Fата| Епсоuптег

-18-

Yayınlamayı unutmuşum sorry.

-Acınası ölüm-
Soru sorar gözlerle kendisine bakıyordu fakat karşısındaki adam da oldukça korkmuş gözüküyordu. Kaçmakta bu kadar iyi olmasına rağmen neden korktuğunu o da anlamamıştı.

Bir süre sonra karşısındaki adamın ellerinin titremesiyle beraber kendisi de korkmaya başlamıştı. Nefesi daralmış sanki kalbi sıkışmıştı. Derince aldığı nefesi bile vermek ona güç geliyordu.

"Gelen normal polisler değil."

Bir anda kafasını yerden kaldırıp ona döndü. Küçük odanın içinde dönüp duran sıcak hava onun terlemesine neden olmuştu.

"O adamlar yanlarında çok tehlikeli birisini taşıyor."

Sertçe yutkundu ve zorlukla başladığı sözün sonunu getirmeye çalıştı.

"Yanlarındaki adam çok iyi duyulara sahip. En ufak bir fısıltıyı bile duyar ve çok iyi koku alır. İnsanın sadece gözüne bakarak bile yalan söyleyip söylemediğini anlayabilir. Bu adamın hiç şakası yok."

"Ama Mikasa da bu işte uzman gibi. Rahatça yalan söyleyebiliyor. Bence Mikasa'ya karşı hiç şanları yok."

"En kısa sürede bizi bulacaklar. O yüzden şimdiden kendini en acımasız ölüme hazırla."

Her konuştuğunda diken diken olan tüyleri yüzünden yukarıdaki konuşmalara odaklanamıyordu. Üstüne yığılmış bütün korkuları bir kenara atmaya çalıştı ve üst tarafı dinlemeye koyuldu.

"İyi günler efendim! Size nasıl yardımcı olabilirim acaba?"

"İyi günler Bayan Ackerman."

İçeriye girmeleriyle birlikte kız da geriye çekilmişti. Şuan hayatındaki en stresli anları yaşıyordu belki ama yine de yüzündeki gülümsemeyi soldurmamaya çalışıyordu.

"Sizi buraya getiren nedir sormamda bir sakınca var mı acaba?"

Gömleğinin sağ ön küçük cebinden çıkardığı polis kartını ona doğru doğrulttu ve kendisine güvenerekten her şeyi anlatmasını bekledi.

"Buraya bir görev için geldik. Bir seri katilin peşindeyiz. Katilin en son gittiği yerler merkez bulvardaki bir ev. Ondan sonra edindiğimiz bilgilere göre aynı eve siz de uğruyorsunuz. Açık konuşmak gerekirse Bayan Ackerman sizin katille iş birliği içinde olduğunuzu düşünüyoruz. Sizin söyleyecek bir şeyiniz var mı?"

"Ha? Tabi ki de var. Siz bu polisçilik olayına kendinizi fazla kaptırmışsınız. Beni neyle suçladığınıza bakar mısınız? Neden bir katille iş birliği yapma gereği duyayım ki? Kimseyle bir kan davam yok ya da intikam gibi bir amacım. Öyleyse neden birilerini öldürmek isteyeyim ki?"

"Sözlerinizin doğruluğundan emin olamadığım için beni bağışlayın. Bize gelen emre göre evin her tarafını aramamız gerek. Saklayacak bir şeyiniz yoksa buna izin vereceğinizi düşünüyorum."

"İyi. Ne istiyorsanız yapın. İstediğinizi yeri arayın sonunda benim masum olduğumu anladığınızda hepiniz ayaklarıma kapanıp benden özür dileyeceksiniz."

Ellerini kemirmemek için adeta zor duruyordu. Fakat her şeye rağmen yukarıdaki kız durumu oldukça iyi idare ediyordu. Şuan bile üstünden geçen polislerin ayak seslerini çok net duyabiliyordu.

Elleriyle komut bekleyen polisleri harekete geçirdiğinde eve giren tüm ekip evin her bir tarafına dağılmış ve evi didik didik aramaya koyulmuştu.