DS #4: Our Bloody Life

Kabanata 21

We attended Nurse John's wife burial. I am with Cholo, pinili niyang samahan ako. I thanked him for that. Hindi lahat ng katrabaho namin ay nandito dahil sa trabaho. I took a leave for this. I can't miss this.

After the mass, we throw a flowers sa kabaong niya. I couldn't talk longer to Nurse John because I am ashamed. I can't still move on.

Unti-unti nang nagsialisan ang mga taong dumalo pero nanatili pa rin siya sa harapan habang nakatitig sa pinaglalagyan ng kabaong ng asawa niya.

Cholo looked at me and tried to smile. Tatlo na lamang kami ang natira maliban sa nagbabalik ng lupang hinukay. Cholo wrapped his arm around my shoulders. He's trying to cheer me up.

"Let's go, talk to him," he said. Huminga ako ng malalim at nagpunta sa unahan. I know that he is hurt, really hurt, "Nurse John," he called him. Napayuko ako.

I heard him sniffed, "O, andito pa kayo?" may gulat niyang tanong. Narinig ko ang bulungan nilang dalawa pero hindi ko maintindihan. Kumunot ang noo ko. What was that? "Alright, iwan mo muna kami, Cholo. Thanks for coming."

Bigla akong napahawak sa damit ni Cholo. I gripped it tightly. Mariin kong pinikit ang mga mata. Natatakot ako. Baka pagalitan niya ako.

"Pri, I'll be on the back," sabi niya. He tried to pull off the rim of his shirt when I hold it more. Para kaming naglalabanan na dalawa. I heard laugh from nurse, "Come on, baby." Napabitaw ako bigla sa kaniya. He tapped my shoulder. Namula ang pisngi ko. Nakakahiya dahil narinig 'yon panigurado ni Nurse John pero nakakakilig din kapag naririnig ko sa kaniya, and the truth is...we already in a relationship! Yes, I won't deny my feelings for him. I like him first.

Naestatwa ako sa kinatatayuan ko. Dalawa na lamang kami ang natira at hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kaniya.

"Pri, do you still feel bad about it?" mahina niyang tanong sa 'kin. I looked at him, his dar circles are visible. I nodded my head. His lips curved. Inakbayan niya ako at nagsimulang maglakad. He is like my kuya and dad to me, "It's your work to save lives, Pri. Pero pinapaintindi rin sa 'tin na hindi dapat natin sisihin ang sarili natin kapag hindi natin nagawang pagalingin sila."

"But--,"

"Pagod na siya, that was her second surgery. The last one was 5 years ago. Hindi nga namin alam na hahaba pa ng gano'n ang buhay niya," he laughed in low tone. He shook his head, "Ilang ulit siyang inaatake pero tinatago niya sa 'k--in," his voice cracked.

Parang may kung anong dumurog sa puso ko.

"B--But the last one, 'yon ang pinakamalala." He wiped his tears, "If I did not waste Doc Zam's time sana naagapan pa siya," he said. Napakagat ako ng labi dahil sa paghikbi niya, "Entirely, that was my fault. Ayaw niyang mag-alala ako kaya niya tinago."

"Inatake siya sa puso sa kalagitnaan ng operasyon," I said. Naging malayo ang tingin niya. Naluluha rin ang mga mata ko dahil sa awa.

"Yeah, Doc Zam explained all of the procedures to me. Sana masaya siya kung nasaan siya ngayon," he mumbled them smile, "Hindi ako galit sa 'yo, okay?" paalala niya. Tumawa siya at tinapik ang likuran ko. I nodded my head. Nagpunas ako ng luhang biglang lumandas habang nakangiti. I never thought that he would lost his wife.

Pagbalik namin ay agad kong niyakap si Cholo. Siniksik ko ang mukha ko sa dibdib niya. Nalulungkot pa rin ako dahil sa nangyari. He rubbed my back softly, trying to calm me down.

"Thanks, Cholo. Alagaan mo 'yang batang 'yan," sabi niya. They shaked hands.

Napalabi ako, "I am not a kid, Nurse," sabat ko. He laughed.