The complicated badboy

Hoofdstuk 26

Hailey Adams:

Ook al ben je jarig, school veranderd er helaas niet door. Het is zelfs nog saaier dan normaal want het liefst zit ik nu thuis maar nee, ik zit in de wiskunde les en ik val bijna in slaap.

'Zeg als ik jou was zou ik wakker blijven.' Ava geeft me een zacht stootje. Ik schrik en kijk wat duf om me heen. Ava schiet in de lach.

'Ik ben moe! Laat me.' Zuchtend pak ik mijn pen en krabbel wat in mijn schrift.

'Wie niet meid, wie niet.' Ava pakt haar telefoon erbij en kleurt rood. 'Meneer Lace zeker.' Ik kijk haar grijnzend aan. Ava giechelt en begint driftig op haar telefoon te tikken.

Wanneer eindelijk de laatste bel klinkt sta ik met een ruk op en loop ik vrolijk naar mijn kluisje. Ava haast zich naar mij toe. 'Zeg koekenbakker, je kan ook wel even wachten.' Ze leunt tegen de kluisjes aan. 

'Sorry.' Ik schuif de boeken die ik niet meer nodig heb in mijn kluisje en duw het deurtje dan in het slot. 

'Wanneer vier je het eigenlijk.' Ava en ik lopen samen naar de fietsenstalling. 

'Dit weekend en dat weet je.' Ik begin te lachen. 'Is toch een grapje.' Ze haakt haar arm door die van mij. 'Ik heb geregeld met mijn ouders dat die dan ergens anders slapen dus ik heb het hele huis ter beschikking!' Mijn vader wilde dat eerst echt niet maar mam heeft hem overgehaald. 

'Wie komen er?' Ava klinkt nieuwsgierig. 

'Uhm, jij, Mila, Troy, Joshua en nog wat mensen uit onze klas.' 

'En Vince?' Vraagt Ava met een aarzeling in haar stem. 

'Ik heb hem wel uitgenodigd maar hij heeft niks laten horen.' Ik gris met mijn hand in mijn broekzak in de hoop mijn fietssleutel te vinden. Gevonden, ik steek de sleutel in het slot die met een klik opengaat. 

'Wat doe ik hier eigenlijk, ik ben lopend.' Ava woont zo'n 2 meter van school af.  'Spring maar achterop.' Roep ik al fietsend. Ava trekt een sprintje en ploft neer waardoor ik bijna uitschiet met mijn stuur en een groep brugklassers net mis. 'Kijk uit!' Roep er één. 'Sorry smurf.' Roept Ava terug. 

'Bestemming bereikt.' Roep ik een een halve minuut later als ik stop bij het huis van Ava. Ava springt op geeft me een knuffel en loopt dan naar haar huis. 'Doegh, fijne dag nog Hail!' Ze geeft een luchtkus. Ik zwaai vrolijk naar haar terug en fiets dan naar huis. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Wanneer ik thuis kom hang ik mijn jas op en zet ik mijn tas neer. Ik loop naar de woonkamer. 

'Daar is mijn jarige meisje.' Mijn moeder loopt naar me toe en drukt een kus op mijn wang. 'Was het leuk op school.' Vraagt ze. Ik geef een kort knikje. 

'Ach ja wat vraag ik, school is nooit leuk.' Mijn moeder glimlacht naar me. 

'Wanneer gaan we de kitten ophalen?' Vraag ik terwijl ik op de bank ga zitten. 

'Elle wil graag mee dus als zij zo thuis komt gaan we gelijk.' Mijn moeder loopt de keuken in. 'Wil je thee?' Vraagt ze. 'Lekker.' Roep ik. 

'Alsjeblieft Hailey.' Timothy geeft me een doosje die ingepakt is door kranten. Lachend kijk ik hem aan. 'Ja wat! Ik kon geen inpakpapier vinden.' Timothy gaat naast me zitten. 'Jezus hoeveel plakband heb je wel niet gebruikt?' Ik zit er mee te worstelen. 

'Drie rolletjes.' Antwoord hij droog. Ik zucht diep. Mijn moeder zet een kop met thee op de tafel en geeft me een schaar. 'Danku.' Zeg ik. Zelfs met een schaar is het lastig maar na een paar minuten strijden is het eindelijk open te maken. Nieuwsgierig open ik de doos. Er zit niks in. 'Alsjeblieft.' Timothy gaat met zijn hand door mijn haren en geeft me een klopje op de schouders. 'Timothy.' Hoofdschuddend kijkt mijn moeder hem aan. 'Grapje zus, je echte cadeautje komt nog.' 

Ik word echt moe van hem. 

'Waar is pap?' Vraag ik. 'Die haalt Elle op.' Ik hoor dat er een deur opengaat. 

'Hallo.' Hoor ik mijn vader roepen. Samen met Elle verschijnt hij in de deuropening. 

'Alsjeblieft.' Elle geeft me nog een tekening ze kijkt er trots naar. 'Dankjewel.' Ik geef haar een kus op haar wang. 

'Was het leuk op school?' Mijn vader gaat op zijn stoel zitten. 'Nee pap wat denk jezelf.' Zegt Timothy en hij rolt met zijn ogen. 'Niet zo'n grote mond meneer.' Timothy rolt nog een keer met zijn ogen. 

'Op mijn school was het wel leuk, ik heb getekend voor Hailey.' Ik glimlach naar Elle. 

'Zullen we dan nu Hailey haar kitten ophalen?' Vraagt mijn moeder nadat ze Elle geknuffeld heeft. 'Dat is een prima plan.' 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

'En hoe ga je haar noemen?' Vraagt Thomas aan me. Een grijs pluizig beestje ligt te slapen op mijn bed. 'Ik heb aan Elle belooft dat zij mag kiezen hoe ze gaat heten.' Thomas schudt lachend zijn hoofd. 'Die gaat haar vast Pluisje of zoiets noemen.' 'Nee ik heb haar verteld dat het een mensennaam moet zijn.' 

'Ik weet hoe ze gaat heten!' Elle komt mijn kamer in en de kitten wordt wakker. 'Oh oeps, sorry poes.' Elle aait haar. 

'Vertel Elle.' 

'Mickey Mouse.' Roept Elle triomfantelijk. Thomas begint te lachen en ik probeer mijn lach in te houden. 'Dus je wilt een poes vernoemen naar een muis?' Vraag ik proestend. Thomas stikt erin. 

'Ja! Dat is niet raar hoor.' Elle slaat haar armen over elkaar heen. 

'Nee oké dan is dat haar naam.' Ik begin toe te geven aan mijn lach. 'Een poes die Mickey Mouse heet dat kan alleen in deze familie.' Thomas rolt bijna van mijn bed af. 

'Ik noem haar dan wel Mickey en niet Mouse.' Zeg ik en ik aai Mickey. 

'Oké dan alleen Mickey.' 

De bel gaat. 'Ik doe open!' En weg is Elle. 

Me is back! Met inspiratie dus nu hopelijk vaker updates want ik heb helaas ook nog school! Bedankt voor alle lieve berichtjes en de 18K! Lots of love xoxo