Zawgyi
"၀မ္ရိေပၚ!!! အိမ္ျပန္မယ္။ " ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ေရ႔ွကထြက္သြားတဲ့ Daddyက တစ္လမ္းလံုးမွာ တိတ္ဆိတ္လို႔၊ ဘာစကားမွမေျပာ။ အိမ္ေရာက္မွသာ Driverကို ျပန္လႊတ္ၿပီး အထဲကို တန္း၀င္သြားေလရဲ့။
အိမ္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာ ေျခခ်ိတ္ကာ လက္ပိုက္ၿပီးထိုင္ေနတဲ့ Daddy ကိုေတြ့ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်ပါတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကိုလဲ ဖြင့္ဟထားျခင္းမရိွ။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ထိုင္ရမွာလား၊ မတ္တပ္ပဲရပ္ေနရမွာလား။
" ထိုင္!!! "
စကားလံုးတစ္လံုးထဲကို ေျပာတာျဖစ္ေပမယ့္ ကပ္ပါလာတဲ့ ေအးစက္ျခင္းက တိုင္းတာမရ။ တိတ္ဆိတ္မႈကို အေဖာ္ျပဳတဲ့ အခန္းထဲမွာ ကျပင္းထန္တဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခံစားေနရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အသက္မရႉရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ေနမိတာေလ၊ ဒါဆို ဒါက Daddyရဲ့အသက္ရႉသံေတြေပါ့။ ဘာလို႔မ်ား Daddyက ဒီလိုအေျခအထိျဖစ္သြားရတာလဲ။
" ေရွရီ!! "
" ဗ်ာ။ "
ဘယ္လိုပဲေအးစက္ေနပါေစ၊ ၾကားၿမဲျဖစ္တဲ့ 'ေရွရီ' ဆိုတာေလးကို ျပန္ၾကားလိုက္ရေတာ့ အနည္းငယ္အဆင္ေျပၿပီထင္ရဲ့။
" ဒီအတိုင္းပဲ ထိုင္ေနေတာ့မွာလား။ "
အခုလိုေမးခြန္းမ်ိဳးအတြက္ " ဒီအတိုင္းထိုင္မေနလို႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ထ,ေနရမွာလား။ " လို႔ေမးလိုက္ခ်င္တယ္ဆိုေပမယ့္ Daddyကိုေတာ့ မဟုတ္ခဲ့။ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာမို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ပဲ ထိုင္ေနလိုက္မိတယ္။
" ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုေျပာျပခ်င္စိတ္ရိွလား ေရွရီ။ "
"ေျပာျပခ်င္စိတ္ရိွလား" ဆိုေတာ့ ေျပာမျပခ်င္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့စိတ္ပ်က္စရာအမွားတစ္ခုကို တန္ဖိုးအထားရဆံုးလူသိသြားမွာ ေသမတတ္ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိသင့္တယ္ထင္လို႔ ေျပာျပလိုက္ရတယ္။
" ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္ Daddy. အခုျဖစ္တဲ့ကိစၥက ကြၽန္ေတာ့္အမွားဆိုေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကလဲ မွန္မေနဘူး Daddy. "
YOU ARE READING
Falling Leaves To Their Roots
FanfictionThe leaves of the tree always return to their roots.
