Love İs Coming (!) (askıda)

23-Şaşkın bir gün

Merhabalarr! Yine biraz gecikti ama anca yazıyorum. Yine uzun bir bölüm oldu. Hepinize yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum. Onlar o kadar mutlu ediyor ki beni yazmak için daha da hevesleniyorum :)  Ve lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin.

Bir sonraki bölümü en kısa zamanda yazmaya çalışıcam ama sınav haftasına giriyorum bu hafta belki gecikebilir. Tekrar söylüyorum yorumlarınız benim için çok önemli lütfen az da olsa içinizden gelenleri yazın. Hepinizi çok seviyorum ve öpüyorum :))

Multımedyada bahtsız kızımız Şubat var :(

Hafif bir sarsıntı yüzünden gözlerimi açtığımda, önce yer kavramını ayırt edemedim. Daha sonra bir sarsıntı daha olduğunda arabada olduğumuzu hatırladım ve oturduğum yerde doğruldum. Uykulu gözlerle yanımda arabayı süren Batıkana döndüğümde, bana çapkın bir bakış attı.

"Günaydın." dediğinde kaşlarımı çatarak ona baktım. Mal herif hem beni kaçırıyordu hem de sanki normalmış gibi günaydın diyordu. O sırada  kafamı cama çevirdiğimde havanın yavaştan aydınlanmaya başladığını fark ettim. Kaç saattir yoldaydık lan biz!

"Saat kaç? "dediğimde sesim oldukça aksi çıkmıştı.

"6'ya geliyor." Sabah sabah uykum iyice açılırken, sesimi sabit tutmaya çalıştım. Ama sesim yine de dozajını kaçırmıştı.

"Nerdeyse 4 saattir yoldayız öyle mi!" diye çığırdığımda suratını buruşturdu.

"Sabahın köründe bağırmayı kessen, zaten yorgunum." dediğinde hayretle ona baktım.

"Yorgunmuş! Başlarım senin yorgunluğuna! Senin götünde kurt mu var Batıkan! Niye yerinde iki dakika duramıyorsun da beni de bu garip davranışlarına alet ediyorsun! Git nereye kaçıyorsan kendin kaç! Beni niye kaçırıyorsun lan!"diye çığırdığımda araba ani bir frenle durdu.Eyvah ya şimdi sıçtım işte. Bilmediğim bir yerde beni indirirse yemin ederim altıma ederim ben!

Ben tırsarak dudaklarımı dişlerken Batıkan derin bir nefes verdi ve kapıyı açıp arabadan indi. Bende sonunda kafamı dışarıya çevirmeyi akıl edebildiğimde devasa büyüklükteki malikaneyi görebildim. Tuttuğum nefesi yavaşça dışarı verirken, Batıkan kapımı açıp bana baktı. Ee haliyle bende ona baktım. Bir süre öyle bakıştığımızda kafamı ne var şeklinde salladım. Başını yukarı kaldırıp sabır diledi sanırsam.

"Mayıs beni delirtmeye mi çalışıyorsun! İnsene şu lanet arabadan!" diye kükrediğinde ona kınayan bir bakış attım.

"Lanet araba mı? Olum piç misin sen? Bu araba benden pahalı lan. Düzgün konuş arabayla!" diye söylendiğimde, dişlerini sıktığına bizzat şahit oldum arkadaşlar. Onu daha da sinirlendirmenin keyfiyle koltuğa daha da yayıldım. Ellerini sinirle saçlarından geçirip kolunu arabaya dayadı ve seksi bir şekilde arabanın içine doğru eğildi. Yani bana göre seksi ona göre sinirlidir herhalde. Neyse sustum.

"İniyor musun, inmiyor musun?" diye tısladığında hafif korkmadım değil yani.

"Sen git ya ben burda rahatım." Gözlerini kapatıp 2 saniye bekledi ve sonra kolumdan tuttuğu gibi arabadan çıkardı.

"Napıyorsun hayvan!" diye çığırdığımda, daha ne olduğunu anlamadan beni sırtına attı. Evet bildiğin savurur gibi attı. Hayvan herif sanki ceketini atıyor omzuna! Ben çığlık çığlığa bağırırken, arabayı kitledi ve yürümeye başladı. Sinirle çırpınmaya başladığımda ayağımı karnına geçirdim. Hafifçe inlediğinde içimin yağları eridi.

"Bırak beni hayvan!" 

"Kapa çeneni." diye mırıldandı ve popoma vurdu. POPOMA VURDU.POPOMA. Gözlerimi pörtleterek ağzımı açtım ama tek ses çıkmadı. Bende susup onunn poposunu izlemeye başladım. Evet poposunu izliyorum ama napıyım görüş açımda sadece küçük, tatlı ve sert poposu var. Harbi minicik lan. Çok tatlı poposunu yediğim. Ya onu bunu bırakın ben yavaştan Melise benzemeye başlıyorum galiba. Yoksa bu dengesizliğimin bir açıklaması olamaz. Ya da olur da töbe deyin. Hamile miyim acaba lan? Melis geçenlerde bir haber okutmuştu denize girip hamile kalan kız diye... Annemde eskiden hamamda oturduğun yerlere dikkat et kızım derdi. Ay yok olmaz öyle şey! Ben kendi düşünce dünyama dalmışken, birden koltuğa fırlatılmamla çığlığı basıverdim.