Sylvester

Professor Amandel

Trix en Lily lopen door de drukke gang naar het lokaal voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Als ze daar aankomen staat de hele klas voor de deur. 'Er is iets aan de hand!' Zegt Marlène als ze arriveren. Iedereen kijkt bezorgd om zich heen en de deur is gesloten. 'Iets met professor Amandel?' Vraagt Lily. 'Dat blijkt ja, ze weten niet wat er precies aan de hand is,' Trix ziet Eric en James die de deur open proberen te wrikken. 'Aan de kant,' zegt Sirius. Hij zwaait met zijn stok en de deur vliegt open. James springt net op tijd weg maar Eric krijgt een klap van de deur. 'Zwarts!' Roept Noa boos en zij rent naar Eric die op de grond ligt. 'Zwarts,' imiteert Sirius haar met een hoog stemmetje. Noa kijkt hem hatelijk aan en richt zich opnieuw naar Eric die half bewusteloos op de grond ligt. 'Wat een mooie start van de dag,' mompelt Trix tegen Lily. Lily grijnst. 'ZWARTS!' Iedereen schrikt op van de strenge stem. Deze keer was het niet Noa die sprak, maar duidelijk professor Anderling. Sirius krimpt ineen als Anderling woedend op hem af stampt. Hij is al bijna even groot als zij, maar lijkt op een stoute kleuter als ze voor hem staat. 'Hoe haalt u het in uw hoofd! Er is duidelijk verteld om niet de deuren open te maken, of snapt u dat niet,' Zegt Anderling boos. Trix ziet James Sirius uitlachen achter de rug van Anderling. 'Natuurlijk wel professor, maar we waren nieuwsgierig hoe het zat met die ouwe Amandel,' Antwoordt Sirius. Anderling trekt een zuinig mondje en kijkt Sirius afkeurend aan. 'Goed, Hildebrand, Terry, breng Eric even langs mevrouw Pleister. Jullie uur valt uit. En nu wegwezen of je mag de hele week nablijven,' Iedereen loopt naar het einde van de gang, stiekem werpen ze een blik op de brancard met hun leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Trix ziet dat zijn gezicht open ligt. Hij heeft vast een experiment gedaan.
'Zagen jullie dat?' James wringt zich tussen Trix en Lily. 'Wat zou hij hebben gedaan?' Lily loopt geïrriteerd weg. 'Ik denk dat een experiment is mislukt ofzo,' zegt Trix. 'Of er is een duistere kracht aan de gang,' zegt Marlène samenzweerderig, ze gaat op Lily's voormalige plek lopen. James en Trix kijken elkaar aan en lachen. 'Ja natuurlijk,' lacht James. Hij doet spottend een geest na. Hij en Trix barsten in Lachen uit. Marlène lijkt het niet leuk te vinden een gaat bij Lily en Pétra lopen. 'Wat heeft die opeens?' Vraagt James. 'Ik geloof dat ze serieus was,' zegt Trix zacht.

De leerlingenkamer is, afgezien van de derdejaars, helemaal leeg. Trix heeft met Lily en Marlène plaats genomen in een venster bij het raam. Lily en Trix zijn verwikkeld in een spelletje Toverschaak terwijl Marlène haar huiswerk van Trix overschrijft.
'Gooi hem eraf! Gooi hem eraf idioot!' Roept Trix naar haar loper, die en pion van Lily probeert te slaan. Helaas biedt de Pion weerstand. Ze wordt op haar schouder getikt en schrikt op. Noa staat voor hen. Ze kijkt naar de grond. 'Eh ik wilde me even verontschuldigen,' zegt ze zacht. 'Omdat?' Vraagt Trix. Ze heeft geen zin om nu met Noa te praten. 'Toen ik zei dat het jouw schuld was dat het uit ging was niet waar. Sirius heeft nooit zoiets gezegd,' 'Meen je dat nou?' Zegt Trix zuinig en sarcastisch. 'Trix kom op nou,' springt Lily in. 'Oké Sorry,' zegt Trix. Ze zucht even diep, maar begrijpt dat het geen zin heeft om eeuwig boos te blijven op Noa. 'Het spijt me dat ik zo boos werd,' Noa kijkt haar dankbaar aan. 'Kunnen we weer vriendinnen zijn?' Trix kijkt haar aan en krijgt medelijden met haar. 'Natuurlijk,' glimlacht ze. Ze staat op en omhelst haar. 'Kom je erbij zitten? Ik ben Trix aan het inmaken,' zegt Lily. De loper van Trix slingert na een lang gevecht de pion agressief van het bord. Het schaakstuk ketst tegen het stenen kozijn en blijft roerloos liggen. 'Maar niet heus, schaakmat!' Roept Trix triomfantelijk. 'Oh bij Merlijns Baard!' Kreunt Lily vermoeid. 'Dat gaan we nog de hele dag horen,' grijnst Marlène.

