Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 8

Αμέσως μετά το μυστήριο συμβάν, τα γράμματα στον καθρέφτη άρχισαν να λιώνουν σχηματίζοντας μια λιμνούλα μέσα στον νιπτήρα. Άξαφνα, η βρύση άνοιξε αυτόματα εξαφανίζοντας τα αποδεικτικά στοιχεία από την εξαφάνιση των δύο παιδιών. Η πόρτα του μπάνιου άρχισε να τρίζει και με μια απότομη κίνηση έκλεισε με δύναμη.

Όχι πολύ αργότερα, η διευθύντρια όρμησε μέσα στον κοιτώνα με κομμένη την ανάσα.

-Άκουσα φωνές! Τι ήταν αυτό το ουρλιαχτό... Άφησε μετέωρη τη φράση της κοιτάζοντας τα κρεβάτια των τριών παιδιών.

Τα δύο από αυτά, του Άρη και της Κικής, έτσι όπως ήταν άτσαλα στρωμένα έδιναν την εντύπωση ότι τα δύο παιδιά ήταν σκεπασμένα κάτω από αυτά και είχαν αποκοιμηθεί.

Άργησε να προσέξει το κρεβάτι του Παύλου, διότι ήταν στο βάθος του κοιτώνα και το πιο μακρινό από το οπτικό της πεδίο.

«Μήπως το φαντάστηκα;» σκέφτηκε, αν και έτρεφε ακόμη κάποιους ενδοιασμούς. Στη συνέχεια κούνησε το κεφάλι της και έκανε να βγει από τον κοιτώνα, όμως η τελευταία της ματιά έπεσε στο κρεβάτι του Παύλου το οποίο, με τα σεντόνια άψογα στρωμένα, φανέρωνε την απουσία του παιδιού.

-Και πού είναι πάλι το τρίτο παιδί... ο Παύλος, πώς τον λένε; αναρωτήθηκε φωναχτά η διευθύντρια.

Προχώρησε προς το μπάνιο και στάθηκε ακριβώς έξω από την πόρτα. Μια λάμψη φωτός διαχεόταν από τη χαραμάδα της πόρτας, έτσι υπέθεσε πως το τρίτο παιδί βρισκόταν στο μπάνιο. Τέντωσε το χέρι της, έτοιμη να χτυπήσει την πόρτα, αλλά αμέσως μετά το μετάνιωσε. Δεν έπρεπε να αναστατώνει τους μαθητές της χωρίς λόγο και μάλιστα τέτοια ώρα τη νύχτα. Ακόμη και το παραμικρό σφάλμα θα διακινούσε υποψίες.

Έκανε μεταβολή και βγήκε από τον κοιτώνα, κλείνοντας απλά την πόρτα ώστε να μη δημιουργηθεί ο παραμικρός θόρυβος. Το ουρλιαχτό ήταν προφανώς δημιούργημα της φαντασίας της. Το μυαλό της είχε πολύ καιρό να της παίξει τέτοια παιχνίδια. Καθώς απομακρυνόταν από τον κοιτώνα, κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να ξεχάσει το όλο συμβάν.

Εν τω μεταξύ, ο Άρης και η Κική βρίσκονταν κάπου ανάμεσα στον κόσμο τον δικό τους και σε κάποιον ολότελα ξένο, ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, πραγματοποιώντας ένα παράξενο ταξίδι στον χωροχρόνο.

Ξαφνικά ο σκοτεινός ουρανός ενός έρημου και διόλου αφιλόξενου μέρους χωρίστηκε στα δύο, αποκαλύπτωντας μια είσοδο μέσα στα σύννεφα, μέσα από την οποία έπεσαν στο γεμάτο ξηρά φύλλα έδαφος ο Άρης και η Κική.