Falling Leaves To Their Roots

Part 22

Zawgyi

ဒီရက္ေတြအတြင္းမွာ စကားေျပာေဖာ္တစ္ေယာက္ရလိုက္တဲ့အျဖစ္က အမ်ားႀကီးအဆင္ေျပေနတယ္။ Brian က စကားနည္းနည္းမ်ားေပမယ့္ စိတ္ရႈပ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေစတာမ်ိဳးမဟုတ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ သူေဌးသားေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ေငြကိုသံုးစြဲတာေတာ့ ေရလိုမ်ိဳး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကို မေျပာျပမိရင္ေတာင္ Brian က ဝါသနာတူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို႔ တကယ္ခင္မိတာအမွန္။

ေက်ာင္းတက္ျခင္းအမႈကေတာ့ မဆိုးဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမယ္။ စာေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္အာရံုစိုက္ႏိုင္တာမို႔ အခက္အခဲမရိွ။ Skate ကြင္းထဲက စီနီယာေတြရဲ့ အသင္အျပေကာင္းမႈရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဲ့ေလ့က်င့္မႈရယ္ေၾကာင့္ Skate စီးတာလဲ အေတာ္ေလးတိုးတက္လာၿပီျဖစ္တယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ Sara!! တစ္ပတ္ကို ၁ခါေလာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၂ခါေလာက္ ဟင္းခ်က္စာေတြ လာပို႔ေပးတယ္။ သူမအားတဲ့တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ပဲ ထမင္းခ်က္ေကြၽးပါတယ္။ ဘက္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ Daddyလက္ရာကို မမီ။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္စားေကာင္းတဲ့ ဟင္းပြဲေတြကို ဖန္းတီးေပးႏိုင္တဲ့ Sara က အခ်က္အျပဳတ္ေတာ္တဲ့ စားဖိုးမွဴးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး။

ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ၪီးေလးက်ိဳး!! ကြၽန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းမၾကားပါဘဲနဲ႔ ရွန္ဟိုင္းကေန ပဲရစ္ကို ရုတ္တရက္ေရာက္လာတဲ့ ၪီးေလးက်ိဳးက ကြၽန္ေတာ့္ကို Treatment ယူဖို႔ သူရင္းႏွီးတဲ့ Psychiatrist ဆီကို ေခၚသြားဖို႔ပါတဲ့။

ဒီတစ္ေလာရဲ့ျဖစ္စဥ္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ "Daddyက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္ထားတယ္။" လို႔ တစ္ဖက္သတ္ေတြးလို႔ အျပစ္ဆိုခ်င္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့အစားအေသာက္၊ အေနအထိုင္ကို ဂရုစိုက္ဖို႔ Sara ဆီအၿမဲမွာေနတဲ့သူက Daddyပါတဲ့။ မျပတ္လပ္တဲ့ လူနာေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ Treatment ကို ေမ့ေနတဲ့ ၪီးေလးက်ိဳးကို Daddyကိုယ္တိုင္ ေလယာဥ္ေပၚ ဆြဲတင္ခဲ့ပါသတဲ့။

စဥ္းစားမိတဲ့အေၾကာင္းထဲ Daddyပါလာေတာ့ စိတ္ထဲ အနည္းငယ္ၾကည္လင္လာတာအမွန္။ ရုတ္တရက္ ဖုန္းလာတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္တယ္။ ဘယ္သူလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Daddy.