Ang Mutya Ng Section Z (COMPLETED S1-S2)

47

[CHAPTER FORTY-SEVEN]
-
-
-
-
-
-
-

Winston's P.O.V

"Long and short ranged?...not bad" Jas mumbled before let go an arrow. BOoom! She hit the apple smoothly.

"Get your toy" she ordered me. I sigh before getting my gun for snipering.

Ngumise siya ng magtama ang mata namin.

*Dug.Dug.Dug.Dug.*

Kinapa ko ang dibdib ko. Here the unexplainabale feeling again.

"Follow me" nakangiseng sabi niya bago nag-unang maglakad.

Umakyat kami sa pinakatuktok ng building niya. Rooftop.

Nilapag ko sa lalagyan ang baril ko bago inassemble. Bago tinignang mabuti kung maganda ba ang pwesto ko.

"How long are you doing that?" Tanong ni Jastin habang kumakain ng mansanas ng lingunin ko siya.

Napa-isip ko. "I think when I was in my highschool grade 8, I think?" I shrugged. I don't remember.

"How old are you that time?" Tanong niya. I stopped assembling my gun and turned around as well face her.

"15 or 16?" I answered. Tumango lang siya bago itinapon saakin ang mansanas. Mabuti nalang at mabilis ako kaya naiwasan ko.

"Nice.Nice" nakangiseng ani niya. Napailing nalang ako bago bumalik sa ginagawa ko.

KD also doing his training with knives, katana, dagger, shuriken, whatever kung ano pang ibang tawag 'don.

Like me, I'm now get back to my old habbits. Sniper.

Lumapit si Jastin at sinipat ang nasa ibaba bago ngumise.

"May target kana" ngise niya. Tinignan ko namang mabuti using my gun. Remember this is for snipers?.

"Holy cow!, they are your henchman!" I protest. How can she able to swallow if I kill her man mercilessly?!. This woman is really something!.

She smirked. Seriously? Hindi naba marunong ngumite to at ngise lang ng ngise?.

"Nah, I have alot of them. Don't worry" huminga muna ako ng malalim bago pumwesto at inasinta ang tauhan niya.

Nang masigurado kung okay na, dahan-dahan kung kinalabit ang gantilyo.

"Damnnn! Awesomeee" ngite-ngiteng ani niya.

Bumulagta ang tauhan ni Jas at agad na dinaluhan ng iba.

"Dahil sa ginawa mo, napaisip ako, pwede pala kaming mapasok sa ganitong mahigpit ang seguridad. Tsk. Tsk" iling iling na sabi niya na siya lang rin ang nakaka-intindi.

My eyebrows intersected. "What?"

Umirap siya. "Never mind" naiiling na sabi niya at umupo sa gilid.

Umupo rin ako sa gilid.

"Nasaan ka nung nawawala ka?" I asked her. Nasa kawalan parin ang atensyon niya.

"Here" simpleng saad niya bago tumingin saakin.

I get hypnotize on her gaze. Nasa moment na sana ako ng.

"LADY VAN!, NAPASOK HO TA'YO!" Nagmamadaling sigaw ng tauhan niya at humahangos pa ito. Tumayo si Jastin at pinagpag ang damit niya.

"Oh?, sinong pumasok?" Nakangiseng tanong niya.

"Hindi ho namin alam, may namatay pong isa, isa pong sniper ang tumapos sa kaniya" nakayukong sumbong ng tauhan niya. He can't look directly to Jastin's eyes.
Jastin eyes can intimidate anyone who uses to look at her eyes. Isa lang naman ang mababasa mo sa mga mata niya ang, tinatago ng mga mata niya...Pain.

SecretPain. Paano niya nagagawang itago ang sakit mula sa pag-ngise niya?. Is she really that brave?, that strong?.

"Walang kalaban, we're just playing at siya ang napaglaruan" nakangiseng sagot ni Jastin habang nakapamulsa.

Lumake ang mata ng lalake. "Po?" Hindi makapaniwalang tanong niya. Humalakhak si Jastin na tila aliw na aliw sa kausap niya.

"Umalis kana kung ayaw mong sumunod sa kasama mo" natatawang sabi ni Jastin wala namang sinayang na oras ang lalake at tumakbo na ito papalayo.

Humarap ako kay Jastin.

"Why did you changed?" I asked her seriously. Ngumise siya. "I didn't change, this is my life before at binabalik ko lang. There's no way going back in heaven kung alam ko namang kahit na bigyan pa'ko ng libo-libong buhay. Impyerno parin ang bagsak ko. Kahit mag-makaawa ako kay San Pedro, sasaraduhan parin ako ng gate." Mahabang ani niya habang humahalakhak. Even she's laughing there's a hint of sadness in her voice.

"Bakit ka naging ganito noon?" Tanong ko. Tumingin siya saakin, hindi ko alam pero nangilabot ako sa mga tinging 'yon.

"What did you do to your self, Jas?" Tanong ko dito. Ngumise siya. "I didn't do it to my self, sila ang gumawa saakin neto. They forced me to kill who's blocking my way" sagot nito at mababahiran mo ang pait sa bawat salitang binibigkas niya.

"J-jas" I uttered.

"Ginawa nila akong halimaw, Wins!" Madiiing sabi nito. Umiling ako.

"N-no, you're not like that,Jas" naiiling na sabi ko sa kanya.

"I'm a monster!, a fvcking killer, murderer!, a demon bitch!" Niyakap ko siya. Nagpupumiglas siya pero I didn't let her.

I can feel her rage, binitawan ko siya. I cupped her face. Her eyes is full of, hatred, and fury.

"I was an innocent when I was a child, Wins, but everybody turned into havoc when grandpa transferred me in this school!" Parang batang sumbong nito saakin at humagulgol.  I let her cry.

"Hush. Calm down" pagpapatahan ko dito.

Himiwalay siya sa yakap ko bago pinunasan ang luha niya, pumunda siya sa dingding at.

*bogsshh!*

*bogsshhh!*

*bahggg!*

Nalaglag ang panga ko ng makita ko siyang pinag-susuntok ang pader. Nakita ko pa kung paano mag crack ang pader at kung paano tumalsik ang dugo mula sa kamao niya. She's really strong.

Lalapit na sana ako ng may kutsilyong dumaan sa pisnge ko, napahawak pa ako dahil sa hapdi.

"Don't stop me when I'm doing this. Baka ikaw pa ang gawin kung punching bag kapag pinigilan mo'ko" poker face na sabi niya. Habang nakayukom ang kamao niyang puno ng dugo.

"The Jastin you saw... Noong nasa school pa tayo malayong-malayo sa Van na nasa harapan mo" sabi nito. Nangilabot ako sa pag banggit niya ng Van . Like her name context the authority, power, strength, respect.

Tumalikod na siya. "Kahit na trinaydor ako ng minsan tinuring kung kaklase, I'll never let them die, lalo na ang papatay sa kanila ay ang mga taong minsang naging kaibigan ko rin." Makahulugang sabi nito.

Narinig ko nalang ang yabag nito papaalis.

Whatever who are you right now or before Jastin, it never changed the fact that I Like you.

I'm not that stupid not to realize that I like her.