Part 13

111 15 0
                                    

Zawgyi

ေၾကာက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ေလ Daddyရဲ့။ ဘာကိုဘယ္လိုေၾကာက္မွန္းမသိေပမယ့္ ေၾကာက္ေနမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။

Daddyလက္ကို ကိုင္ထားမိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကလည္း ပိုမိုတင္းက်ပ္လို႔ ေခြၽးေစးေတြလည္း ထြက္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ဒူးေတြ မခိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း တုန္ေနၿပီ။

" Daddy. "

Daddyကို ေခၚလိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့အသံက သိသိသာသာကို တုန္ခါေနတာကို သတိထားမိတယ္။

" မ်က္လံုးမိွတ္ထား ေရွရီ၊ ဘာကိုမွ မၾကည့္နဲ႔။ "

Daddyက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းရင္း ေျပာလာတယ္။ ရင္ခြင္မွာ မ်က္ႏွာအပ္လို႔ Daddyခႏၶာကိုယ္ကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။

" ေရွရီ ...  ကိုယ့္ကိုယံုလား။ "

ရုတ္တရက္ႀကီး ေမးလာတဲ့ Daddyက ထူးဆန္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔။ ဒီအခန္းထဲက ျမန္ျမန္ထြက္ရေအာင္ေလဗ်ာ။

" ကိုယ့္ကို ေျဖပါၪီးကြာ။ "

အေျဖျပန္မလာတဲ့အခါ Daddyက ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အသံမထြက္ဘဲ ေခါင္းသာၿငိမ့္လိုက္မိတယ္။

" အင္း ...  ကိုယ့္ကိုယံုတယ္ဆိုရင္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့။ "

ရင္ခြင္ထဲက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ Daddy ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာမ်ားလဲ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တယ္။

" ကြၽန္... ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္တယ္ Daddy. "

" မင္းပဲ ကိုယ့္ကိုယံုတယ္ဆို။ မင္းေဘးမွာ ကိုယ္ရိွေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး မင္းလက္ကိုလည္း ကိုင္ထားတယ္ေလ။ ဒါကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနတုန္းလား ေရွရီ။ "

ေဘးမွာ Daddyတစ္ေယာက္လံုးရိွေနတာကို ေၾကာက္ေနရလားဆိုေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္။ သတၲိရိွရိွရင္ဆိုင္တယ္ဆိုတာ အေျပာသာလြယ္တာ။ လက္ေတြ့က် သိပ္ခက္တာ။

ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရင္ဆိုင္မယ္ Daddy. မိွတ္ကာထားတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ဖြင့္လိုက္မိတယ္။

Falling Leaves To Their RootsWhere stories live. Discover now