Repent (Yoongi's story) {Part 6}

345 45 9
                                    

Unicode

~2010 ခုနှစ်~
London မြို့ နိုဝင်ဘာလ

တိတ်ဆိတ်နေပြီး လူတစ်ယောက်မှမရှိဘူးလို့ ထင်ရလောက်တဲ့ နန်းတော်သဖွယ်ကြီးမားသော အိမ်ကြီးရဲ့ ထမင်းစားခန်း​၏ စားပွဲတွင် တစ်ယောက်တည်း ထမင်းစားနေသော မင်ယွန်ဂီ

စားနေလက်စ ထမင်းကို လက်စသတ်လိုက်ရင်း ထရပ်လိုက်တော့ ဘေးနားတွင် အသင့်စောင့်နေသော အိမ်ဖော်မလေး တစ်ယောက်က ကျန်ရှိခဲ့တဲ့ ထမင်းပန်းကန်ကို ယူကာ ထွက်သွားသည်။

ယွန်ဂီ ရေခဲသေတ္တာဆီ လျှောက်သွားလိုက်ရင်း တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ အစုံအလင်ရှိသော ဖျော်ရည်ဗူးများနှင့် ဘီယာဘူး တစ်ချို့။

မျက်စိထဲတန်းမြင်လိုက်ရသည့် orange juice ကို ကောက်ယူကာ ထိုထမင်းစားခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

သူ့အခန်းနှင့် ထမင်းစားခန်းက အိမ်အကျယ်ကြီးထဲတွင် တော်တော်လှမ်းတာကြောင့် ကော်ဇောအနီခင်းထားသော လမ်းကို ငါးမိနစ်လောက်လျှောက်ခဲ့ရသည်။ လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် လုပ်နေကြသော အိမ်ဖော်မလေးများနှင့် ဝန်ထမ်းကောင်လေးများက သူ့ကိုမြင်သည်နှင့် ခါးကိုင်းကာ နှုတ်ဆက်နေကြတာကြောင့် အားနာစွာဖြင့် ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ပြန်နှုတ်ဆက်မိသည်။

ဒီအိမ်ကြီးထဲ ရောက်နေတာ ၅နှစ်မျှ ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း ဒီအရာတွေကို အခုထိ အသားမကျနိုင်သေးပါ။

ဒုတိယအထပ်​၏ ကိုယ့်အခန်းရှေ့ရောက်သော် မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်း​၏ အပန်းရောင် တံခါးကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အခန်းထဲကိုသာ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

ဘာလိုလိုနဲ့ သူတောင် နောက်လဆိုရင် လက်ထပ်ရတော့မှာပါလား။

သူအထက်တန်းကို London မှာဘဲ တက်ခဲ့ရတယ်။ visa အရှုပ်အရှင်းများဖြင့် တစ်ခြားလူများဖို့ အခုလိုကျောင်းပြောင်းတက်ဖို့မလွယ်သော်လဲ ယွန်းယောန်းနာရဲ့ အမေနှင့် ဦးလေးဆိုသူက အစစအရာရာ ကူညီပေးပြီး မဟုတ်သေးဘူး မရရအောင် စီစဉ်ပြီး သူ့ကို ဒီအိမ်မှာ ခေါ်ထားခဲ့တာ။

First KissWhere stories live. Discover now