Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 15

Η Κική βαριόταν τόσο, που θα προτιμούσε αντί για το μάθημα να κάθεται και να παρακολουθεί μια βρύση να στάζει. Τα φιλολογικά μαθήματα της άρεσαν αρκετά, τα θετικά όμως δεν τα άντεχε. Κοίταξε διακριτικά προς τη μεριά του Μάνου και εμφανίστηκε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Την είχε πλησιάσει στο τέλος του προηγούμενου μαθήματος και της είχε προτείνει να έρθουν μαζί ως την αίθουσα της Φυσικής για να γνωριστούν, και εκείνη είχε δεχτεί. Του είπε μάλιστα να φύγουν από την πίσω πόρτα για να μην τραβήξουν τόσο τα βλέμματα και να μιλήσουν με την ησυχία της. Μια μικρή φωνούλα στο κεφάλι της τής είπε πως το έκανε περισσότερο για να ζηλέψει ο Άρης, αλλά η Κική την αγνόησε κατευθείαν. Ο Μάνος είχε χιούμορ, ήταν πολύ καλός μαζί της και κυρίως δεν παρίστανε τον γόη όπως κάποιος άλλος.

Γύρισε ασυναίσθητα να κοιτάξει προς τη μεριά του Άρη ο οποίος καθόταν στη διπλανή σειρά θρανίων μαζί με τον Παύλο. Ο Άρης ήταν μερικά δάχτυλα πιο ψηλός από τον Μάνο-ήταν πιο ψηλός από όλα τα αγόρια που είχε γνωρίσει στη σχολή μέχρι τώρα-και τα μαλλιά του είχαν πιο σκούρα απόχρωση από του Μάνου. Το βλέμμα της Κικής σκάλωσε στους γυμνασμένους του μυς που διαγράφονταν πάνω από το κοντομάνικο μπλουζάκι του. Δεν μπορούσε να μην αναρωτηθεί πώς είχε καταφέρει να αποκτήσει τέτοιο σώμα-γυμναστήριο, άθλημα; Όχι πως θα τον ρωτούσε εννοείται. Δεν ήξερε καν γιατί τον σκεφτόταν. Είχε αρχίσει με τον Μάνο στο μυαλό της, τώρα γιατί κατέληγε πάλι σ' αυτόν;

«Σταμάτα!» ούρλιαξε το μυαλό της. Προσπάθησε να συγκεντρώσει όλες τις σκέψεις της στην εκδρομή. Το πρώτο πράγμα που της ήρθε στο μυαλό ήταν το πόσο σέξι θα έδειχνε ο Άρης με όλον αυτόν τον εξοπλισμό που τους είχαν δώσει και... «Έλεος, Κική! Συγκεντρώσου, κορίτσι μου!» Η Κική κούνησε το κεφάλι της για να διώξει αυτήν τη σκέψη και συγκεντρώθηκε στο σχέδιο. Το σχέδιό τους έπρεπε να δουλέψει ρολόι, αλλιώς δε θα μάθαιναν ποτέ για το τέλος του σπηλαίου, και αυτό το τόσο πολύτιμο μυστικό που το περιέβαλε. Άφησε τις σκέψεις της εκδρομής να στροβιλίζονται στο μυαλό της για όλη την υπόλοιπη διδακτική ώρα.

***

Ο ήχος του κουδουνιού ήταν λυτρωτικός για την Κική. Στο άκουσμά του, πετάχτηκε σαν ελατήριο από τη θέση της και παραμέρισε τη διπλανή της για να πάει στον Άρη και τον Παύλο και να συζητήσουν για το σχέδιό τους. Όμως δεν πρόλαβε να κάνει ούτε ένα βήμα, όταν εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά της ο Μάνος.

-Έι, Κική, είπε χαμογελώντας, αναρωτιόμουν αν ήθελες να κάτσουμε μαζί αύριο στο λεωφορείο και...