එල්නඩෝරයෙන් පිටත කැන්ටබර්ග් වනයේ ;
"ප්‍රධානිතුමනි, ඔබතුමා ඇයි ඒ වගේ දෙයක් සිදුකලේ කියා මට වැටහෙන්නේ නෑ" ලූකස් ඇසුවේ කුතුහලයෙනි.
"මගේ සැලසුම් ගැන ඔබට කොහොමත් වටහාගන්න බෑ ලූකස්..හහ් හා"
"නමුත් ඔහු ඔබව දුටුවා, එය ඔබේ සැලසුමට බාධාවක් නොවේද.?" ලූකස් නැවතත් ඇසුවේය.
"ඔහු මාව දුටුව එක හදිසියේ සිදුවුන දෙයක්...ඒත් ඒ ගැන කලබල වෙන්න දෙයක් නෑ..දැන් ඔහුට පෙරදින රාත්‍රියේ සිදු වූ කිසිවක් මතකයේ නෑ"
"ඒ කෙසේද ප්‍රධානිතුමනි..?"
"මා ඔහුව මායා බන්ධනයකට ලක් කලා..දැන් ඔහුට ඒ කිසිවක් මතකයේ නෑ..හහ් හහ හා"
"ඔබට ඉක්මනටම දැනගන්න ලැබෙයි ලූකස්...බලාගෙන ඉන්නවා මං ඔය මහලොකු රාජ්‍යටයි, ඒ රජ පවුලේ උන්ටයි කරන දේ.." ඔහු රෞද්‍ර සිනාවක් මුහුණට නඟා ගනිමින් නැවතත් පැවසුවේය.
"මට නම් තවමත් වැටහෙන්නේ නෑ ඔබ ඇයි ඒ අඳුරු මායාව ගැන පුස්තකය රාජකීය පුස්තකාලයේ තබා ආවේ ඇයි කියලා ලුසිෆර් ප්‍රධානිතුමනි,"
ලූකස් සිය හිස කසමින් පැවසූවේ ඔහුට මේ කිසිවක් වටහාගත නොහැකි නිසාය.
"හහ්..හහ්.හා.. මේ ලුසිෆර් ගේ සැලසුම් කොහොමත් කාටවත් වටහාගන්න බෑ..හැබැයි ඒවා වරදින්නෙත් නෑ.."
ලුසිෆර් පැවසුවේ මහත් විශ්වාසයෙන් මෙන්ම තම සැලසුම් ගැන ආඩම්බරයෙනි.
"මට ඔවුන් සියලු දෙනාවම තත්පරයකින් නැති කරලා දාන්න පුලුවන් ඒත්...අපිට කරපු දේට මන් උන්ව එහෙම ලේසියෙන් විනාශ කරලා දාන්නේ නෑ.." ලුසිෆර් පැවසුවේ රෞද්‍ර ලෙසය.
"ඔවුන්ට දඬුවම් ලැබිය යුතුමයි ප්‍රධානිතුමනි, අපේ වංශයට, අඳුරු මායාවට කරපු දේට ඔවුන් අනිවාර්යයෙන් වන්දි ගෙවිය යුතුය."
ලුසිෆර්ට නොදෙවෙනි ලෙස ඔහුගේ සහායක ලූකස් ද පැවසුවේ ලුසිෆර් ගේ අදහස අනුමත කරමිනි.
…………………………………………………………………
සිය කුටියෙන් පිටතට ආ ටේහ්‍යුන්ග් රාජකීය උද්‍යානය දෙසට පියවර මැන්නේ සිය නොසන්සුන් සිත තරමක් හෝ සන්සුන් කරගත හැකි යැයි සිතමින් ය.
සිතූ පරිදිම එය ටේහ්‍යුන්ග් ගේ සිතට තරමක සහනයක් ලබා දීමට සමත් විය.
තම සිත නොසන්සුන් වූ විට උද්‍යානයට පැමින තනිවම කල් ගෙවීම ඔහුගේ පුරුද්දක් වැනිය.
මොහොතක් දෙකක් උද්‍යානයේ එහා මෙහා යමින් අවට වටපිටාවේ ආශ්චර්යය විඳ දරා ගත් ඔහු පසුව ඔහුගේ ප්‍රියතම ස්ථානය වූ උද්‍යානයේ එක් කෙලවරකට වන්න තිබූ කිරිගරුඬ ගල් බංකුවේ අසුන් ගත්තේය.
ඔහු තමන් සමඟ සෑම විටම තබාගන්නා සිය කුඩා සටහන් පොතත් පැන්සලත් අතට ගත්තේය.
ටේහ්‍යුන්ග් පිටතට නොපෙන්වන, කාටවත් නොකියන හැඟීම් රැසක් ඒ පොතේ පිටු අතර කාටවත් නොදැනී සැඟවී තිබිණි.
ඒ හැඟීම්, අදහස්, සියල්ල ටේහ්‍යුන්ග් ටත්, සටහන් පොතටත්, පැන්සලටත් පමණක් සීමා වූ ඒවා විය.
ඔහු නිහඬවම යමක් පොතේ කුරුටු ගාන්නට පටන් ගත්තේය. ඔහුගේ අත වේගයෙන් සටහන් පොතේ එහා මෙහා යාමට පටන් ගත්තේ ඔහුටම ආවේණික වූ රිද්මයකටය.
