Falling Leaves To Their Roots

Part 38

Zawgyi

၆ႏွစ္..။ ကြၽန္ေတာ္က Daddyအနားမွာ ရိွသင့္တယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပဖို႔ ၆ႏွစ္နီးပါး ၾကာခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး Daddyနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္မေတြ့ျဖစ္တာ ၆ႏွစ္ေတာင္ရိွသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။

ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ Daddyဘယ္လိုေနလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေသးလား၊ တစ္ေယာက္ထဲမို႔ ေနရတာအဆင္ေျပရဲ့လား၊ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြကိုေရာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ၿပီလား၊ စြဲလန္းစိတ္ေတြေရာ ရိွေနေသးလား၊ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုေရာ သတိရေနရဲ့လား။

သိခ်င္စိတ္ေတြကို ေအာင့္အီးသည္းခံခဲ့တာက Daddyရဲ့အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညဘက္ေတြအေၾကာင္းကိုေဆြးေနြးေပးတဲ့ ကုထံုးဆရာ၀န္ေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြက ပဲရစ္ကေန Daddyဆီကို အေလာတႀကီးျပန္သြားတဲ့ေန့ရဲ့ ေနာက္ရက္မနက္ခင္းမွာ စ,တင္တယ္။

.
.
.
.
.

နံနက္ခင္းရဲ့ေနေရာင္ျခည္က ျပတင္းေပါက္ကိုေက်ာ္ၿပီး အခန္းတြင္း၀င္ေရာက္လာတာမ်ား တကယ္ကို စူးစူးရွရွ..။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရဲ့ပိုင္ဆိုင္မႈပါဆိုၿပီး တံဆိပ္ခတ္ႏိွပ္သိမ္းပိုက္ၿပီးတဲ့အေၾကာင္းကိုျပန္ေတြးမိေတာ့ အနည္းငယ္ေတာ့ ရွက္စိတ္၀င္မိရဲ့။

ေဘးနားမွာ အိပ္စက္လဲေလ်ာင္းေနသူကို ၾကည့္ၿပီးၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ အရင္ကဆို ကြၽန္ေတာ့္ထက္အရင္ အိပ္ယာထတတ္တဲ့ Daddy. အခုလိုမ်ိဳး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနပံုကို ျမင္လိုက္ရတာက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ရွားရွားပါးပါး။

နံနက္စာျပင္ဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကိုသြားမယ္အလုပ္ ရုတ္တရက္လႈပ္ရွားလိုက္မႈမွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ေနရာတစ္ခုက နာနာက်င္က်င္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီနာက်င္မႈမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က Daddyရဲ့အပိုင္ျဖစ္သလို၊ Daddyကလဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ပိုင္ဆိုင္မႈျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဒီနာက်င္မႈက သက္ေသျဖစ္တာမို႔..။

အေတြးေတြကို လက္စသတ္ၿပီး Daddyမႏိုးခင္ နံနက္စာအတြက္ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ အရင္လိုသာဆိုရင္ ေပါင္မုန္႔မီးကင္နဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ရယ္က နံနက္စာျဖစ္ေပမယ့္ ဒီနံနက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ပံုစံေျပာင္းပစ္ခ်င္တယ္။