Love İs Coming (!) (askıda)

19-Ortaya çıkan gerçekler

Merhaba canlarım! Biliyorum bölüm çok gecikti ama çok yoğun haftaydı ve ben bir türlü bölümü tamamlayamadım. Bu gecikme için çok üzgünüm.  Lütfen yorum ve oylarınızı eksik etmeyin. Hepinizi kocaman öpüyorum :)

Multımedyadaki Başak

Güne gözlerimi bir kükreme ve suratıma inen yastıkla açtım. Sinirle yerimden doğrulduğumda, benden kat ve kat daha sinirli olan ablamla göz göze geldim. Hemen arkasına baktığımda bulunduğu yere korkuyla sinmiş iki arkadaşımı farkettim. 

"Seni şuracıkta boğmamam için 10 saniyen var Mayıs! Bana ne haltlar yediğini derhal açıklıyorsun!" diye kükreyen ablama korkuyla baktım. Haberler bu kadar çabuk mu yayılmıştı gerçekten? İşte şimdi sıçtım.

"A-abla ne açıklaması anlamadım." dediğimde gözlerini pörtleterek bana baktı. Korkuyla yerime sindim. Acaba insanlar hamileyken daha da mı korkunç oluyorlardı ne? Korkunç bir şekilde yavaşça gülümsediğinde bir damla altıma kaçırmış olabilirim. Ama yalnızca bir damla bakın.

"Ne açıklaması mı?Gel de göstereyim ne açıklaması!" diye kükreyerek kolumdan tutup yataktan kaldırdı. Gözlerimi korkuyla açıp ablamın beni sürüklemesini izledim. Ablam ne zaman bu kadar güçlenmişti! İçimden bildiğim tek duayı okurken, kolumu öne savurup beni televizyonun önüne fırlattı. Kıçımın üstüne düşerken korkuyla ablama baktım. İçine cin kaçmış gibi bana bakıyordu. Belkide gerçekten kaçmış olabilir miydi? Tövbe tövbe allahımm. 

"Bu ne haa? Bu nee!" diye çığıran ablama korkuyla baktım. Eliyle televizyonu işaret ediyordu. Kafamı yavaşça televizyona çevirdiğimde ablamın dondurduğu görüntüye dudaklarımı dişliyerek baktım. Görüntü dünkü Demir Karahanlının nişanındandı. Uzaktan çekilmiş bir kareydi. Sahnede dehşete kapılmış bir çift varken, misafirlerin arasında yakınlaştırılmış görüntüyü gördüm. Yani kendimi. Kalbim korkuyla çarparken, gözlerimin ucuyla ablama baktım. Kırmızı görmüş boğa gibi bana bakıyordu. Üstündeki sinirden olsa gerek saçları elektiriklenmişti ve tam bir cadıya benziyordu.

"Bana çabuk o lanet nişanda ne aradığınızı söylüyorsun hemen!" diye tekrar bağırdığında yutkunarak ona baktım.

"Ablacım tamam ama ilk önce sakin ol. Biliyorsun bebek-"

"Sıçtırtma bebeği bana! Ben kafayı yemeden önce çabuk açıkla!" diye yine ve yine bağırdığında titrek bir nefes çektim. Ablam bir anda suratını buruşturup karnını tuttuğunda endişeyle ablama baktım.

"Abla iyi misin?Anlatacağım tamam ama ilk önce bir otur yalvarırım! Sana da bebeğe de bir şey olsun istemiyorum."dediğimde sesim her an ağlayacak gibi çıkmıştı. Korkuyordum. Korkuyordum çünkü sırf benim yüzümden ablama ve bebeğe bir şey olursa kendimi hiç affetmezdim. Ablam bu sefer sesini çıkarmadan karnını tutarak koltuğa oturdu. Bende  hemen yanına oturduğum da delici bakışları gözlerimi buldu. Melisler de karşıdaki yerini aldıklarında derin bir nefes aldım.

"Her şeyi anlatacağım ama sözümü kesmeden dinle nolur." dediğimde sesini çıkarmadan bana baktı.

"Senin bu eve geldiğin ve bize her şeyi anlattığın zamanı hatırlıyorsun değil mi? İşte tam o dakika bir karar aldım ben. Sana yapılan bu ihaneti yanlarına bırakmıcaktım onların. Çünkü sen benim ablamsın Şubat. Kanımdansın. Ne kadar eskiden iyi anlaşamasakta canımsın benim. Sana yapılan her hareket benim canımı yakar ve yakıyorda. Senin anlattıkların canımı çok yaktı benim abla. Yediremedim. Olmaz dedim. İçimdeki öfkeyi söndüremeyince verdim bu kararı. Senin canını nasıl yaktılarsa bende onlarınkini yaktım abla. Başardım." dediğimde gözümden ne zaman aktığını anlamadığım göz yaşım dudaklarımı ıslattı. İntikam ateşiyle yanan gözlerimi ablamın dolan gözlerine diktim.