The complicated badboy

Hoofdstuk 34

Hailey Adams: 

'Hailey, ik weet niet wat ik moet doen. Ik weet het echt niet.' Ava springt op van de bank en loopt daarna rondjes door de woonkamer. 'Aaf kom zitten, ik blijf bij je en samen gaan we een oplossing vinden.' Er moet een oplossing zijn. 'Wie ben ik in vredesnaam geworden.' Ava zakt neer op de bank. 'Je moet nu rustig blijven, ik snap dat dat lastig is maar probeer rustig te blijven. 'Het voelt alsof ik een stukje van mezelf kwijt ben. Een paar maanden geleden was ik nog dronken bij je thuis. Ik weet niet of ik wel voor iemand kan zorgen, ik kan niet eens voor mezelf zorgen.' Ava kijkt verdrietig om zich heen. 'Ava! De rommel hier is niet jou schuld, dit is het huis van je ouders. Het is logisch dat je dan soms even gaat stofzuigen, de afwas doet, je kamer opruimt en helpt in de tuin. Je bent nog maar net achttien dan is het normaal dat je naar feestje gaat en buiten de lijntjes gaat kleuren. 'Ik ben elke maandag brak en soms nog vaker door de week Hailey, ik mis nooit feestjes, en zeg bijna tegen alles ja en hashtag je leeft maar één keer.' Ava klinkt wanhopig. 'Maar dan is de vraag of je dat zou kunnen opgeven. Het is niet zo dat je sociale leven in één keer weg is maar ja je krijgt wel de volledige zorg en verantwoordelijkheid van een kindje. Je kan dan niet elke week naar feestjes en brak zijn.' 'Ja dat brak zijn kan ik wel missen.' Ava glimlacht klein. 'Je staat er niet alleen voor.' Ik pak Ava haar hand vast. Ava kijkt me dankbaar aan. 

Samen lopen Ava en ik naar boven naar haar slaapkamer. We hebben nog wat gepraat en thee gedronken. Het liefst wil Ava in haar huis blijven zodat niemand erachter komt dat ze zwanger is. 'Ik weet zeker dat Mila je niet zal beoordelen.'  'Als Mila wil komen dan vind ik dat oké maar ik wil niet dat Troy en Joshua komen.' Ava noemt de naam van Vince niet maar ik weet niet of ze dat expres doet. 'Zal ik Mila appen?' Vraag ik, Ava knikt. Ik stuur snel een berichtje naar Mila of ze in de ochtend langskomt. 'Hier.' Ava overhandigt me een tandenborstel die nog in de verpakking zit. 'Ik denk niet dat je die mee hebt.' Ze grinnikt. 'Dankjewel, nee ik had verwacht dat ik nog bij een dichte deur zou zitten.' Ik pak de tandenborstel aan en haal het uit de verpakking. 'Sorry, achteraf had ik dit echt nooit gedaan maar ik wist het even echt niet meer.' 'Ik snap het Ava en het is oké , ik ben blij dat ik nu bij je ben.' 

Ik hou de tandenborstel onder de kraan en doe er daarna wat tandpasta op. Ik kijk naar mezelf in de spiegel die in Ava haar badkamer hangt. Er zijn verschillende foto's op de spiegel geplakt en ik zie mezelf er een paar keer tussen staan. Ik glimlach. Dan opeens zie ik een zwarte foto met daar in een witte vlaag. Ik pak de foto van de spiegel en hou het dichter bij me. Het is niet dat ik schrik maar er vindt een trilling over mijn lichaam plaats. Het is een echo foto van een baby. De baby is nog klein maar je ziet duidelijk dat het een babytje is. Op de achterkant is een datum geschreven die overeen komt met nu. Dit is een echo van Ava haar baby. 'Ik dacht al dat je dat interessant vond.' Ava staat in de deuropening van de badkamer. 'Het voelt in één keer heel erg echt nu ik de echo zie.' Mompel ik. 'Ik begrijp je, dat moment had ik toen ik voor het eerst een kloppend hartje hoorde.' Ik bekijk de echo foto iets beter en probeer uit te vogelen hoe de baby ligt en waar de armpjes en beentjes zitten. Ik glimlach wanneer ik ontdekt heb hoe het babytje ligt. Ik kijk naar Ava en zie dat zij ook bedachtzaam naar de echo foto zit te kijken. 'Wat je keuze ook is, het is oké Aaf.' Zeg ik zacht, ik geef haar de foto en Ava plakt de foto weer op haar spiegel. 'Ik weet het gewoon echt niet.' Ava loopt naar haar bed en gaat zuchtend zitten. Ik volg haar en ga tegenover haar zitten op een krukje die daar staat. 'Ik denk dat we Florian ook moeten vragen of hij kan komen, jullie moeten namelijk echt praten.' Ava knikt en pakt haar telefoon. 'Heeft het zin om ook je ouders te appen?' 'Nee ze zijn voor een paar maanden weg en om hun van iets over te halen is onmogelijk. Ze weten trouwens ook niet dat ik zwanger ben van mijn docent. Als ze daar achterkomen dan is het klaar voor mij en Florian.' Ava begint te typen op haar telefoon en ik ben aan het nadenken voor een oplossing. 'Hij is direct online.' Zegt Ava geschrokken. 'Wat zegt hij?' Vraag ik benieuwd. 'Hij kan in de middag.' Ava typt iets terug en sluit dan haar telefoon. 'Oké dat is tenminste iets, laten we maar gaan slapen want Mila komt straks.' Ava loopt naar haar kleding kast en pakt een joggingbroek en een shirtje en geeft ze dan aan mij. 'Ik denk ook niet dat je een pyjama had meegenomen.' Ze lacht. 'Bingo.' Ik trek de joggingbroek en het shirtje aan en plof dan neer op het matras naast Ava haar bed die er blijkbaar al lag. Ava is ook omgekleed en kruipt in haar bed. 'Slaaplekker.' Zegt ze en doet haar lampje die op haar nachtkastje staat uit. 'Slaaplekker Aaf.' Zeg ik terwijl ik bijna in slaap dompel.