YONCA (TAMAMLANDI)

Bölüm 33 (FİNAL)

-FİNAL-

-Kaan Boşnak/Barbar🎼

---

"Allah kahretsin!"

Tam iki saattir evde ki büyük salonda Cevdet adamlarını toplamış öfkeyle bağırıyordu.

Bense tekli koltukta sinmiş, öylece olanları seyrediyordum.

Oradan nasıl uzaklaştık bilemiyordum. En son ibre iki yüz yetmiş basıyorken gözlerimi kapamış anın tadını çıkarmıştım.

Cevdet benden şüphelenmemiş aksine benim canımın tehlikede olduğunu sanarak daha çok öfkelenmişti.

Hala kulağımda olan Civan'ın sesiyse, bana güven veren yegane şeydi.

"Defolun gidin ve bu ihmalden doğan felaketi nasıl düzelteceğinizi düşünün."

Adamlar kaçarcasına salonu terkettiğinde, Cevdet beyaz gömleğinin üçüncü düğmesini de açtı.

Bakışları bana düştüğünde, masum kedi duruşumu takınmıştım.

Minik adımlarla bana doğru gelmeye başladığında, rugan ayakkabısının parkeye çarpış sesi odayı dolduran tek sesti.

Dibimde durdu ve ayaklarımın önünde dizlerinin üzerine çöktü.

Elimi ellerinin arasına aldığında, küçük bir öpücük kondurdu. "Özür dilerim bebeğim, seni de korkuttum."

Kafamı hafifçe sağa sola salladım. "Mühim değil ama bunu kim yaptıysa bulamayacak mısın sahiden Cevdet? Beş dakika sonra çıksaydık ölecektik!"

Dişlerini sıkarak "Bulacağım!," dedi. "Sana yemin ederim bulacağım ve onun o uzaktan kumandaya bastığı parmaklarını kıracağım!"

Bakışlarım onun elleri arasında olan parmaklarıma kaydı. Tüylerim diken diken olmaya başladığında "Beni daha güvenli bir yere götür lütfen," dedim. "Burada korkuyorum."

"Onu evden uzaklaştır. Eve girmemiz gerekiyor."

Eliyle yanağımı okşamaya başladı. "Tamam güzelim. Yeter ki iste. Dağ evlerinden birini ayarlayalım. Kafanı toparlayana kadar orada kalırsın."

Kendimden tiksindiğimi söylemiş miydim?

Elimi yanağımda ki elinin üzerine koyarak "Kalırsın deme bana," dedim. "Tek kalmak istemiyorum. Yanımda ol istiyorum. Korkuyorum Cevdet."

Kafasını sağa sola sallayarak yemin edermiş gibi "Senin kılına zarar gelmesine izin vermem!," dedi. "Korkma."

"Ben ancak sen yanımdayken korkmuyorum."

Gülümsedi. İçimde ki şeytan gülümsedi.

"Eşyalarını hazırla, hemen çıkalım."

Kafa saklayarak ayağa kalktığımda bir adım atacaktım ki, bacağımı tuttu.

Kalbim gümbürtüyle atmaya başladığında, baldırımda ki uzaktan kumandayı görmemesi için dualar ediyordum.

Saniyeler asır gibi gelirken, sıcak bir dudak hissettim.

Bacağıma uzunca bir öpücük kondurdu. "Seni seviyorum."

Bacağımda ki öpücükten kalan ıslaklıkla birlikte hızlı adımlarla yürümeye başladığımda, midem ağzımdaydı.

Koşarcasına yukarı çıkarak odaya girdim. Tuvalete girerek ellerimi lavaboya dayadığımda, her ne kadar Civan'ın bunları duyacak olmasına utansam da, kendimi tutamamış öğürmeye başlamıştım.