The complicated badboy

Hoofdstuk 3

Hailey Adams:

Het is zaterdagmiddag over een paar uur is het feest bij Troy. Ik heb een dubbel gevoel, ik heb er zin in maar ook weer niet. Ik word soms zo gek van mezelf. Treuzelend sta ik voor mijn kledingkast. 

'Hail?' Ik hoor mijn moeder lopen op de deur.

'Kom binnen.'

'Lieverd we horen je beneden zuchten wat is er aan de hand.' 

'Ik weet niet wat ik aan moet doen voor dat feestje.' 

'Waar jij je goed invoelt.' Ik zucht dit keer diep.

'Dat is echt zo'n duf moeder antwoord.' 

'Wat ben je van plan aan te doen?'

'Dit.' Ik laat mijn moeder een zomers jurkje zien. 

Mijn moeder trekt haar wenkbrauw omhoog. 'Ik zou voor dit gaan.' Mijn moeder gaat met haar handen langs de planken en trekt hier en daar een kledingstuk eruit. 

Het resultaat is verbazend. Ze heeft een zwarte high waist broek met daarop een doorschijnend zwart shirt.

'Niet slecht maar het is zo zwart.' 

'Lekker mysterieus schat.' Mijn moeder geeft me een kus en loopt mijn kamer uit. Ik besluit om dan toch maar voor mijn moeders keuze te gaan. Zij kan het immers weten 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

'Hailey! Mila is er.' Roept Thomas. 

'Ik kom.' Ik doe nog snel een geurtje op en stormpel dan de trap af. 

'Wauw ik dacht ik sta hier nog drie eeuwen.'

'Ja als we blijven kletsen dan is dat inderdaad het geval, kom.' Ik duw Mila naar de deur.

'Wij gaan!' Roep ik.

'Niks onder de achttien.' Roept mijn vader.

'Wij zijn bij elkaar tweeëndertig.' Roept Mila terug ze opent snel de deur en rent naar buiten. Ik ren lachend achter haar aan. 

'Kijk ik heb een chauffeur gefixt.'

'Ofterwijl Joshua.' Een vriend van Troy en van ons.

'Ja Troy stond erop dat we veilig aankwamen dus heeft hij even geregeld dat Josh ons haalt en brengt.' Mila begint te blozen en ik rol met mijn ogen. 

'Hoe attent.' Je kan de sarcasme in mijn stem horen, ik vertrouw die Troy niet. Ik krijg een zucht van Mila. We stappen de auto van Joshua in. 

'Mils, ik vertrouw Troy gewoon niet.' Zeg ik, Mils is een bijnaam voor Mila. 

'Ik weet dat hij in het verleden niet veel soeps heeft gedaan maar dat is nu echt veranderd!'

'Als jij maar gelukkig bent.' Ik probeer te glimlachen.

'Dankje Hail we moeten maar eens een jongen voor jou vinden.' Mila giechelt. 

'Ja dag, het single leventje bevalt me wel.'

'Lieve schat je hebt nog nooit een vriendje gehad, laat staan een kleuterrelatie.' Mila begint te lachen.

'Daarom.' Mila buigt naar me toe en fluistert 'Is Josh niet iets voor je?'

Joshua doet net alsof hij niks hoort maar die gozer hoort het donders goed. 

'Josh is aardig daar niet van maar het lijkt niet echt alsof hij interesse in me heeft.' Ik zucht. 

'Heb je een bril nodig? Josh heeft de grootste crush op jou dat ooit gemeten is.' Mila gilt inplaats van fluisteren.

'Mila!' Ik hou mijn vinger voor mijn mond. 

'Oh oeps.' Mila begint nog harder te giechelen.

'En je kunt geen crush meten dat is onmogelijk.' Ik lach zacht.

'Ik kan dat wel en de resultaten waren boven gemiddelde.' Mila komt niet meer bij van het lachen.

Na een klein kwartiertje zijn we bij het huis van Troy.

Mila is de auto al uit voordat ik mijn riem los heb. Grijnzend kijkt Joshua me aan. Ik bloos een beetje. Hij heeft vast alles gehoord wat Mila en ik net zeiden. 

'Je ziet er mooi uit.' Zegt hij plots.

'Dankje, jij ziet er ook goed uit.' 

'Kom je?' Vragend kijkt hij me aan. Ik knik en loop met hem mee.

Wanneer we het huis inkomen worden we overspoeld door de warmte, zweet en de geur van alcohol en wiet of iets in dat kader. Ik zie dat Mila met Troy staat te zoenen. Letterlijk het middelpunt van de woonkamer. Ik zucht. 'Wil je wat drinken pretty you?' Joshua kijkt me vragend aan. Pretty one? Is hij stoned ofzo? 'Doe maar cola.' Zeg ik. 'Komt eraan.' Weg is Joshua.

Ik sta nu alleen tussen allemaal zwetende mensen die ook nog eens dansen. Ik besluit dat ik naar buiten wil om een frisse neus te halen. Ik ga buiten op een bankje zitten en staar een beetje voor me uit. 

'De nacht is donker, is het niet?' Zegt een stem. Ik schrik en draai me om. Ik kan de persoon niet zien want het is nogal donker maar ik herken de stem ergens van.

'Ja, dat lijkt me logisch.' Zeg ik glimlachend. Ik krijg geen reactie terug. 

'Wie ben je?' Vraag ik. 

'Dat doet er niet toe.' Ik hoor diegene weglopen. Ik sta op en loop diegene achterna. Ik zie van de achterkant dat het een jongen is. Plotseling staat hij stil en draait zich met een ruk om. Het is Vince. Een glimp van het maanlicht valt op zijn gezicht en hij is toch zeker een god. 

Ik blijf versteend staan. Langzaam loopt hij op me af en ik blijf staan want ik kan niks anders. 

'Hailey.' Het komt er zuchtend uit. Ik kijk hem recht aan in zijn ogen en voor een paar seconden staren we elkaar aan. Hij buigt zich langzaam naar me toe. 'Ik ben niks.' Fluistert hij in mijn oor.

Vragend kijk ik hem aan maar het is al te laat hij rent weg terug naar het feest, mij vragend achterlaten. 

Hoi!

Ik ga vanaf donderdag dagelijks uploaden!

XX ME