හිම්සේ ගේ දෑඟිලි ක්‍රම ක්‍රමයෙන් නිල් පැහැයට හැරුනේ සීතල කොතරම්ද යන වග ඇයට ඒත්තු ගැන්වීමට මෙනි..
ඇගේ ශරීර ශක්තිය මුලුමනින්ම ක්ශය වී ඇතිවාක් වූවත් ඇය ඉදිරියටම ඇවිද ගියාය..ඇගේ ගතේ ශක්තිය පහව ගියත් ඇගේ සිතේ ශක්තිය තවමත් ඉතිරිව තිබුනාය. චාල්ස් ගේ උදව්වත් ඇතිව ඇය දැඩි සීතල ගැන නොසිතා ඉදිරියටම ඇවිද ගියාය...
නමුත් ඇයට එතරම් දුරක් ගමන් කල නොහැකි විය....මොහොතකට පසු හිම්සේ එතැන ඇද වැටුනේ ඇගේ ගතේ ශක්තිය මෙන්ම සිතේ ශක්තිද ගිලිහී ගිය බව ඇයට පසක් කරන්නක් මෙනි.
චාල්ස් සිය ස්වාමිදුව දෙස බලා සිටියේ අසරණ දෑසිනි...චාල්ස් ට යමක් වැටහුණාක් මෙන් ඔහු වේගයෙන් හේෂරාව කලේ උදව් ඉල්ලන්නාක් මෙනි..
හිම්සේ සිටියේ දුර්වල බවකිනි..ඇය සුදුමැලි පැහැයට හැරී සිටියේ සීතල ධවල වර්ණ හිම මෙනි..චාල්ස් එහාට මෙහාට කලබලයෙන් ගමන් කරමින් හේෂාරව කරන ආකාරය හිම්සේට තරමක් දුරට ඇසුනත් ඇයට ප්‍රතිචාරයක් දැක්වීමට තරම් ශක්තියක් නොවීය..
මොහොතකට පසුව දීප්තිමත් ආලෝක ධාරාවකින් මුලු පරිසරයම ආලෝකමත් වූයේ චාල්ස්ව තව තවත් කලබලයට පත් කරමිනි. චාල්ස් කලබලයෙන් මෙන්ම වේගයෙන් හේෂාරාව කරන ආකාරය හිම්සේට ඇසුණාය.
ඒත් සමඟම යමෙක් තමන් වෙතට ලං වන බව අපහැදිලි ඡායාවකින් මෙන් දුටු හිම්සේ එකවරම දෑස් වසාගනිමින් අඳුර වැලඳගත්තාය.
චාල්ස් අත්භූත අමුත්තියගේ පැමිණීමෙන් තව දුරටත් කලබලයට පත්වීය. ඔහු වේගයෙන් මෙන්ම කලබලයෙන් එහාට මෙහාට ඇවිද ගියද සිය ස්වාමිදුව තනිකර නොයෑමට වග බලාගත්තේය.
"චාල්ස්....සන්සුන් වෙන්න.." අමුත්තිය පැවසුවේ එපමණකි.චාල්ස් කුඩා දරුවෙකු මෙන් ඇයට අවනත වී සන්සුන් විය.
"නිදාගන්න දරුවා, ඔබට දැන් විවේකය අවශ්‍යයි." ඇය හිම්සේගෙ හිස මෘදුව පිරිමදිමින් පැවසීය.
……………………………………………………………
"අවසරයි සෙන්පතිවරුනි,"
"පවසන්න, කුමක්ද කාරණය." නම්ජූන් ඇසුවේ කූඩාරමට හදිසියේම පැමිණි සෙබලාගෙනි.
