සෙමෙන් සෙමෙන් කුමරුගේ නම් තැබීමේ උත්සවයට ලඟා විය.
මුලු එල්නඩෝරයම උත්සවයට ලක ලෑස්ති වූයේ ඉතාමත් උද්‍යෝගිමත්වය.
සියල්ලම සූදානම් ය. මුලු රජමාළිගයම නොයෙකුත් වර්ණ රටා වලින් පිරී තිබිණි. රටවැසියන් සියලූම දෙනා පාහේ මාලිගයට පැමිණෙනුනේ ඉතාමත් සතුටිනි.
සෝ යෝන් රැජිනද මේ වන විට යහපත් සෞඛ්‍ය තත්වයකින් පසු වූයේ වෛද්‍යවරුන්ගේ හා එසෙල්ඩාගේ කැපවීම මතය.
"සොක් ජින්, නම්ජූන් බබාට කරදර කරන්න එපා තේරුණාද??.. දැන් එන්න ඇවිත් මෙතනින් අසුන් ගන්න"
යේ සෝක් කුඩා කුමරුන් දෙදෙනාව සන්සුන් කිරීමේ මහත් උත්සහයකය.
ඔවුන් දෙදෙනාම සෝ යෝන් ගේ තුරුලේ නිදා සිටින ඔවුන්ගේ කුඩා ඥාති සොහොයුරා ගේ අසලින් මොහොතකට වත් ඉවත් වූයේ නැත.
"මෑණියනි, මමයි අයියයිත් ඉස්සර කාලේ මේ වගේම චූටියි ද.?" කුඩා නම්ජූන් ඇසුවේ යේ සොක් ගේ අසල දැවටෙමිනි.
"ඔව්ව්..ඔයාලා දෙන්නම මේ වගේ චූටියි තමයි කුමරුනි" එවර ඔහුට පිලිතුරු දුන්නේ සෝ යෝන් ය.
"නැන්දණියනි, මල්ලි ත් එක්ක අපි දෙන්නට සෙල්ලම් කරන්න පුලුවන් නේද?" සොක් ජින් ඇසුවේ සෝ යොන් ගෙනි.
"ඔව්ව් ඔව්ව් කුමරුනි..අනිවාර්යයෙන් පුලුවන්" සෝ යොන් සොක් ජින් වත්, නම්ජුන් වත් ඇගේ අසලට ගත්තේ මේ වන විට බිලිඳු කුමරා යේ සෝක් ගේ තුරුලේ රැඳි සිටි නිසාය.
"සෝ යොන් රැජිනියනි, යේ සොක් රැජිනියනි උත්සවය ආරම්භවීමට සියල්ල සූදානම්.. රජතුමා ඔබතුමියන්ට ශාලාවට ආරධනා කරනු ලැබුවා."
සේවිකාවක් පැමිණ පැවසීය.
"නම්ජූන්,සොක් ජින් එන්න මා සමඟ."
යේ සොක් කුඩා කුමරුන් දෙදෙනා රැගෙනත්, සෝ යොන් බිලිඳු කුමරාවත් රැගෙන ශාලාවට පැමිනුණි. රට වැසියන් සියලු දෙනා ඔල්වරසන් දීමට පටන් ගත්තේ සතුටිනි.
"උත්සවය ආරම්භ කරන්න." සොන් වූ අවසරය ලබා දීමත් සමඟ මුලු ශාලාවම නොයෙකුත් කතා බහ, සිනා හඩ මෙන්ම සංගීතයෙන් පිරී ගියේය.
එල්නඩෝර් චාරිත්‍ර අනුව මීලඟට උදාවූයේ කුමරුගේ නම් තබන අවස්ථාවයි. එල්නඩෝරයේ ප්‍රධාන පූජක විසින් කුමරුගේ නාමය ප්‍රකාශ කිරීමට නියමිත වී තිබිනි.
