Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 13

Η Κική και ο Παύλος δεν άργησαν να φτάσουν στον κοιτώνα. Τα δύο παιδιά συζήτησαν λίγο για τα μαθήματα που τους περίμεναν και μάζεψαν τα απαραίτητα βιβλία.

-Ευτυχώς που ξεκινάμε με Γλώσσα, σχολίασε η Κική. Δεν αντέχω τα θετικά μαθήματα.

Ο Παύλος χαμογέλασε λοξά.

-Εμένα μου φαίνονται όλα ίδια. Το θέμα είναι να τα καταλάβεις.

-Μήπως να μου κάνεις ιδιαίτερα; γέλασε η Κική και ο Παύλος την μιμήθηκε.

Το βλέμμα της Κικής έπεσε στο μεγάλο ρολόι τοίχου απέναντί της, και για μια ακόμη φορά εκείνη τη μέρα συνοφρυώθηκε μόλις αντίκρισε την ώρα.

-Πάνε τα πέντε λεπτά, μουρμούρισε.

-Ας ελπίσουμε ότι δε θα καθυστερήσει πολύ ακόμα, είπε ο Παύλος ρίχνοντας κι αυτός μια ματιά στο ρολόι.

Όμως οι ελπίδες του Παύλου βρήκαν στο κενό, καθώς τα δύο παιδιά παρακολούθησαν τους δείκτες του ρολογιού να προχωρούν, χωρίς ο Άρης να κάνει την εμφάνισή τους. Η Κική και ο Παύλος πήραν τα βιβλία τους και βγήκαν από τον κοιτώνα. Ο Άρης δεν φαινόταν να βρίσκεται πουθενά τριγύρω.

-Είναι τόσο... ανεύθυνος! γκρίνιαξε η Κική. Για πόσο ακόμη νομίζει ότι θα τον περιμένουμε;

Ο Παύλος την κοίταξε με την άκρη του ματιού του. Ήταν σίγουρος πως η Κική ενδιαφερόταν περισσότερο για το τι έκανε ο Άρης, και όχι γιατί αργούσε.

-Ίσως... έμπλεξε κάπου, υπέθεσε αόριστα και η Κική ξεφύσησε.

-Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, μονολόγησε.

Τα δύο παιδιά αντάλλαξαν ένα βλέμμα, και η Κική έσφιξε αποφασισμένη τα βιβλία της πάνω στο στέρνο της.

-Πάω να τον βρω! ανακοίνωσε. Δε θα τη γλιτώσουμε αυτή τη φορά, αν αργήσει στο μάθημα έστω και ένας από τους τρεις μας.

-Εντάξει, συμφώνησε ο Παύλος. Θα γυρίσω να πάρω και τα δικά του βιβλία, και θα σε βρω στη σκάλα.

Η Κική έγνεψε και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες τρέχοντας. Ο Παύλος δεν πήρε τα μάτια του από πάνω της μέχρι να τη δει να χάνεται στον ίδιο διάδρομο στον οποίο είχε μπει πριν λίγη ώρα ο Άρης. «Είναι κολλημένη μαζί του», σκέφτηκε χαμογελώντας. «Όπως και αυτός είναι κολλημένος μαζί της».

Η Κική σταμάτησε στη μέση του διαδρόμου, προσπαθώντας να σκεφτεί την πιθανή κατεύθυνση που είχε πάρει ο Άρης. Δεν είχε χρειαστεί να έρθει ξανά σε αυτή τη μεριά της σχολής, έτσι δεν είχε ιδέα για το πού πήγαινε, και ούτε μπορούσε να μαντέψει τι είχε στο μυαλό του ο Άρης.