P.O.V. Megan
'Ik ben zwanger Niall...'
Ik kijk naar beneden en mompel er nog een 'sorry' achteraan. 'Waarom zeg je sorry?' vraagt Niall terwijl hij opstaat en naast me komt zitten. Ik haal mijn schouders op en zucht. 'Ik was bang dat je boos zou worden' zeg ik voorzichtig. 'Ik zou nooit boos op je worden omdat je me een vader maakt, waarom denk je dat?'. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Ik weet niet, omdat Perrie ook zwanger is, ik ben bang dat jullie management boos wordt omdat we alle twee zwanger zijn en dat ze dan willen dat ik het weg laat halen en dat wil ik echt niet' leg ik uit terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder legt. 'Management kan van alles zeggen, maar wij bepalen of we de baby houden' zegt Niall. Ik glimlach en kijk Niall aan. 'Dankje' zeg ik tegen hem. 'Waarvoor?'. 'Gewoon, er voor me zijn'. Ik voel dat Niall een kus op mijn kruin drukt waarna hij zijn hand op mijn buik legt. 'Hoe lang ben je eigenlijk?' vraagt hij dan. 'Dit weekend 3 weken dus bijna een maand' glimlach ik, opgelucht dat hij niet boos is. 'Dus we moeten nog 8 maanden wachten' zegt hij dan glimlachend. Ik knik en kijk hem aan. Hij drukt snel zijn lippen op die van mij. 'Ben ik de enige die het weet?'. 'Nee, toen ik er achter kwam heb ik Liam gebeld' vertel ik. Niall knikt. 'ik denk dat we het het beste zo snel mogelijk aan management kunnen vertellen, zal ik morgen even bellen voor een afspraak?' vraagt Niall dan. 'Is goed'.
~ Een paar dagen later ~
'Ben je er klaar voor?' vraagt Niall terwijl we het gebouw van Sony Music bennen lopen. 'Ik weet het niet, ben bang voor zijn reactie' leg ik uit. Niall knikt even waarna we naar de balie lopen. 'Welkom bij Sony Music, hoe kan ik jullie helpen?' vraagt een vrouw die achter de balie zit. 'We hebben een afspraak met Simon Cowell'. 'Naam?'. 'Niall Horan'. 'Meneer Cowell zit nog in een vergadering, jullie mogen naar boven en daar even wachten'. Niall knikt waarna we naar de lift lopen. 'Je hoeft echt niet nerveus te zijn, Meeg, hij kan niks doen' zegt Niall dan geruststellend terwijl hij mijn hand pakt. Ik zucht even en knik. Op dat moment schuiven de liftdeuren open en kunnen we er instappen. We staan in stilte in de lift tot de deuren op de 5e etage weer openschuiven. We lopen, nog steeds hand in hand, naar het goede kantoor en gaan in de stoelen zitten die tegenover het kantoor staan. Ik ga zenuwachtig open neer met mijn been. Niall legt zijn hand op mijn been waardoor die niet meer kan bewegen en knijpt er even in. Ik kijk hem even aan en glimlach. Op dat moment gaat de deur van Simons kantoor open en komt zijn assistent naar buiten. 'Mr. Cowell is klaar om jullie te spreken' zegt hij terwijl hij de deur voor ons open houd. Niall en ik staan op en lopen het kantoor binnen. 'Niall, Megan' begroet Simon ons. 'Heey Simon' zegt Niall terwijl we tegen over hem gaan zitten. 'Nou, wat moesten jullie mij zo dringend vertellen?' vraagt Simon dan. Ik pak onder de tafel Nialls hand en ik knijp er even in. Niall kijkt snel mijn kant op om me een geruststellende knipoog te geven. 'Nou, Uhm, Megan is zwanger' zegt Niall dan. Hij blijft even stil waarna Simon langzaam knikt. 'Hoe ver ben je?' vraagt Simon dan. 'Een maand' zeg ik, 'ze is uitgeteld als de Where We Are Tour is afgelopen' voegt Niall er nog aan toe. 'Niall, je hoeft echt niet bang te zijn dat ik ga zeggen dat jullie het kindje weg moeten doen, ik weet heel goed dat ik niet in de positie ben om dat te bepalen of om dat te zeggen. Ik wil alleen dat jullie goed weten waar jullie aan beginnen' zegt Simon geruststellend. Ik hoor Niall naast me zuchten en zelf ben ik ook opgelucht. 'Het was misschien niet gepland maar we zorgen er voor dat alles goed geregeld is' legt Niall uit en ik knik instemmend. 'Dat is goed om te horen. Ik denk dat we nu wel klaar zijn of niet?. Ik kijk Niall aan en hij knikt. We staan allemaal op en Niall en ik geven Simon en hand. 'Ow, Niall, ik wil nog even wat met je bespreken over de tour, aangezien die volgende week weer begint' zegt Simon dan. 'Is goed, je kunt anders wel even buiten wachten Meeg, het duurt vast niet zo lang'. Ik knik en loop het kantoor uit. Ik ga weer op 1 van de stoelen zitten. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en schrijf een bericht naar Perrie over hoe het gesprek ging. Hetzelfde bericht stuur ik naar mijn ouders. Als ik daar mee klaar ben komt Niall ook het kantoor weer uitlopen. Hij knikt nog een keer lachend naar Simon voor hij de deur achter zich dicht trekt. 'Wat wou hij?' vraag ik aan Niall terwijl ik opsta. 'Ow, niks bijzonders'. Niall pakt mijn hand, drukt een kus op mijn wang en we lopen weer naar beneden. 'Ik bel Liam even om over het gesprek te vertellen, ik had het hem beloofd' zeg ik tegen Niall als ik in de auto ga zitten. 'Is goed'. Niall glimlacht en start de motor. 'Wat is er, je glimlacht de hele tijd zo vreemd naar me?' vraag ik lachend. 'Ow niks, ik ben gewoon blij'. Vreemd... Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en tik Liams nummer in.
'Ik spreek je morgen nog wel ... Oké, doei Li'. Ik hang op. 'En?'. Ik kijk Niall aan en glimlach. 'Hij was blij'. 'Ik ben ook blij, en opgelucht vooral' zegt Niall waarna hij de auto parkeert. Ik knik instemmend. We stappen uit en lopen nadat Niall de deur heeft open gemaakt naar binnen. 'Mijn moeder appte net trouwens net dat Amy daar kan slapen, dan hebben we een avond voor ons 2en' zeg ik dan terwijl ik mijn jas ophang. 'Gezellig'. Ik loop naar de woonkamer, zegt de tv aan en ga op de bank zitten. 'Hoe laat hebben we morgen die afspraak?' vraagt Niall terwijl hij naast me komt zitten ne me tegen zich aan trekt. Hij laat zijn hand onder mijn shirt glijden en laat hem op mijn buik rusten. 'Half 12'.
Sorry, dat ik zo lang niet heb geupdate, ik had best wel veel inspiratie maar geen tijd om te schrijven. Ik hoop dat jullie het niet al te erg vinden!
XXX Emma!
JE LEEST
Twins |One Direction|
FanfictionJe bent 16 en je hebt een fantastisch leven. Nou ja, fantastisch, je hebt een dochter van bijna 1,5 doordat je bent misbruikt door je gymleraar. Je hebt een tweeling broer Liam die heel veel voor je betekent en die je met alles helpt. Maar je leven...