LIMN - 11

2.9K 466 138
                                    

ညည့္အေတာ္နက္ေနျပီမို႔ နဂိုကမွ အံု႔မွိုင္းေနသည့္ ေရွးေဟာင္းအိမ္ၾကီးမွာပို၍ပင္ ေမွာင္မဲေနခဲ့ျပီး မီးေရာင္မွိန္ျပျပ၊ ညေကာင္းကင္ေပၚက သဘာ၀အလင္းတခ်ိဳ႔ၾကား ထီးထီးၾကီးတည္ရွိေနသည့္ ထိုအိမ္ၾကီးထဲမွ စည္းခ်က္မွန္မွန္ ထြက္ေပၚေနသည့္ ဖိနပ္ခြာသံ တေဒါက္ေဒါက္က ေျခာက္ျခားမွုကို တြန္းအားေပးေနသည္။

ေလာင္းကုတ္အက်ီၤစေလး တလြင့္လြင့္ျဖင့္ မနီးလြန္း၊ မေ၀းလြန္း ေျခလွမ္းမ်ားပိုင္ရွင္ လူငယ္ေလး လက္ထဲတစ္စံုတရာကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ေျမေအာက္ခန္းဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားေနသည္။ ထိုလူငယ္ဦးတည္ေနရာက အခ်ဳပ္ခန္းသဖြယ္တည္ရွိေနရာ အခန္းတခုကိုပင္။

သာမာန္လူသာဆိုလွ်င္ မ်က္လံုးနဲ႔ပင္ ေစြၾကည့္ရဲမည္ မထင္ရသည့္ တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မဲကာ ျငီစို႔စို႔အနံ့အသက္မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနရာ ေျမေအာက္ခနး္ဆီ ကၽြန္ေတာ္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေရ၊ေန၊ေလ မထိခဲ့ေသာ အရိုးစုမ်ား ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ပုံမွန္အရိုးစုမ်ားထက္ ပံုေပၚေနေသးျပီး ထိုအရိုးစုမွ ထြက္သည့္အနံ့က ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးၾကီးေရေမႊးအနံ႔ပမာ၊ ပို၍နွစ္သက္သည္က အေရာင္အဆင္းတစက္ကေလးမွ မရွိပဲ စိတ္ပ်က္အားကိုးရာမဲ့စြာ အခန္းေထာင့္မွာ ထိုင္ေနတတ္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ခ်စ္လွစြာေသာ ၀ိညာဥ္နွစ္ခုမ်က္နွာကိုပင္ ျဖစ္သည္။

ထိုလင္မယားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သည္နွင့္ ေျပာေနက်အတိုင္း လြတ္ျငိမ္းခြင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခ်င္ဟန္ျဖင့္ တိုင္ေတြအနား ခ်ဥး္ကပ္လာေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ကိုင္ေဆာင္လာသည့္ အရာ၀ထၳဳကို ေတြ႔လိုက္ေတာ့ အေနာက္သို႔ ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့သည္။
ထိုအရာက သံၾကိဳးပင္ ျဖစ္သည္။

"Lu....Luca... မင္း..မင္း ဘာလုပ္မလို႔လဲ..."

"စကားေျပာခ်င္လို႔ ဆင္းလာတာေလ ခင္ဗ်ားတို႔ေပးခဲ့တဲ့ အိမ္မက္ဆိုးေတက အျမဲက်ဳပ္ကို ေျခာက္လွန္႔ေနလို႔ ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္မယ့္အတူတူ စကားေျပာရေအာင္ ဆင္းလာတာ ျပီးေတာ့ ဒီရက္ပိုင္း က်ဳပ္ အခ်ိန္ေပးစရာ လူရွိေနတာနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ လင္မယား သိပ္လြတ္လပ္ေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား "

ʟɪɢʜᴛꜱ ɪɴ ᴍʏ ɴɪɢʜᴛᴍᴀʀᴇ Where stories live. Discover now