူး။"

"လူမေနဘူး...ကြၽန္ေတာ္ပဲေနတယ္။ ျမန္ျမန္ေလးေမာင္းေပးပါလား။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေလး ေနရထိုင္ရခက္ေနလို႔..."

ʟɪɢʜᴛꜱ ɪɴ ᴍʏ ɴɪɢʜᴛᴍᴀʀᴇ Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang