Sylvester

De brief

De zon kwam door de spleetjes van de gordijnen naar binnen glippen. Het was zomervakantie. Trix was nu elf jaar oud. De zevende nanny had haar intrede gedaan. Maar Trix was nu bijna klaar om voor zichzelf te zorgen. Niet dat dat een rede was om haar nanny minder te plagen. Ze stopte nog steeds muizen in haar schoenen en doordat ze haar toverkracht had ontdekt, gebruikte ze die ook handig voor haar kattenkwaad, zoals puddingen laten vliegen en dan op haar nanny's hoofd laten vallen. Hoewel haar ouders het hadden verboden, ging Trix gewoon haar gangetje.  

Trix ging rechtop in haar bed zitten, de zon had haar wakker gemaakt. Ze deed haar rode ochtendjas over haar nachtjapon en schoot in haar pantoffels. Ze trippelde zes trappen af en kwam in de keuken. Daar stond Sissy, de Nanny. 'Bonjour Sissy!' Begon Trix. Sissy's ogen sperden zich open. 'Hallo Trix,' zei ze voorzichtig. 'Wees niet bang, er zitten deze keer geen vlooien in je schoenen,' grijnsde Trix. 'Hier is je eten,' antwoordde Sissy daar alleen op. 'Oh Sis, je blijft ook altijd zo beschaafd,' 'zeg, jij mag me gewoon bij m'n hele naam noemen,' katte Sissy haar af. 'Id dab ban Sissy?' Vroeg Trix met haar mond vol croissant. 'Ja dat is Sissy, en eet niet met je mond vol!' 'Borry,' zei Trix, nog steeds etend. 'Ik ga vandaag met een paar vriendinnen een high tea doen, dus jij gaat mee,' zei Sissy 'Nee' antwoordde Trix. 'Jawel,' snauwde Sissy. 'Ik heb om toestemming van je ouders gevraagd.' Trix gezicht vertrok. 'Maar ik kan niet,' zei ze vlug. 'Oja, jij hebt ook zoooooo'n druk leven,' rolde Sissy met haar ogen, 'je gaat gewoon even mee.' 'Nee,' zei Trix verontwaardigd. 'Maar waarom dan niet!' zuchtte Sissy. 'Ik zeg toch: ik kan niet.' snauwde Trix 'Wat is er dan?' Sissy draaide zich met een gefronst hoofd om en keek Trix geïrriteerd aan. 'Ik moet iets in ontvangst nemen,' Trix keek naar haar croissantje. 'Ze geven het wel aan de buren,' 'Dan kan niet!' Trix slaat met haar hand op tafel als een schrikreflex. 'Natuurlijk kan dat wel,' suste Sissy, 'Nee, want het is van mijn school en ik wil het persoonlijk krijgen!' Trix keek Sissy boos aan. Ze kon het niet aan Sissy zeggen, want zij was een dreuzel. En dreuzels mochten die dingen niet weten. Dat "iets" wat Trix zo graag in ontvangst wilde nemen was een brief. Een brief van Zweinstein. De toverschool. 'Wat is dat dan, dat wat je in ontvangst moet nemen,' Trix wist dat ze het zou vragen. 'Dat kan ik niet zeggen,' mompelde ze. 'kom op, voor de dag ermee,' drong Sissy aan. 'Het mag niet van papa en mama,' siste Trix terug. 'Ik blijf alleen thuis en jij gaat lekker high-tea doen,' besloot Trix. 'Maar...' Sputterde Sissy. 'Sissy, ik beloof dat er niks gebeurt,' ze duwde Sissy de keuken uit, de gang in, naar de schoenen. 'Trek aan,' 'Trixette, als er iets gebeurt ben ik verantwoordelijk!' 'Nee joh, tuurlijk niet,' Sissy had haar schoenen aan. Trix hielp haar in haar jas en drukte haar tas en een paraplu in haar handen. 'Zo,' zei ze, 'hoe laat moest je daar zijn?' 'Twaalf uur,' 'dan mag je opschieten,' Trix wees op de klok. 'Het is al half,' ze duwde Sissy naar de deur en deed die open. 'Doei doei,' 'Trix!' 'Wat?' 'Take care! en maak niks kapot,' Sissy keek haar bezorgd aan. 'Jaja, oké oké gaat goed komen! Doei,' Trix duwde haar de deur uit. Sissy stapte de drempel over en draaide zich om, maar de deur was al dicht. Even bleef ze staan. De zon op haar rode haar. De donkere, groene deur voor zich. Ze liet even doordringen wat er nou eigenlijk gebeurt was, haalde toen haar schouders op, keek op haar horloge en stapte toen door de zonnige straat naar het café waar ze had afgesproken.

Trix maakte een sprongetje. Eindelijk alleen thuis! Ze rende naar de keuken en at haar croissant op, nam snel een paar slokken thee en ging toen naar boven. Helemaal boven in het huis mocht de Nanny niet komen. Op de hoogste twee verdiepingen van de vijf. Daar was het tovergedeelte, daar werkten meneer Sylvester en mevrouw Sylvester. Ook was daar een uilenkooi en stonden allerlei leuke dingetjes waar je mee kon spelen. Zoals een vliegend heelal, daarvan vlogen soms verdwaalde planeten door de kamer. Er was een oude bibliotheek met toverboeken, Trix kwam daar graag, dan ging ze spreuken uit haar hoofd leren om toe te passen op Sissy of op iets anders. En dan had je Trix andere lievelings kamer, de dieren kamer. Mevrouw Sylvester hield van dieren. In die kamer zaten vier katten, een kleine, driekoppige tekkel, een scalamander (een salamander die verdacht veel op een baby draak leek) vijf uilen, die dienden voor de post en een fenix. Die fenix hadden ze al heel lang. Hij zat in een kooi met gouden tralies, precies in het midden van de kamer. Hij zag er alleen niet echt fenix-achtig uit. Hij was haast kaal met een paar rode en gouden veren die uit zijn lijfje staken. Hij zag er klein en verschrompeld uit. Soms maakte hij een schril geluidje en dan wist je dat hij honger had of even uit zijn kooi wilde. Trix wist dat hij niet lang meer zou leven en dat vond ze jammer. Het was zo'n lief beest. Tot haar verbazing kwam ze erachter dat hij eigenlijk niet echt een naam had. Maar ja, dat had ook niet zo veel nut meer, hij ging toch bijna dood.