De duelleertraining gaat die middag niet lekker. Sirius blijft Trix maar tegen de muur aan vloeken, tot ze er op een gegeven moment aan vast plakt. Als Jonathan haar eindelijk heeft losgemaakt zakt ze zuchtend neer. 'Dit gaat niet werken zo,' zegt ze. 'Over vier dagen is het al en we zijn geen stap in de goede richting gegaan. Ik snap nu onderhand wel dat Sirius nog beter is in vloeken dan ik,' 'Heb jij een beter plan dan?' snauwt Jonathan. 'Samenwerken?' Rose is de grote zaal binnengewandeld. 'Ik bedoel, ze kunnen heus wel toveren, maar hun samenwerking is bagger,' Jonathan kijkt boos weg. 'Jona, geef het nou gewoon toe,' zegt Sirius. 'Ze heeft gelijk,' 'Nou Rose, als jij het zo goed kan; doe jij het lekker,' Jonathan stampt boos de zaal uit en Rose, Trix en Sirius blijven achter. 'Oke, dan doe ik het,' zegt Rose. 'Kunnen jullie dansen?' Trix voelt een klomp in haar maag vallen. 'Eh nee,' zegt ze. Ze wilt niet met Sirius dansen net zoals de vorige keer. Rose kijkt Sirius vragend aan. 'Nee,' liegt ook hij. 'Des te Beter,' zegt Rose in haar handen wrijvend. 'Goed Sirius kom hier,' Sirius sloft naar Rose toe. Rose geeft aanwijzingen hoe hij zijn armen moet houden. 'Rechtop staan!' Commandeert ze. 'Ja professor,' spot Sirius. 'Trix kom,' wenkt Rose. Trix loopt met gigantische tegenzin naar haar toe. Rose zet haar goed neer en duwt Trix' handen in die van Sirius. Vervolgens zwiept ze met haar stok en de tafels schuiven opzij. Ze geeft nog een zwiep en er verschijnt een grammofoon op een tafeltje. Een plaat begint te draaien en Rose begint de maten mee te tellen. 'Een, twee, drie, vier. een, twee, drie, vier, Dans dan! Een, twee-' Ongemakkelijk begint Trix een paar stappen te zetten terwijl ze nerveus naar de vier voeten onder zich blijft kijken. 'Sirius jij moet leiden idioot!' Roept Rose. Trix stopt met lopen. Sirius staat op haar tenen. 'Au!' Roept Trix. Ze voelt haar teen kloppen. 'Sorry,' mompelt Sirius. Hij lijkt in concentratie. Hij zet een stap naar achteren Trix volgt hem.
Rose laat het zo nog een tijdje doordansen. En na een tijdje, als Jonathan is afgekoeld en naast Rose heeft plaatsgenomen kunnen ze al zonder te kijken door de zaal heen walsen. Trix kijkt naast Sirius hoofd naar een punt achter hen. Ze ziet Rose dromerig naar hen staren en Jonathan zit verveeld om zich heen te kijken. 'Oke, het is nu acht uur en jullie moeten buiten nog met Ruben Trainen,' zegt hij opeens. Trix schrikt op, maakt zich gauw los uit Sirius' armen en kijkt blozend weg. 'Kom, trek dit aan en ga naar jullie conditietraining,' zegt Rose. Ze geeft een stapeltje kleren aan. Trix loopt naar de wc's en kleed zich om. Als ze terug komt staan Sirius en Ruben te wachten in de hal. 'Kom op Sylvester,' zegt Ruben streng. Trix vind hem nu al niet aardig. Hij gaat Sirius en Trix voor naar buiten. Als Trix door de deuren naar buiten kijkt ziet ze dat het stortregent. 'Ruben jongen,' begint Sirius. 'Laten we die training een dagje uitstellen,' 'Jij gaat gewoon rennen Zwarts,' bromt Ruben. Hij spant zijn spieren en kijkt Sirius donker aan. 'No way,' zegt Sirius, die zich ook groot maakt. Hij komt alleen nog niet zo hoog als Ruben. 'Ren,' dreigt Ruben. 'Of ik laat je rennen,' 'Trix kan toch helemaal niet tegen dat gure weer, toch Trix,' zegt Sirius. Trix schrikt op dat het over haar gaat. 'Eh nee?' Zegt Trix twijfelend. 'Duidelijk, RENNEN!' Schreeuwt Ruben. Met tegenzin beginnen Trix en Sirius te joggen. Sirius buigt zich naar Trix 'Jemig wat een-' 'DAT HOOR IK ZWARTS,' hoort Trix achter zich. Boos kijkt Ruben hen na totdat ze over een heuvel zijn gejogd en een adempauze nemen. Hijgend staan beiden stil in de regen die hen doorweekt. Trix voelt dat het water langzaam bij haar BH en onderbroek komt. Na twee minuten! 'Die vreselijke regen,' moppert Sirius. 'En die Ruben mag ik dus echt niet,' Zegt Trix terwijl ze tevergeefs haar staart uitwringt. Plotseling krijgt ze een idee. 'Wat als we gewoon een bezwering uitspreken?' zegt ze grijnzend. Ze haalt haar toverstok tevoorschijn. Sirius blijft voorovergebogen en nieuwsgierig kijken waar ze mee bezig is. Ze zwaait met haar stok richting Sirius en zegt; 'Nonpluvius!' Sirius kijkt verwonderd op. 'Natuurlijk!' zegt hij. Trix spreekt dezelfde bezwering over zichzelf uit. de regen raakt haar huid niet meer. Ze geven elkaar een high-five en besluiten maar door te gaan lopen. Het schemert, maar het is al donker door de grijze wolken.
Trix heeft er behoorlijk de pest in als ze ziet hoe Ruben hen opwacht. Hij zit met een beker en een boek rustig achter een raam van het kasteel, maar hij kan hen goed zien. Sirius loopt met grote passen naar het raam en ramt er zo hard op, dat Trix het een wonder vindt dat het niet breekt. Ruben kijkt op en legt zijn boek rustig weg. Vervolgens loopt hij kalm naar de deur en opent hem. De Bezwering begint uit te werken en Trix voelt alweer een paar druppeltjes op haar schouders en neus vallen. Snel springt ze naar binnen en voelt gelijk de warme gloed van het kasteel. Niet wetend wat haar boven het hoofd hing.