DS #4: Our Bloody Life

Kabanata 7

Lagi kong nililinisan ang sugat niya. Mas mabilis ito gumaling kagaya ng sinabi ko. I was the one who took his clips.

“Ayan, kailangan mo pa ring lagyan ng gauze ‘to para tuluyan na talagang humilom ang sugat,” sambit ko sabay baba gunting. Matamis akong ngumiti at inayos ang pagkakadikit. Sa sobrang focus ko sa sugat niya ay hindi ko napansin na sobrang lapit pala ng mukha niya. I feel like the world stops when I glanced at him, I gulped. Nagkatinginan kaming dalawa and I can’t take off my sight off him. He looked so handsome, kahit sinong babae maa-attract sa kaniya. Tanging tibok lang ng puso ko ang naririnig ko. I held my chest and taking my time while he still near as this.

When he realized how near our face was, he looks away immediately. He cleared his throat.

“If it’s done, can I go back now? I have things to do,” he said using his deep voice. I can see his Adams apple move up and down. My brows knitted when his sweat fell down on his face. Tumayo siya mula sa tabi ko. I grabbed his hand to stop him from walking away. Napalunok siya ng malaki.

“Kung naiinitan ka, I can adjust my aircon,” mabilis kong sambit. Tumingin siya sa kamay ko na nakahawak sa kamay niya. Hindi siya nakasagot kaagad kaya napakagat ako ng mga labi. Dapat magbe- breakfast kami pagkatapos nito, e. Suddenly I felt heat through his palm. Nagtaka ako kaya agad ko itong tiningnan pero kasabay din no’n ang pagbawi niya sa kamay niya. It slip away like it has a jelly. Sa ilang segundo na nahawakan ko ang kamay niya ay pinagpawisan kaagad ito.

“No , thank you. Aalis na ako, thanks for this,” he answered fast. He turned his back at me and I was like, what’s happening on him? Napairap ako. This isn’t him. But, I bite my lips to hide a huge smile. Sobrang lapit ng mukha niya kanina sa ‘kin. I almost rolled at the floor.

“Dito ka na mamaya mag- dinner! Ipagluluto kita!” pahabol kong sigaw. He needed to eat healthy foods, hindi ko alam kung nagluluto ba siya para sa kaniyang sarili. Hindi pa ako nakakapunta sa bahay niya kaya wala akong alam, lalo’t dito naman siya lagi kumakain. Tumayo ako mula sa couch, I stretched my arms up and jump while yelling, “Oh my gosh! Ang gwapo niya!” malakas kong sigaw. Halos mapunit ang mukha ko sa ngiti at mapugto ang ulo ko sa malakas na pag-ikot-ikot ko rito kasabay ng mataas na pagtalon, “Wahhh! Ano ba?! nakakainis,” bulong ko sa sarili. Padapa akong humiga sa couch, siniksik ko ang sarili ko dito pero hindi pa rin mawala ang ngisi ko. Hindi naman gano’n kalakas ang tama promise. Okay lang talaga ako.

Kinagabihan ay umuwi kaagad ako para paghandaan ang dinner. Dumaan muna ako sa unit niya para ipaalala sa kaniya na sa bahay siya magdi- dinner. Wala lang, gusto lang ipatikim sa kaniya ang luto ko mamaya. Ngumisi ako at nilagay ang takas na buhok sa likuran ng tenga ko. Yumuko ako para pigilan ang sariling ngumiti ng malaki. Pinindot ko ng tatlong beses ang doorbell. I waited for him for a while, binuksan niya naman kaagad ito. Kumunot kaagad ang noo niya.

I tried to glanced at his house pero agad niya itong sinara na parang ayaw niyang ipakita sa ‘kin ito,  Hinarap niya ako na may pagtataka sa mukha niya, “What are you doing here?” he asked.

“Wala naman,” mahina kong sambit sabay yuko. I pressed my lips together, “I just want to remind you na sa bahay ka magdi-dinner mamaya,” dagdag ko. I nibbled my lips and staring at him, Tumaas ang isang kilay niya.

“I’m done eating, you don’t need to prepare for me,” sagot niya. Bigla naman akong nabulunan ng sarili kong laway. Napaubo ako ng ilang beses, “Mukhang masama ang pakiramdam mo, Doc. You should rest. Meron akong trabaho mamaya, you won’t see me for many days,” sambit niya sabay talikod sa ‘kin. Half of me wasn’t expecting this but the other half expected this to happen.

Nagbabakasakali lang naman. Pagsara ng pinto niya ay napapikit ako. Ang excitement sa mukha ko ay biglaan na lang naglaho an parang bula. Mapakla akong ngumiti, “Nag-groceries pa naman ako kaninang umaga para dito,” bulong ko sa sarili. Napalabi ako. Para akong batang ilang segundo na lang ay iiyak na.