Just Like In The Story <COMPLETE>

Chapter 18

“Ano ang sinabi sayo ni Chloe?” Tanong ni Blake pagkalapit nito sa akin tapos hinawakan agad ang kamay ko. 

Napangiti ako sa kanya at pinisil ang kamay nito. “Wala.”

He doubtly looks at me.

“Eliza.” Banta niya.

Napabuntong hininga ako. “She said that you are not what I think you really are and that I should not own you because you belong to all the girls of this school.” I sarcastically smiled. “Happy now?”

“Ecstatic.” He replied also with sarcasm.

I just rolled my eyes at him as we continue walking to the gate of our school. Wala kaming imikan na dalawa habang naglalakad at dahil dun ay napa-isip tuloy ako tungkol sa sinabi ni Chloe.

I understand her about me owning Blake (kahit hindi ko naman siya talaga pagmamay-ari, he is just my boyfriend not my slave) because the girls in our school had been obsess with him, even I was counted at that. Ang hindi ko lang ma-intindihan ay ang tungkol sa hindi ko talaga pagkakakilala kay Blake. I known Blake for almost ten years now at alam kong hindi yon sapat para makilala ko talaga siya especially na ngayon lang talaga kami nagka-usap. But there was something on the way Chloe said those words, it was like Blake was keeping a secret. A deep secret.

“Hey.”

Napatigil ako sa paglakad dahil tumigil din siya.

“Ano yon?”

“Wag kang maniwala sa kung ano man ang sinabi sayo ni Chloe.”

Tumango ako tapos nagtuloy na kami sa paglakad papunta sa park. Pero sa sinabi niya ay parang mas nacurious pa tuloy ako sa sinabi ni Chloe. Napatigil tuloy ulit ako sa paglalakad at hinarap siya.

“Blake, can you be honest with me.”

Tumango siya.

“Hindi naman talaga ako naniniwala sa sinabi ni Chloe pero it got me curious. Are you hiding something from me?”

I saw gulit in his eyes but he quickly averted his gaze. Napakagat ako ng labi. May tinatago nga siya.

“Eliza.” He look back at me and the guilt in his eyes was now gone. Pero napalitan naman yon ng kalungkotan.

Hinawakan niya ang pisngi ng isa niyang kamay. “Naalala mo ang sinabi ko before sayo? That things are given to us at the right moment?”

Tumango ako.

Naalala ko ng sinabi niya yon sa akin. Gusto ko kasing bilhin yong isang Sidneyy Sheldon na book na nakita naming sa National Bookstore ng gumala kami sa Bacolod pero kulang na yong perang dala namin. I was really depress and was acting immature because of the book and he said to that me. Nabinibigay daw ang isang bagay sa atin sa tamang pagkakataon. Masyadong malalim na advise parang lang sa isang libro pero tama nga naman siya. And then after a week ay niregalo niya ang book na yon sa akin. Such a sweet boyfriend I got.

“Good.” Hinila niya ako palapit sa kanya at hinalikan ang aking noo. “Ayoko man magtango ng sekreto sayo pero hindi pa ang tamang panahon para malaman mo ito, okay?” Pinisil niya ang aking pisngi. “Please do understand.”

“I will try.” Sambit ko. “Pero sana isipin mo din na mas lalo akong macucurious nito kung ano man ang sekreto na yan.” Napaisip ako bigla. “Wala ka naman sigurong narape at pinatay noh?”

Natawa ito.

“Isang tao lang ang gusto kong eh rape Eliza at sa ibang paraan ko siya papatayin.” He then wiggled his brow.

Hinampas ko siya sa dibdib. “Bastos!”

“Hoy hoy hoy! Kayong dalawa mag eh LQ na lang nga kayo eh dito pa sa gilid ng daan.”