BİYOLOJİK AİLEM ✔️

Özel Bölüm

Herkese selam! Tekrardan upuzun bir özel bölümle buradayım.

2 milyon olmuşuz, bunun için çok, çok teşekkür ederim.

Pek uzatasaım yok ama ilk özel bölümümüz için bol bol yorum yapıp oy verir misiniz? Lütfen 💗

Ufak bir uyarı: bu bölüm finalden sadece birkaç ay sonrayı anlatıyor yani devam gibi düşünebilirsinizz

Keyifli okumalar ve sizinle birlikte ben de bölümü ve yorumlarınızı okuyacağım.

🔥💖💞

"kara üzüm habbesi le le le canım,"

"Gönlüm sevmez herkesi,"

"Esmersen güzelsin."

"Kusura bakma Polatcığım, esmer olmadığın için sen hariç herkese hediye ettim bu şarkıyı. En çokta Fırat abiciğime." Diyerek Fırat abimin koluna iyice sırnaştım.

Polat abi sabır çekerek telefonuyla takılmaya devam etti. "Boşuna yalakalık yapma güzelim, Fırat abi dahil kimse sana Kinder fabrikası almayacak." Dedi Aral, tüm hayallerimi yıkarak.

Aylardır bunu bekliyordum ama alan yoktu.

Oflayıp ayağa kalktım. Tüm kuzenlerime ve abilerime üstten bir bakış attım. "Pis fakirler, gidiyorum ben. Dedelerim bana alır." Diyerek erkek sürüsünün yanından ayrıldım ve bahçeye çıktım.

Şu an evde ayda bir kere düzenlediğimiz aile partisi gibi bir şey vardı. Malûm, ana ve baba tarafım barışmıştı ve her ay bizde toplanıyorlardı. Yemek falan yiyorduk ve ilk başta eğlenceli olsada artık sıkılmıştım. Bu ikinci aile partimiz olsa bile aynı kişilerin suratlarını görmekten gına gelmişti.

Ben son aylarda fazlasıyla normal, sıradan, güzel ve hafif eğlenceli ama aksiyonsuz hayatımdan da sıkılmıştım. Bundan birkaç yıl önce böyle bir hayat verseler dünyanın en mutlu insanı olurdum da işte şimdi birazcık sıkılmıştım. Hayır yani dedoşlarımın bir düşmanı da çıkıp beni kaçırmıyor ki aksiyon yaşayalım.

Annemlerin falan da orda bulunduğu masaya gitmemeye karar vererek çimenlerin üstüne çöktüm. Tank ve Tarçın beni görünce yanıma geldiler. Bu eşek spaları da çok iyi anlaşıyordu. Ve ikiside benden birer parçaymış gibi çok değerlilerdi benim için.

İkisini sevdiğim sırada Araf'ı aramam gerektiğini hatırladım. Boş olduğum bir sırada arayacağıma dair söz vermiştim. Telefonumu hırkamın cebinden çıkarıp canım sevgilim Araf'ı aradım. Artık tüm sülalem ilişkimizi biliyordu fakat maalesef Efe yüzünden adı serseri olarak çıkmıştı. Mesela Ferit dayım bir keresinde, "Ülkede düzgün çocuk mu kalmadı yeğen? Gitmişsin serseri, kas yığınından başka bir şeye benzemeyen çocuğu bulmuşsun. Eğer zorla sevgiliyseniz-" demişti fakat sözünü kesmiştim.

"Biliyorum dayı, organlarını alıp satarsın falan filan. Ama ortada zorla sevgililik falan olmadığı için sevgilimin organlarını alıp satmana gerek yok." Diye cevap vermiştim. "Güzelim?" Diye açtı. Bu kelimeyi çok duyuyordum fakat onun ağzından duymak düşmeme sebep oluyordu. "Yia Araf," diye konuşmaya başladım.

"Söyle canım benim." Dedi. Sırıttım.

"Bana Ferrari alsana Berkcaaan."

"Berkcan kim amına koyayım noluyor?" Dedi sert bir sesle. Göz devirdim. "Ay boş ver. Canım sıkılıyor, o yüzden aradım. Sen napıyorsun ne ediyorsun?" Diye sordum. "Spor yapıyorum. Sizin orda işler nasıl?" Derin bir nefes verdim. "Aynı valla sıkıldım of."