Love İs Coming (!) (askıda)

11- Panik atak

Yeni bölüm geldii :D Dün bölüm koyucam diyip koyamadığım için, sınavımın olmasına rağmen tamamlayıp yayınladım. Lütfen sizde oylayıp yorum yapmayı unutmayın :)

“Konuş !” diye tekrar kükrediğinde yerimde hafifçe titredim.

“B-batıkan biraz sakin olur musun?” dediğimde beni duvara daha fazla bastırdı.

“ Ne sakinliğinden bahsediyorsun lan! Biraz önce telefona ne dediğinin farkında mısın sen!” yüzüme resmen tükürerek söylediği bu sözlerden sonra elini hemen yanımdaki duvara geçirdi. Derin bir nefes aldım ve titreyen soğuk ellerimi beni  duvara hapsetmiş kollarına yerleştirdim.

“B-bak biliyorum çok garip bir durum ama hiçbir şey düşündüğün gibi değil.” Dediğimde sinirle güldü.

“Hiçbir şey düşündüğüm gibi değil ha? Emin ol şuan ne düşündüğümü bilmek istemezsin” dediğinde bütün korkum sinire dönüştü. Sinirle gözlerinin içine bakıp ellerimle onu itmeye çalıştım.

“Neyi ima ediyorsun sen!” diye bende bağırdığımda tek milim bile kıpırdamadan cevap verdi.

“Neyi tahmin ediyorsan onu.”dediğinde sinirden kıpkırmızı bir şekilde ona baktım. Beni demirin metresi falan mı sanıyordu bu?

“Batıkan!” diye uyarı şeklinde bağırdım. Göğsünde duran ellerim  bedenini iyice bana yapıştırmasıyla ikimizin arasında sıkıştığında rahatsızca kıpırdandım. Yüzünde sinirli bir gülümsemeyle kulağıma yaklaştı.

“ Noldu yaranı mı deştim?” demesiyle aynı anda kan beynime sıçradı. Sinirle debelenmeye başladım. Hem ona vurmaya çalışıyor hem de ağzıma ne gelirse sayıyordum.

“Asıl ben şimdi deşicem seni gerizekalı! Çekil şurdan  beyni alınmış ruh hastası! Sorunlu piç! Sen kendini ne sanıyorsun be! Siktiğimin zengin piçi!” diye son noktayı koyduğumda eş zamanlı olarak başka bir ses ortamı doldurdu.

“Noluyor burda?” Ağzımı açıp ebenin körü oluyor demek için kafamı çevirdiğimde ses tellerim kıçıma kaçtı. Karşımda bize şaşkın olduğu belli ama çatık kaşlarıyla bakan burak beyi görünce sertçe dudağımı dişledim. Ağzıma edeyim ya. Hayır hayatıma, beynime batıkana her şeye edeyim yeter ya. Allahım niye sorunsuz bir günüm bile yok? Ben hayatıma isyan ederken hala bulunduğumuz pozisyon aklıma geldi. Batıkanın şaşkınlığından yararlanıp hızlı bir şekilde onu ittim. Geriye doğru sendelediğinde kollarını ittirip kıskacından çıktım. Bu gerizekalı yüzünden stajımı kaybetmeye niyetim yoktu. Kesin kaybettim orası ayrı da. Vakit kaybetmeden öne atılıp açıklamaya yapmaya çalıştım.

“ Burak bey hiçbir şey sandığınız gibi değil!” diye yeşilçama doğru yol almaya başladığımda batıkan sinirle güldü. Kafamı sinirle yanıma gelmiş batıkana çevirdiğimde bakışlarımla öldürebiliyormuşum gibi gözlerimi ona diktim.

“Nasıl sanıyormuşum?” diyen Burak bey yine dikkatleri üzerine çekince derin bir nefes aldım. Özür dilerim fatih hocam ama kader değilmiş. Mağlubiyeti kabul etmiş bir savaşçı gibi öne bir adım daha atıp Burak beyin tam karşısında durdum.

“Beni kardeşinizin oynaştığı, ağzı bozuk, mahalle karılarının yanında halt ettiği bir kız sandığınızı biliyorum. Ve doğru sanıyorsunuz da. Tabi kardeşinizle oynaşmak dışında. Orası tamamen yanlış algılama.” Cümlemi bitirdiğimde derin bir nefes verdim. Ne Konuştum be! Burak beyin suratındaki muzip bakışlarla birlikte son cümlemi de söyledim.

“ Ve sizden rahatsızlık verdiğim için özür diliyorum. Görüşmek üzere. Yani görüşmek derken lafın gelişi. Bir daha beni görmek isteyeceğinizi sanmıyorum. Her neyse yine çok konuştum.” Dediğim gibi koltuktaki dosyamı ve çantamı aldım. Tam bir adım atmıştım ki gelen cümleyle duraksadım.