Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 20

Ύστερα από μερικές ώρες, η εκδρομή είχε πλέον ολοκληρωθεί και όλοι βρίσκονταν πίσω στη σχολή. Μόλις η Κική πάτησε το πόδι της στον κοιτώνα, έτρεξε κατευθείαν να ξαπλώσει στο κρεβάτι της.

-Είμαι πτώμα! είπε εξουθενωμένη. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς κάποιος μπορεί να κάνει μια ομιλία για τα σπήλαια τόσο βαρετή;

-Με το να μιλάει συνεχώς χωρίς να πάρει ούτε μια ανάσα; είπε χαμογελώντας ο Παύλος κλείνοντας πίσω του την πόρτα και αφήνοντας το σακίδιό του στο πάτωμα. Ο Άρης άφησε το δικό του πάνω στην καρέκλα του γραφείου του και έκατσε στην άκρη του κρεβατιού της Κικής.

-Είναι και άλλα πράγματα που πρέπει να συζητήσουμε.

-Το θέμα είναι από πού να αρχίσουμε, είπε ο Παύλος και κάθισε στην άλλη πλευρά του κρεβατιού.

Η Κική κάθισε οκλαδόν για να βλέπει καλύτερα τα αγόρια και έφερε στο μυαλό της όσα είχαν γίνει στο σπήλαιο.

-Έχουμε το σύμβολο στο τοίχωμα, ένα δαχτυλίδι, το γραφείο της διευθύντριας και το χρονόμετρο που εμφανίστηκε ξαφνικά, είπε μετρώντας τα δάχτυλά της.

-Μισό λεπτό. Ο Άρης σηκώθηκε για να φέρει το ρολόι και ξανακάθισε δίπλα τους. Στη συνέχεια άνοιξε το καπάκι και έδειξε τα σύμβολα στο εσωτερικό.

-Τι βλέπετε; ρώτησε.

Η Κική και ο Παύλος κοίταξαν προσεκτικά το ρολόι. Ήταν ολόιδιο με όλες τις προηγούμενες φορές που το είχαν δει.

-Δεν καταλαβαίνω πού το πας, είπε ο Παύλος.

-Υπάρχουν τέσσερα σύμβολα, σωστά; επέμεινε ο Άρης.

Η Κική και ο Παύλος έγνεψαν καταφατικά.

-Το πρώτο, συνέχισε ο Άρης, είναι εκείνο που είδαμε στο σπήλαιο και μετά ακολουθούν τα άλλα τρία, οπότε έχουμε στο σύνολο τέσσερα σύμβολα. Θυμάστε τι σας είχα πει στο νεκροταφείο;

-Ποιο από όλα; ρώτησε η Κική ελαφρώς μπερδεμένη. Της φαινόταν σαν να είχαν περάσει αιώνες από τότε.

-Τέσσερα αντικείμενα! φώναξε θριαμβευτικά ο Παύλος χτυπώντας τα δάχτυλά του. Μας είχες πει ότι μάλλον υπάρχουν τέσσερα καταραμένα αντικείμενα, που αντιστοιχούν στα τέσσερα φαντάσματα που τα δημιούργησαν.

-Ακριβώς, χαμογέλασε ο Άρης. Είχαμε συμπεράνει επίσης ότι το ρολόι και η περγαμηνή είναι το ίδιο πράγμα.

-Πού θες να καταλήξεις, Άρη; είπε η Κική που δυσκολευόταν να μαντέψει τη σκέψη του αγοριού.