The complicated badboy

Hoofdstuk 9

Hailey Adams:

Een paar weken verstrijken, Vince heeft me een beetje genegeerd. Tenminste dat gevoel heb ik. Ik weet dus nog steeds niet waarom hij zomaar weg ging die avond bij de snackbar. Maar als het aan hem ligt krijg ik dat nooit te weten.

We zitten midden in de wiskunde les. Ik probeer mijn volledige focus te gebruiken voor de opgaves maar dat lukt gewoon niet. Ava zit me een beetje bezorgd aan te kijken. Tegenwoordig zitten we elke les naast elkaar en ben blij met zo'n goede vriendin.

'Hailey gaat het?' Vraagt ze. Ik mompel dat het goed gaat maar dat mijn concentratie nul is. 

'We hebben nog twee uurtjes je kunt het.' Moedigt ze me aan. Ik glimlach, Ava weet altijd wel iets.

'Dames en heren ik ben net klaar met jullie proefwerken dus die deel ik even uit.' Roept onze wiskunde docent. 

'Omg dat wordt een één wedden?' Ava legt haar hoofd zuchtend op de tafel. 

'Vast niet.' 

Ik wacht in zenuwen af tot ik mijn proefwerk terugkrijg ik hoor vaag wat cijfers. Volgens mij is het wel redelijk gemaakt.

'Adams, netjes.' De docent legt mijn proefwerk op de tafel. Ik weet niet hoe snel ik het blaadje oppak. Een zeven, halleluja. Opgelucht zak ik een beetje onderuit. 

'Kantje boord.' Hij geeft Ava haar proefwerk aan.

'Je meid heeft een 5,5.' Ava doet haar overwinningsdansje en krijgt de gehele aandacht van de klas. Zelfs Vince kijkt op vanuit zijn boek. Hij leest zo'n beetje altijd zelfs als het niet mag. Ik probeer oogcontact te krijgen maar hij is alweer opgegaan in zijn boek.

Vince Williams: 

Ik zit midden in de doodsaaie les van wiskunde. Er zijn zoveel interessantere dingen op de wereld en daar hoort wiskunde niet bij. Ik heb verschillende hobby's, goede en slechte maar dat is aan de mensheid om te bepalen wat wat is. Lezen is denk ik een van mijn brave hobby's. Op dit moment lees ik reis door de nacht een oorlogsboek. Eigenlijk lees ik niet dit keer niet. Ik kan mijn ogen amper van Hailey afhouden. God zij heeft iets wat niemand anders heeft. Haar vrolijkheid straalt van haar af. Ze is haarzelf en beeldschoon daar hou ik van. Ik zal nooit haar bezorgde blik van de snackbar vergeten, ik baal dat ik weggegaan ben. Uit het niets. 

Ik ben haar een verklaring schuldig, die ik haar niet kan geven want dan weet ze het en als je het eenmaal weet of er onderdeel van bent dan zit je eraan vast. 

'Dames en heren ik ben net klaar met jullie proefwerken dus die deel ik even uit.' Roept onze wiskunde docent. 

Nou dat boeit me dus niks. Ik probeer verder te gaan met lezen maar mijn blik schiet automatisch naar Hailey die zenuwachtig op haar stoel zit. Zodra ze haar toets krijgt haalt ze opgelucht adem maar Ava die naast haar zit springt van haar stoel en doet één of andere gek dansje. Ik zie dat Hailey zich omdraait, snel focus ik me weer op mijn boek. Ze kijkt me aan, zie ik vanuit mijn ooghoeken. Ik wil haar aankijken en nu opeens lukt het me niet meer.

Ik ben laf.

Hailey Adams:

Ik ben onderweg naar de bibliotheek om Elle op te halen. Ze had één of andere lezing van school. 

Ik zie haar al ongeduldig op een bankje zitten.

'Hallo Hailey, nou dat duurde wel een jaar.' Ze pakt haar fiets en komt naast me fietsen. 

'Jij bent soms zo ongeduldig.' Ik zucht.

'Helemaal niet.'

'Wees blij dat ik je op kom halen.'

'Ja ik ben je eeuwig dankbaar.' Ik hoor haar zuchten.

'Jemig Elle was school stom ofzo?' Ik klink bezorgd. Ik zie dat er een traan over haar wang rolt. 

'Elle stoppen nu.' Ik zet mijn fiets tegen een boom en pak Elle haar fiets uit haar handen en zet die op haar standaard. Elle is op het gras gaan zitten en plukt een beetje aan het gras. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen.

'Elle wat is er gebeurd.' 

Snikkend vertelt ze aan mij dat er een paar kinderen uit haar klas gemene opmerkingen hadden gemaakt over haar presentatie. Ik probeer haar wat te troosten en beloof haar om haar morgen van school op te halen om bozen blikken naar die kinderen te sturen. 

Wanneer we thuis komen loopt Elle direct naar haar kamer. Verbaasd kijkt mijn moeder mij aan. Dus ik vertel haar wat er gebeurd was.

'Kinderen al zijn ze jong kunnen soms zo gemeen zijn.' Zegt ze. Ze staat op en loopt naar Elle toe.

Hoi! 

Sorry van het saaie hoofdstuk, ik heb dus opeens een toets morgen waarvan niemand iets vanaf wist. Yehees. Dus had niet heel veel inspiratie sorry...

En btw een aanrader om te lezen: Zwanger van mijn docent & Kind van mijn docent! Echt geweldige boeken <3

Binnenkort meer x

XX ME