It's Not All Roses

Chapter 24

Goodbye

Mas masakit pala yung umalis ka kahit mahal na mahal niyo pa yung isa't isa. But at least naghiwalay kami ng walang sama ng loob sa isa't isa. That was a sweet yet painful goodbye. I never thought that I can do this, ganito pala ang magmahal. It's not always a happy ending.

Pumasok ako sa loob ng bahay, nandon na si mommy, she smiled at me, but I just ignored her, I'm not in the mood right now.

"Marcus will be here later, Selene." Tumango na lang ako at dumiretso sa kwarto ko. I don't know who Marcus is at wala akong pakealam.

I lock my door atsaka humiga sa kama, and there are all my emotions getting out. This is just so sad, I don't think I can move on from him.

I cried and cried, ayokong makita ako ni Styx na umiiyak dahil alam kong kahit anong gawin ko, hindi niya ako bibitawan, kaya I need to look strong in front of him, na mukhang kaya kong iwan siya but I don't.

I fell asleep at gabi na nung magising ako, mommy took my phone kaya wala akong magawa. Lumabas ako at narinig kong may nag uusapa sa baba kaya tinignan ko, I saw Troy sitting in our couch, ng makita niya ako ay mabilis siyang tumayo at niyakap ako.

"Buwan.." I bit my lip upang mapigilang umiyak.

"I-I left him.."

"Everything will be fine, nandito ako buwan." Tumango ako at bumitaw sa kanya.

"Selene, Marcus is here." Tumingin naman ako kay mommy, he's with a guy who's in his mid 40's? What the? I'm just 22!

"Good evening, Selene." Naglahad siya ng kamay kaya nanginginig kong tinanggap iyon. While I heard Troy cursing at the back.

"You are a very beautiful lady."

"Yeah, try to touch her at pasasabugin ko ang bungo mo." Singit ni Troy at tinapik ang kamay ni Marcus na nasa pisnge ko.

"Troy!" Suway ni mommy

"It's okay, Helena. We will meet again tomorrow, Selene. I just came here to see you." Hindi na ako sumagot sa kanya, this is disgusting.

"Selene, ihatid mo siya sa labas." Utos ni mom.

"He can walk on his own tita, hindi naman yan lumpo. Gusto mo lumpuhin ko pa yan." Pinigilan ko namang ngumiti kay Troy, he's always protective to me.

"Selene."

"Yes, mom."

Lumabas na kaming dalawa ni Marcus, hinatid ko lang siya sa kotse niya bago nagpaalam at pumasok.

Tumabi ako kay Troy sa couch at niyakap siya.

"Aalis ka?" Tanong ko

"No, dito lang ako. Hindi kita iiwan, buwan. Kung aalis ako, isasama kita." Tumango ako, natatakot akong maiwan dito, baka mabaliw lang ako.

Wednesday evening, sinundo ako ni Marcus para makipag dinner, pinipigilan pa sana ako ni Troy but I have to.

Inayos ko ang dress ko tsaka tumingin kay Marcus, this is a formal dinner kaya nakadress ako habang siya ay naka suit, mukhang galing pa siya sa trabaho niya. I heard he's a business man.

"So, uhm what did you offer to my mom?" Tanong ko habang kumakain kami.

"An island with a mansion, and a hundred million."

Oh, so I was sold for a hundred million.

"I can make you a better woman, Selene. Hindi mo kailangang manatili sa lalakeng yon, kaya kitang bigyan ng kung anong gusto mo." He reached for my hand. Hindi ako sumagot sa kanya.