Maliwanag naman nagulat lang talaga ako dahil sa mismong likod ko siya nakatayo.
"Sir," sabi ko.
"I was waiting for you for about 1 and a half hour," sabi niya.
"Ano'ng maitutulog ko sa inyo?" tanong ko.
"Remember what I said earlier?" salubong ang kilay na tanong niya.
"Alin doon, Sir?" tanong ko.
Tiningnan lang niya ako hanggang sa magets ko rin.
"Ah!" Nagpeke ako ng tawa.
"Anong oras po ba?" tanong ko.
"Right now," sabi niya. Tumaas ang dalawang kilay ko.
Ngayon na? Ngayon na talaga? Literal na ngayon?
"Ngayon na po ba talaga?" paniniguro ko.
"Yes," sabi niya.
"Can I have a minute Sir to pack my things up?"
"I spent too much hours here," sabi.
Ay pasensya ka na ha! Kasalanan ko pa pala.
"Fine," sabi niya. Agad na rin ako na lumakad.
"Akyat muna tayo sa taas," sabi ko at ramdam ko naman na sumunod siya.
"Looks good," sabi niya nang makapasok sa apartment.
"Ah, wala rin naman kasi ako kasama kaya ito lang," sabi ko.
"It's good," sabi niya.
"Kumain ka po ba?" tanong ko.
"What's with the po?"
"Sign of respect?" tanong ko rin pero tinawanan lang niya ako.
"You can call me David the way you do when we were in college."
"Sabi mo kanina utos bilang boss. B*ang," bulong ko.
"Sorry?" tanong niya na animo'y nagtatanong pa ang mukha.
"Ah sabi ko kung kumain ka na," sabi ko.
"I did before I go here," sabi niya.
"Ah sige wait lang," sabi ko at tinuro ang taas. Hindi naman niya ako pinansin at nagtingin-tingin lang siya roon.
Hindi ko na lang din sinarado ang pinto baka mapunta siya rito.
Naghanda lang ako ng damit na piansobrahan ko lang ng isa bukod sa gagamitin ko buong linggo.
By Saturday uuwi naman na kami siguro?
Kung ano-ano na lang din pinaglalagay ko dahil hindi ko alam kung saan pupunta. Hoping lang talaga na walang formal event na pupuntahan at kung ano pa.
Bitbit ang bag ay bumalik na ako roon sa sala. Naabutan ko siya na nagtitingin-tingin pa rin doon pero nang maramdaman ang presensya ko ay humarap din siya.
"Done?" tanong niya at tumango naman ako.
Sinuyod pa muna niya ang kabuuan at tumingin na ulit sa akin. "Let me," sabi niya at lumapit para kuhanin ang bag na dala ko.
"Ako na hindi naman mabigat," sabi ko.
"Let's go," sabi niya hindi na pinansin pa ang sinabi ko.
Ni-lock ko lang ang pinto at sumunod na sa kaniya para bumaba na.
Nakasuot lang siya ng white shirt and checkered pants then slides samantalang ako ay nakahoodie at leggins.
"Thanks," sabi ko nang pagbuksan niya ako ng pinto.
BINABASA MO ANG
CHASING HER ENDLESSLY
RomanceA girl named Abigail Quinee Smith like her boss, Davidson. A secretary who chose to work in David's company rather than in their own company. David, on the other hand, is a man who came from a broken relationship with his first love and drowning him...
