Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı İnsanlar Böyle Yaşar'ın ikinci bölümünde buluşuyor olduğumuz için o kadar heyecanlıyım ki ilk bölümden bu yana bu anı bekliyorum. İlginiz için teşekkür ederim. Umuyorum ki düzenli bölüm atmaya devam edebilirim. Aksilik olması durumunda günlerimiz sarksa dahi düzenli bölüm atmaya devam etmek istediğimi bilin istiyorum. Bunun için elimden geleni yapıyorum, inanın. Aksilik olmaz ise haftaya da buradayız <3
Yapmış olduğunuz yorumlar en büyük heyecan ve motivasyon kaynağım oluyor bu yüzden yorum bırakmayı ve lütfen ama LÜTFEN oy vermeyi unutmayın <3
Twitter kullanıcı adım: filizpuluc
Bu akşam #BazıİnsanlarBöyleYaşar ve #BİBY tagleriyle twitterda benimle buluşun :')
İnstagram: filizpuluc 'dan bana ulaşabilir, baziinsanlarboyleyasar hesabından yeni bölüm alıntıları okuyabilir ve haberleri alabilirsiniz.
Bu arada instagram hesabımda biby için harika bir reels videosu var. Keşke buraya video atabiliyor olsam :(
Spotify: filizpuluc , Hesabımdan Bazı İnsanlar Böyle Yaşar'a ait SSRI isimli playlisti bulabilirsiniz.
Keyifli okumalar <3
Cehennemde açan cennet çiçeklerine...
BÖLÜM 2 | AZRAİL'İN İPİNE DOLANAN KATİL
♪ The Sound of Rain - BigRicePiano
♪ A Bitter Rain - BigRicePiano
Hayat yaşadığın değil kaçtığın kadardır bazen. Ne kadar kaçmak istersen iste kaderinden kaçamazsın, çünkü kaçmak da kaderindir. Attığın her adım kaderin boynuna doladığı bir ilmektir yalnızca. Her adım kaderini örer durur, sen de o ince örgü üzerinde dans ederek yaşama tutunursun.
Aral Çakırca, bir akşam vakti rastgele karşılaştığım bir adamdı. Gözlerimi kaçırmıştım ondan, ardıma bakmadan uzaklaşmıştım sonra. Ertesi gün, ayın dokuzuydu, doğduğu gündü. Elimde ölüm çiçekleriyle kapısına gitmiştim, gülüşünü çalmıştım ondan, yükünden korkar gibi kaçmıştım. Bugün buraya yine kaçmak için gelmiştim ama yine ona yakalanmıştım. Ben kaçıyordum ama yüzümü nereye dönsem bu adam orada oluyordu. Kaçmak bile kaderimse bu adamı nasıl tesadüf sayacaktım?
