Enchantingly Knotted by You [ GL ]

18 [ Nostalgia ]

(Note : တစ်ခုကြိုပြောချင်ပါတယ်... မြတ်သူစိုးဆိုတဲ့နာမည်ကို အရင် Chapter တွေမှာ ပြောဖူးပါတယ်... သတိထားမိသူတွေလည်း ရှိနိုင်ပေမယ့် မမှတ်မိဘူးဆိုရင် Ch 03 ရဲ့ ဖြိုး သူတို့ခြံထဲမှာ သီချင်းနားထောင်နေတဲ့ Scene လေးရယ် Ch 06 ရဲ့ ဦးဘဖြိုး pov မှာ ပြန်ဖတ်ကြည့်နိုင်ပါတယ်နော် ^^)

{ UNICODE }

🎶 Song of the Day : Invisible Chains by Lauren Jauregui 🤍

【 တဖြည်းဖြည်းနဲ့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပျောက်ဆုံးလာတဲ့နေ့တွေရဲ့အဆုံးမှာ
ငါဆိုတာ ရှိနေဦးပါ့မလား... 】

မတ်လ (၂၄) ရက်၊ ၂၀၁၄ ခုနှစ် (လွန်ခဲ့သော ၆ နှစ်အလိုသို့...)

အရာအားလုံးက ဆိတ်ငြိမ်လွန်းနေသည်။ တစ်ခုကလွဲပြီးပေါ့...။ ရင်ဘတ်ထဲက နှလုံးခုန်သံတွေဟာ နားစည်ထဲထိ တက်လာကြရင်း စည်တော်ကြီးတီးနေသယောင်ပင်။ နောက်ဆုံးတော့ ဒီနေ့ရောက်လာပြီပဲ။

ပြတင်းပေါက်ကို ဖျတ်ခနဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ကားတစ်စီး ခြံထဲဝင်လာတာ မြင်လိုက်ရသည်။ တစ်နေ့လုံးမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အတောက်ပဆုံးအပြုံးတစ်ခုက မျက်နှာထက်ရောက်ရှိလာပြီး အခန်းပြင်ထွက်ကာ လှေကားထစ်များမှတစ်ဆင့် အောက်သို့ အပြေးဆင်းလာလိုက်သည်။

ဖြိုး : ဦးတေ... ဦးတေ... ကားအားပြီလား?

ဦးတေ : အားပါပြီ သမီးရဲ့... သွားစရာရှိလို့လား?

ဖြိုး : မဟုတ်ဘူး... ယွန်းကို သွားကြိုခိုင်းမလို့

ယွန်းကို (၅) နာရီခွဲမတိုင်ခင် သူ့အိမ်ထံ သွားကြိုရမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ပြီးတာနှင့် ကမ်းနားက ဖြိုးအကြိုက်ဆုံး အကင်ဆိုင်နားတွင် ချပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်း ဦးတေကို မှာလိုက်သည်။ ဒါဆို ဖြိုးကိုယ်တိုင် ဘာလို့ သွားမကြိုတာလဲလို့ မေးကြမှာပေါ့။ လျှို့ဝှက်ချက်ဆိုတာ ထုတ်​ပြောလိုက်ရင် ဘယ်​​ပျော်ဖို့​ကောင်း​တော့မလဲ။ ယွန်းအတွက် Surprise လေးတစ်ခု ပြင်ဆင်ထားတာကိုတော့ သိထားကြပြီးသားနေမှာပါ။

ကိုယ့်အကြံနှင့်ကိုယ် ကျေနပ်အားရစွာ ပြုံးနေသူ ဖြိုးကို ဦးတေကတော့ နားမလည်နိုင်ဘဲ ကြည့်နေလေသည်။ ထိုအပြုံးလေး ကြာရှည်မခံလိုက်ပါဘူး။ မီးဖိုထဲကနေ ဒေါ်မြက အသံကျယ်ကြီးဖြင့် လှမ်းအော်နေသည်လေ။