Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 19

-Βλέπετε αυτό που βλέπω; τραύλισε ο Άρης.

Η Κική έκανε επιφυλακτικά ένα βήμα πίσω και στηρίχτηκε στον ώμο του Παύλου.

-Πες μου ότι όλο αυτό είναι μονάχα ένας εφιάλτης.

Ο Παύλος έσμιξε τα φρύδια του.

-Δυστυχώς Κική, δεν είναι.

Ο Άρης έβγαλε το ρολόι από το σακίδιό του και άνοιξε το καπάκι. Συγκρίνοντας το σκαλισμένο σύμβολο με αυτό στο πρώτο κουμπί του ρολογιού, διαπίστωσε ότι ήταν ακριβώς τα ίδια. Ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει. Έφερε το δάχτυλό του πάνω στην επιφάνεια του κουμπιού και το πίεσε αποφασιστικά.

Τότε, το σύμβολο στο τοίχωμα φωτίστηκε με μια εκθαμβωτική μπλε λάμψη, όπως και αυτό στο ρολόι. Στη στιγμή, απλώθηκε σε όλο τον χώρο ένα φως όμοιο με αυτό που εκπέμπουν οι λάμπες φθορίου. Τα τρία παιδιά κρατούσαν με δυσκολία τα μάτια τους ανοιχτά.

Ξαφνικά, ένα όραμα άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους. Αρχικά, είδαν ένα χρυσό δαχτυλίδι με ασημένια, γυαλιστερή πέτρα στην κορυφή. Έπειτα η εικόνα άλλαξε και εμφανίστηκε, μέσα από πυκνά σύννεφα ομίχλης, ένα αρκετά οικείο κτήριο. Ήταν η σχολή-τα παιδιά δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να την αναγνωρίσουν.

Η εικόνα φάνηκε σαν να εκτελεί μια διαδρομή στο εσωτερικό της σχολής. Διέσχισε την τραπεζαρία, τους διαδρόμους, μία αίθουσα, τις σκάλες και κατέληξε έξω από τη μισάνοιχτη πόρτα του γραφείου της διευθύντριας, αποκαλύπτοντας μέσα από το άνοιγμα της πόρτας ένα μέρος του εσωτερικού του δωματίου: Στην είσοδο υπήρχε μια δερμάτινη, καφέ πολυθρόνα ενώ στο κέντρο βρισκόταν ένα ξύλινο, αριστοκρατικό γραφείο γεμάτο με διάφορα αντικείμενα. Στα δεξιά του φανερωνόταν μια μεγάλη, ξύλινη βιβλιοθήκη με εγκυκλοπαίδειες και μαθητικά βιβλία. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι με ένα ζωηρό, κόκκινο χρώμα και το περσικό χαλί στο πάτωμα είχε την ίδια απόχρωση.

Στη συνέχεια, το όραμα εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί, τραβώντας μαζί του τις λάμψεις των δύο συμβόλων. Μόνο η σπηλιά παρέμεινε φωτεινή-ευτυχώς τα μάτια των παιδιών είχαν συνηθίσει στον εκτυφλωτικό φωτισμό.

Πάνω που ο Άρης ήταν έτοιμος να θέσει χιλιάδες ερωτήματα για όσα έλαβαν χώρα μπροστά στα μάτια τους πριν από λίγα δευτερόλεπτα, η ματιά του έπεσε ασυναίσθητα στην επιφάνεια του ανοιχτού ρολογιού, όπου τον περίμενε μια νέα έκπληξη. Στο πάνω μέρος του ρολογιού, ακριβώς κάτω από το πράσινο κουμπάκι, είχε εμφανιστεί ένα χρονόμετρο, που μόλις είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα από τα δεκαπέντε λεπτά.