BİYOLOJİK AİLEM ✔️

17. KARDEŞİM

Oflayıp ayağa kalktım

-ben biraz odamdayım, gelen olursa aşağı inerim

Dedim, babam ne kadar çok soru sormak istese de kendini tutmuş ve beni onaylamıştı.

Diğerlerine bakmadan yukarı çıktım.
Odama girip kendimi yatağa attım.

-hadi asya şimdi ağlayamazsın, geceyi bekle

Dedim kendi kendime, derin bir nefes verip ayağa kalktım.
Ne zaman canım sıkkın olsa kara kalem çizimleri yapardım.

Daha önceden getirdiğim ressim çantamın yanına gittim.
Çıkarıp yatağa koydum içinden kalemleri ve kağıtları çıkardım, gözüm önceden çizdiğim çizimlere çarpınca elime alıp baktım.

Abimle ben, yiğitle ben, üvey anne ve babam -gerçi üvey baba bile denmezdi o adama- ve daha birçok kişinin resmi vardı.

Hafifçe gülümseyip yerlerine koydum, ve masamın başına geçtim.
Evet ne çizecektim şimdi?

Daha önce yaptığım bir şey olmasın farklı bir şey olsun istiyordum.
Telefonumu çıkarıp efenin Instagramına girdim.

Fotoğraflara baktım, gözüm aile fotoğrafına çarpınca durdum, bir yıl önce paylaşılmıştı.
Fotoğrafta ezgi denilen kız hariç hepsi vardı.

Babam ve diğerleri takım elbise, annem ise şık bir elbise giymişti.
Bir ara bu fotoğrafı magazinde görmüştüm sanki.

Bu fotoğrafı çizmeye karar verdiğimde telefonu karşıma koyup kalemimi elime aldım.

Besmele çekip çizmeye başladım.

∆∆∆

Pür dikkat odaklanmış bir şekilde resmin son dokunuşlarını yapıyordum.

Baya da güzel olmuştu, yerimde dikleşip derin bir nefes verip saate baktım.

2 saattir çizimle mi uğraşıyormuşum?

Saat 20.15'ti,
Ve hava kararmıştı.

Tekrardan resme baktım, çok güzel olmuştu.
Tekrar kalemi elime alıp birkaç yeri düzeltmeye başladım.

-Asya! Nerdesin sen!?

Birinin odama girip bağırmasıyla hem kalem kaymış hem de korkmuştum.

-sen ne yapı-

Hızlıca gelen kişiye döndüm, Aral buradaydı!
Resme bakınca sözünü kesmişti.

Telaşla kağıdı elime alıp sarıldım.

-ne oluyor ya!? Niye bağırıyorsun!?

Dedim ayağa kalkıp, bana şaşkınca bakıyordu.
Transtan çıkmış gibi başını sağa sola salladı.

-o elinde ki ne?

Diye sordu, omuz silktim

-sanane, git!

Sinirle gözlerini kapatıp açtı

-ben ne olduğunu bulurum ama önce aşağı inmemiz lazım, herkes seni bekliyor

Dedi

-he he tamam çık

Dedim geçiştirmek istercesine, kapıyı çarpıp odadan çıktı.
Oflayıp resme baktım, kalem kaydığı için kötü duruyordu.

Kağıtlarımı, kalemlerimi ve diğer eşyalarımı çizimle beraber çantama yerleştirdim, üstüme baktım acaba değiştirmeme gerek var mıydı ki?
Ama kimin geleceklerini söylememiştiler o zaman değiştirmeye de gerek yoktu.