Sylvester

Sylvester in Actie

Trix opent haar ogen. Ze ligt in de Ziekenzaal. Madame Plijster staat naast haar bed en dept haar hoofd af. 'Ah daar ben je weer,' zegt ze. Trix kan zich even niet meer herinneren wat er nou allemaal gebeurd is. Ze kijkt verdwaasd naar madame Plijster. 'Wat is er in godsnaam gebeurd,' vraagt madame Plijster. 'We waren aan het wandelen en toen kwamen die monsters,' zegt een stem naast Trix. Ze kijkt opzij en ziet Lily. Die lijkbleek naast het bed staat. En dan herinnert ze het zich. De Dementors. Wat deden ze daar? Ze hadden daar niks te zoeken, alsof ze gestuurd waren. Ze zochten iets, dat merkte Trix. 'Dementors,' zegt ze tegen madame Plijster. 'Het waren Dementors madame, ik moet naar Perkamentus,' Trix wilt opstaan, maar madame Plijster houd haar tegen. 'Eet,' zegt ze. Ze houd Trix een stuk chocolade voor. Trix eet het op en voelt het weer gloeien in haar lichaam. 'Wat is dit,' vraagt ze verwonderd. 'Een stukje chocolade. Niet meer dan dat. Maar dementors zei je?' 'Ja madame, ik moet nu echt Perkamentus spreken,' zegt Trix. 'Nee, jij gaat nergens heen. Ik haal professor Perkamentus wel, jij blijft en eet. Evers, let even op haar wil je?' Madame Plijster gaat weg. Lily en Trix zijn alleen. 'Dementors?' Vraagt Lily. 'Ja,' zegt Trix. Ze bewaken Azkaban, de tovenaarsgevangenis,' 'Waarom werd het opeens zoveel kouder?' 'Omdat ze je ziel leegzuigen. Ze eten als het ware je gelukkigheid op,' Lily kijkt Trix met grote ogen aan. 'Het voelde inderdaad alsof ik nooit meer vrolijk zou zijn,' mompelt Lily denkend. 'Maar dan moet Azkaban wel een vreselijke plek zijn,' voegt ze er aan toe. 'Dat is het zeker,' Trix gaat rechter op zitten en eet het stukje chocolade op. 'Hoe laat is het?' 'Het is nu vier uur,' 'Wanneer ben ik gevallen?' 'Drie uur ongeveer,' Trix wrijft over haar hoofd. Ze snapt het niet. Het kan geen toeval zijn geweest dat die Dementors daar waren. Ze zochten iets. Hoe kon het het ministerie zijn ontgaan dat ze daar waren? Ze denkt meteen aan haar vader. Hier gaat hij problemen mee krijgen. En dan begint Trix zich iets naars te beseffen. Ze wilden Lily. Natuurlijk, dat zou een briljante zet zijn! Op die manier zou die moordenaar het ministerie indirect in het hart treffen. Hij zou Lily bij Trix weghalen en haar daarmee heel veel pijn doen. Daardoor zou Trix' vader ook geraakt worden en zich overgeven, omdat het zo dichtbij was gekomen. Haar vader zou worden afgezet als minister omdat Lily zou zijn vermoord zonder dat hij ook maar iets doorhad en de moordenaar zou de macht grijpen! Trix is blij dat ze zich voor Lily geworpen heeft. 'Wat is er?' Vraagt Lily. Trix heeft blijkbaar voor zich uit zitten staren. 'Oh nee niks,' zegt Trix. Ze twijfelt of ze Lily alles zal vertellen. 'Ik zat alleen wat te denken,' Lily knikt en glimlacht. 'Niet te veel doen hoor, want dan krijg je alleen nog maar meer hoofdpijn,' Madame Plijster komt terug met een man. Hij heeft een lange baard en een apart gewaad aan. Hij kijkt Trix aan door zijn halfronde brillenglazen. 'Trixette Victoria Elizabeth Sylvester,' zegt hij. 'Professor Perkamentus, ik moet u echt iets vertellen!' Zegt Trix ernstig. Perkamentus gaat rustig naast Trix' bed zitten. 'Vertel,' zegt hij kalm. 'Dementors in Zweinsveld! Meneer dit is gevaarlijk,' Perkamentus knikt ernstig. 'Dat is inderdaad gevaarlijk. We zullen dit onmiddellijk aan het Ministerie melden,' 'Maar professor, zometeen komen ze hier,' zegt Lily bezorgd. Perkamentus glimlacht en kijkt Lily aan met zijn geruststellende blauwe ogen. 'Natuurlijk is die kans er, maar ik zal er alles aan doen om dat te voorkomen juffrouw Evers,' 'Professor mag ik u even onder vier ogen spreken,' zegt Trix met een blik op Lily. 'Natuurlijk. Poppy, zou je ons willen excuseren?' Zegt hij tegen madame Plijster. Madame Plijster knikt en wenkt Lily. Lily staat op en knikt bemoedigend naar Trix voordat ze de deuren van de zaal sluit. 'Professor, ik denk dat ze uit zijn op Lily Evers,' zegt Trix. 'En waarom zouden ze dat doen?' Vraagt Perkamentus. 'Nou, omdat hij mij en mijn vader wilt ontmoedigen zodat hij de macht kan grijpen,' zegt Trix snel. 'Hij?' Vraagt Perkamentus. 'Ja, de Halfbloedjager,' zegt Trix. 'Ach zo,' zegt Perkamentus. Hij zet zijn bril af en maakt hem schoon met zijn gewaad. 'Ik weet over wie je het hebt,' zegt Perkamentus. 'Die Halfbloedjager heeft een naam,' begint hij. 'Lang geleden zat hij hier ook op school. Hij heette Marten.' Trix snapt niet waarom Perkamentus haar dit vertelt, maar ze luistert aandachtig. 'Hij heeft nu echter een andere naam aangenomen; Voldemort,' op de een of andere manier doet die naam Trix de rillingen over haar rug lopen. 'Je weet te veel Trix,' zegt Perkamentus. 'Je mag je medeleerlingen hier nog niet mee lastigvallen, maar als de tijd daar is zullen ook zij het weten. Je vertelde me dat je bang was dat hij jouw vriendin wilde pakken door middel van dementors, maar dat is waarschijnlijk niet waar. Voldemort kan niet via Dementors opereren. Één van de voordelen van Dementors is dat ze geen kant kiezen. En nu is het tijd voor een zuurtje,' Perkamentus pakt een zakje uit zijn gewaad. 'Wil jij er ook een?' 'Nee dank u wel,' zegt Trix. Perkamentus pakt een zuurtje uit de zak en pulkt het papiertje van het snoepje. 'Je moet het loslaten,' zegt Perkamentus. 'Er kan jou of je vrienden van alles gebeuren, ook hier, maar hij is niet uit op jou of je vrienden. Ik zal je vader informeren en we zullen het oplossen,' zegt hij. Hij staat op. 'Eet je chocolade en je zult snel beter worden,' glimlacht hij. Hij stopt het zuurtje in zijn mond, draait zich om en loopt de zaal uit. Trix verward achterlatend.